Νέα μελέτη από το ANU [Australian National University] ερεύνησε τη φύση ενός κοσμικού φαινομένου που επιβραδύνει το σχηματισμό των άστρων, πράγμα που βοηθάει να διασφαλιστεί ότι το σύμπαν είναι ένα μέρος όπου μπορεί να αναδυθεί η ζωή. Ο επικεφαλής ερευνητής Dr Roland Crocker, από την Σχολή Έρευνας στην Αστρονομία και Αστροφυσική του ANU, είπε ότι η ομάδα μελέτησε έναν ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο τα άστρα παρέχουν αντίθετη-πίεση στη βαρύτητα, που επιβραδύνει τη διαδικασία της διαμόρφωσης ενός άστρου. «Αν η διαμόρφωση του άστρου συμβεί γρήγορα, όλα τα άστρα θα δένονταν μαζί σε ένα μαζικό σμήνος, όπου η ένταση της ακτινοβολίας και οι υπερκαινοφανείς εκρήξεις θα αποστείρωναν πιθανώς όλα τα πλανητικά συστήματα, εμποδίζοντας την ανάδυση της ζωής», ανέφερε. «Οι συνθήκες σε αυτά τα μαζικά αστρικά σμήνη πιθανώς θα εμπόδιζαν ακόμη και τους πλανήτες να σχηματιστούν στην πρώτη θέση».
Η μελέτη βρήκε ότι υπεριώδες και ορατό φως από τα νεαρά και μεγάλης μάζας άστρα απλώνονται στο αέριο, από το οποίο τα άστρα έχουν πρόσφατα σχηματιστεί και χτυπάνε τη κοσμική σκόνη, η οποία μετά σκεδάζει υπέρυθρο φως που δρα ουσιαστικά σαν ένα είδος πίεσης που σπρώχνει αντίθετα στη βαρύτητα. Το φαινόμενο – όπως αναφέρεται – που μελετήθηκε συμβαίνει σε γαλαξίες και αστρικά σμήνη όπου υπάρχει πολύ αέριο-σκόνης που διαμορφώνει σωρούς άστρων σχετικά γρήγορα. Σε γαλαξίες όπου τα άστρα διαμορφώνονται πιο αργά – όπως ο Γαλαξίας μας – άλλες διαδικασίες επιβραδύνουν τα πράγματα. Στον Γαλαξίας μας διαμορφώνονται δυο νέα άστρα κάθε χρόνο, κατά μέσο όρο.
Σε άλλους γαλαξίες στην γειτονιά μας και αλλού στο Σύμπαν συνεχώς διαμορφώνονται νέα άστρα με σχετικά αργό και σταθερό ρυθμό. Ο Crocker είπε ότι τα μαθηματικά ευρήματα της μελέτης έδειξαν ότι το φαινόμενο θέτει ένα άνω όριο στο πόσο γρήγορα μπορούν να διαμορφωθούν άστρα σε ένα γαλαξία ή ένα γιγάντιο νέφος αερίου. Όπως υποστηρίζει «αυτή και άλλες μορφές ανάδρασης βοηθάνε να κρατηθεί το Σύμπαν ζωντανό και ενεργητικό». Ο ερευνητής αναφέρει ότι ερευνούν άλλους τρόπους με τους οποίους τα άστρα μπορεί να τροφοδοτούν το περιβάλλον τους για να επιβραδύνουν τον ολικό ρυθμό διαμόρφωσης των άστρων.
Η μελέτη βρήκε ότι υπεριώδες και ορατό φως από τα νεαρά και μεγάλης μάζας άστρα απλώνονται στο αέριο, από το οποίο τα άστρα έχουν πρόσφατα σχηματιστεί και χτυπάνε τη κοσμική σκόνη, η οποία μετά σκεδάζει υπέρυθρο φως που δρα ουσιαστικά σαν ένα είδος πίεσης που σπρώχνει αντίθετα στη βαρύτητα. Το φαινόμενο – όπως αναφέρεται – που μελετήθηκε συμβαίνει σε γαλαξίες και αστρικά σμήνη όπου υπάρχει πολύ αέριο-σκόνης που διαμορφώνει σωρούς άστρων σχετικά γρήγορα. Σε γαλαξίες όπου τα άστρα διαμορφώνονται πιο αργά – όπως ο Γαλαξίας μας – άλλες διαδικασίες επιβραδύνουν τα πράγματα. Στον Γαλαξίας μας διαμορφώνονται δυο νέα άστρα κάθε χρόνο, κατά μέσο όρο.
Σε άλλους γαλαξίες στην γειτονιά μας και αλλού στο Σύμπαν συνεχώς διαμορφώνονται νέα άστρα με σχετικά αργό και σταθερό ρυθμό. Ο Crocker είπε ότι τα μαθηματικά ευρήματα της μελέτης έδειξαν ότι το φαινόμενο θέτει ένα άνω όριο στο πόσο γρήγορα μπορούν να διαμορφωθούν άστρα σε ένα γαλαξία ή ένα γιγάντιο νέφος αερίου. Όπως υποστηρίζει «αυτή και άλλες μορφές ανάδρασης βοηθάνε να κρατηθεί το Σύμπαν ζωντανό και ενεργητικό». Ο ερευνητής αναφέρει ότι ερευνούν άλλους τρόπους με τους οποίους τα άστρα μπορεί να τροφοδοτούν το περιβάλλον τους για να επιβραδύνουν τον ολικό ρυθμό διαμόρφωσης των άστρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου