Δεν είναι όλες οι μέρες λουσμένες με καθάριο άπλετο φως,υπάρχουν κι εκείνες οι μουντές
τυλιγμένες με το μοναχικό μανδύα του σκότους.
Υπάρχουν οι μέρες
που σταγόνες πίκρας στάζουν από παντού,
μουσκεύοντας το είναι μας
μέχρι τα έγκατα της ψυχής μας.
Σχετικά με την ονοματοδοσία τους κάποιοι τις βάφτισαν καταιγίδεςκι όσο σαρωτικές κι αν είναι ορισμένες
δεν δύναται να κρατήσουν για πάντα.
Υπάρχουν καταιγίδες που μας έχουν καταστρέψει την ζωή,
μα κι αυτές οι λυτρωτικές που έρχονται για να καθαρίσουν το μονοπάτι μας.
Στα καθαρά μονοπάτια λοιπόν
Στα αναφαίρετα μονοπάτια των ονείρων μας
στα δικά μας φωτεινά μονοπάτια.
Γιατί το ερεβοκτόνο φως πάντα στο τέλος νικάει
στέλνοντας το σκοτάδι μακριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου