Όταν βρίσκουμε τον έρωτα και χάνουμε εμάς

Πάρε ένα λεπτό απ’ το χρόνο σου και κοίταξε προσεκτικά γύρω σου. Ο έρωτας υπάρχει παντού. Σε κάθε γωνιά της πόλης, σε κάθε σφιχταγκαλιασμένο ζευγάρι που συναντάς. Σε κάθε τραγούδι που σε ξεσηκώνει απ’ τις πρώτες κιόλας νότες του. Σε κάθε ρομαντική ταινία που τον εξυμνεί και μας κάνει να λαχταράμε την παρουσία του. Εικόνες της καθημερινότητάς μας με κάποιες απ’ τις πολλές όψεις του έρωτα που έχουν, όμως, ένα κοινό σημείο μεταξύ τους: την τρέλα, την υποταγή, την απόλυτη διάθεση αλλαγής.

Γιατί, στην ουσία, αυτό είναι ο έρωτας. Μια παράνοια που σε φτάνει στα όριά σου και σε σπρώχνει να πας ακόμη πιο πέρα. Σε ζαλίζει με τα κάλλη του, σε σαγηνεύει με την ομορφιά του και γίνεσαι δέσμιος των παράλογων ορέξεων που σου επιβάλλει. Ξεχνάς τις υποσχέσεις που κάποτε σου έδινες κι ήσουνα σίγουρος ότι κανείς δε θα σε κάνει να τις αναιρέσεις.

Άκουγες ιστορίες ερωτευμένων φίλων σου κι υποστήριζες με στόμφο ότι εσύ ποτέ δε θα έκανες κάτι παρόμοιο για χάρη του. Εκείνος, όμως, κρυμμένος σε μια γωνιά, πρόσεχε τα λόγια σου και σημείωνε τα «ποτέ» σου με σκοπό κάποια μέρα να σε κάνει να πληρώσεις που τον αμφισβήτησες τόσο έντονα. Όνειρα μιας ζωής σκορπίστηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, φιλίες πήγαν στο βρόντο, οικογένειες ισοπεδώθηκαν μεμιάς σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.

Άλλοι τον λάτρεψαν, πολλοί τον μίσησαν, όμως κανένας δεν κατόρθωσε να τον απαρνηθεί. Η δύναμή του τεράστια, γι’ αυτό κι ανακηρύχθηκε παμψηφεί «θεός». Ο απόλυτος κυρίαρχος κι όλοι εμείς πιστοί υπήκοοι που τον υπηρετούμε. Δε σηκώνει αντιρρήσεις, τουναντίον. Όποιος τολμήσει να τον αμφισβητήσει, θα υποστεί την οργή του, θα δει το σκληρό πρόσωπο αυτού του θεού που όσο ξέρει να επιβραβεύει, άλλο τόσο γνωρίζει και να τιμωρεί. Σιχαίνεται τη ρουτίνα κι όπου τη βρει, προσπαθεί με νύχια και με δόντια να την εξαλείψει. Δεν του αρέσει η ησυχία αλλά η ένταση. Μόλις βρει μια ήρεμη ψυχή, σκαρφίζεται χίλιους δυο τρόπους να την ανταρέψει.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην τον έχει συναντήσει έστω και μία φορά στη ζωή του. Το κακό, βέβαια, είναι ότι ο έρωτας δεν αποκαλύπτεται πάντα εξαρχής. Διαθέτει πολλά διαφορετικά προσωπεία που τον βοηθούν να καμουφλάρεται. Εκεί, λοιπόν, την πατάμε οι περισσότεροι. Τον μπερδεύουμε πότε με τη φιλία, πότε με το μίσος και πότε με κάτι άλλο απ’ το μακρύ κατάλογο που έχει στην κατοχή του. Μας αποκαλύπτεται στην πορεία, αφού πρώτα μας έχει βάλει για τα καλά μες στο χορό. Αυτή του η αποκάλυψη έρχεται πάντα τη στιγμή που αποφασίζουμε να τ’ αφήσουμε όλα πίσω μας και ν’ αλλάξουμε ριζικά τη ζωή μας. Βρίσκουμε τον έρωτα και χάνουμε τον εαυτό μας.

Όσο κι αν δεν πιστεύεις στη μοίρα, η συνέχεια της πορείας σου είναι προκαθορισμένη απ’ τη στιγμή που θα βρεθείς στο στόχαστρο του έρωτα. Τα σχέδια που έκανες για το μέλλον ανήκουν πια στο παρελθόν. Παίρνει με το έτσι θέλω στα χέρια του τη ζωή σου και την φτιάχνει απ’ την αρχή. Όπως ακριβώς αρέσει σ’ εκείνον. Αναζητούσες την ηρεμία και τη γαλήνη; Πάρε μία ωραιότατη ταραχή. Ήθελες ν’ ασχοληθείς αποκλειστικά με την καριέρα σου; Δώσε της κλοτσιά και βάλε στη ζωή σου μια σχέση.

Το παράξενο της υπόθεσης, όμως, δεν είναι αυτό. Το πιο περίεργο απ’ όλα είναι ότι όχι μόνο δεν υπάρχει εναντίωση από πλευράς μας, αλλά, αντίθετα, φτάνουμε στο σημείο να κάνουμε τη νέα κατάσταση καθημερινότητά μας. Καταλήγουμε να μας αρέσει που χάσαμε τη βολή μας και μάλιστα ν’ αναρωτιόμαστε πώς μπορούσαμε να ζήσουμε τόσο καιρό χωρίς τον έρωτα. Δίχως αυτή την τρέλα που αν κι ήρθε απρόσκλητη, έγινε ξαφνικά καλοδεχούμενη.

Δε γίνεται να ξεφύγεις απ’ τον έρωτα. Είναι φύσει αδύνατο, αφού, όπως είπαμε, υπάρχει παντού. Φρόντισε, όμως, να τον ζήσεις στο έπακρο, μέχρι εκεί που λες ότι δεν πάει άλλο, αλλά όταν φτάσεις, βλέπεις ότι έχει και συνέχεια. Αφέσου στη μαγεία του, πες «ναι» στις προκλήσεις του. Μη φοβηθείς ν’ αλλάξεις για χάρη του. Εξάλλου, δεν ξέρεις τι θα πει έρωτας αν δε φτάσεις να μην αναγνωρίζεις τον εαυτό σου.