Ακόμα κι ο έρωτας δεν έχει μόνο μία ερμηνεία ούτε βιώνεται από όλους με τον ίδιο τρόπο.
Ο έρωτας είναι η ζωηρή έλξη μεταξύ δύο προσώπων, η οποία συνήθως σχετίζεται με την επιθυμία για συνουσία. Θεωρείται το ισχυρότερο συναίσθημα έλξης μεταξύ δύο ανθρώπων ή ζώων και συμβάλλει στη διαιώνιση των ειδών και την αναπαραγωγή. Η αντίληψη του τι είναι έρωτας διαφέρει ανάμεσα στους λαούς. Οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι ο έρωτας ήταν ένα συναίσθημα άγριο ή απλό, χωρίς τίποτα το πνευματικό, και στρεφόταν γύρω από την εξωτερική ομορφιά της γυναίκας με τελικό σκοπό την ηδονή και την τεκνοποίηση. Με την έλευση του Χριστιανισμού, η θέση της γυναίκας και του έρωτα υποβιβάστηκε. Σε πολλούς θρύλους της βόρειας Ευρώπης παρατηρείται ο λεγόμενος ιπποτικός έρωτας, Μετά το τέλος του Μεσαίωνα προήλθε ο ρομαντικός έρωτα και ο πλατωνικός έρωτας, η αγνή αγάπη που δεν αποσκοπεί στη σαρκική ηδονή.
Ποιο είναι το συμπέρασμα που προκύπτει δηλαδή; Όπως το πάρει κανείς. Ακόμα κι ο έρωτας δεν έχει μόνο μία ερμηνεία ούτε βιώνεται από όλους με τον ίδιο τρόπο. Ο πλατωνικός δεν χρειάζεται σωματική έκφραση και ο ρωμαϊκός δεν χρειαζόταν κανένα βαθύτερο συναίσθημα. Και ξέρω ότι θα πείτε ότι έχουν περάσει και κάτι χιλιετίες από τότε, αλλά το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Αν βρεθείς σε μία παρέα, ανεξαρτήτως φύλου, καθένας θα δώσει το δικό του ορισμό στο τι είναι έρωτας.
‘Το πάθος, η ένταση, η ακατανίκητη ανάγκη να καταβροχθίσεις τον άλλο, ακόμα και να του κάνεις κακό’ (εντάξει παιδιά ηρεμήστε έχουμε να πάμε και στη δουλειά το πρωί). ‘Έρωτας είναι να νιώθεις ασφάλεια, ηρεμία και ότι τίποτα δεν μπορεί να ταράξει αυτήν την όμορφη γαλήνη. ‘Έρωτας είναι να νιώθουν και οι δύο ακριβώς το ίδιο και να ζουν για να ικανοποιούν τις ανάγκες τους χωρίς καν να ερωτηθούν’. Αυτές είναι μόνο λίγες από τις ερμηνείες που όλοι έχουμε βιώσει ή ακούσει κατά καιρούς και αυτό αποδεικνύει ότι τίποτα δεν είναι απόλυτο.
Αν το δούμε φροϋδικά και πάμε μερικά χρόνια πίσω, τότε που ακόμα ανακαλύπταμε τον κόσμο και τον βλέπαμε μέσα από τα μάτια των γονιών μας, θα έρθουμε αντιμέτωποι με μία άβολη αλήθεια.Μεγαλώσαμε με ένα ζευγάρι που είχαμε και έχουμε ως πρότυπο και θεωρούμε νορμάλ ή αυτό που πρέπει να θεωρούμε ως έρωτα. Σε άλλους ανθρώπους λειτουργεί αντίστροφα και έχουν τους γονείς τους ως ζευγάρι προς αποφυγή. Δεν θέλουν να ζήσουν την ίδια ζωή. Παρόλα αυτά, όλοι αναπαράγουμε υποσυνείδητα αυτά που έχουμε δει σε εκείνους και απαιτούμε από τον άλλο αυτά που απαιτούσαμε από τους γονείς μας αλλά τελικά δεν παίρναμε. Μία άλλη αλήθεια που ανακάλυψα μεγαλώνοντας είναι ότι, στην πραγματικότητα, ποτέ δεν ερωτευόμαστε το πρόσωπο αυτό καθεαυτό. Ερωτευόμαστε την προβολή που κάνουμε και την εικόνα που χτίζουμε πάνω του, ελπίζοντας ότι δεν θα μας διαψεύσει. Αλλά πάντα μας διαψεύδει γιατί στην πορεία ανακαλύπτουμε αυτές τις πλευρές που έχει και που δεν ήταν στο αρχικό μας πλάνο. Και είναι οκ. Αν καταφέρεις να συνεχίσεις να αγαπάς έναν άνθρωπο, έστω κι αν ‘θρυμματίζεται’ αυτό που έχεις οραματιστεί, δείχνει ότι δεν μιλάμε για ένα επιφανειακό συναίσθημα και ότι αντιλαμβάνεσαι ότι δεν έχει νόημα να εξιδανικεύεις ή να δημιουργείς αυτό που θέλεις στο μυαλό σου.
Περνάει τόσο γρήγορα ο έρωτας; Εξαρτάται ποιον ρωτάς. Οι άνθρωποι που αρνούνται να δουν τα ελαττώματα του άλλου, χάνουν και το πάθος μετά από 6 μήνες. Εκείνοι όμως που βλέπουν τις πιο άβολες πλευρές, που αντιλαμβάνονται ότι η ένταση του έρωτα έχει να κάνει με την ένταση που του δίνεις εσύ και δεν περιμένουν θαύματα ή πυροτεχνήματα συνέχεια, μπορούν να παραμένουν ερωτευμένοι για χρόνια. Και κάπου εδώ έρχεται το κλισέ, που όμως είναι και αληθινό, ότι ο έρωτας έχει πολλούς παραλήπτες. Αν δεν μπορείς να ερωτευτείς σε καθημερινή βάση, όλα τα όμορφα που συμβαίνουν γύρω σου, τότε πώς περιμένεις να μπεις στα άδυτα του έρωτα με έναν άνθρωπο; Ε;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου