Σε πενθώ, ενώ ζεις

Συνήθως απογοητευόμαστε από τις προσδοκίες μας. Μερικές φορές, ενώ αναμένουμε πράξεις και λόγια ανθρώπων, τελικά απογοητευόμαστε. Αγαπάμε ανθρώπους ανεξαρτήτως των ελαττωμάτων τους. Επιλέγουμε να επικεντρωθούμε στα θετικά της σχέσης και στο πως αισθανόμαστε μέσα σε αυτή και αποφεύγουμε την πραγματικότητα. Δημιουργούμε στο μυαλό μας ένα προφίλ ανθρώπου, ενώ όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα, αντιλαμβανόμαστε πως αυτός ο άνθρωπος δεν υπήρξε ποτέ όπως τον φανταζόμασταν.

Το πένθος που βιώνουμε για μία σχέση ή για έναν άνθρωπο, που κάποτε ήτανε ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, εκχειλίζεται σε συναισθηματική θύελλα.

"Πενθώ την απουσία ενός ανθρώπου που ενώ ζει δε γίνεται να κατέχει θέση στη ζωή μου. Αυτή η διαδικασία είναι εξουθενωτική και τα συναισθήματα μου έντονα, δυσκολεύομαι να διαχειριστώ την απουσία του και πονάω. Έχω καταλάβει πια πως εάν αποδεχτώ το πως νιώθω και μου δώσω χρόνο να επεξεργαστώ το αποτέλεσμα, τότε μπορώ να πάω παρακάτω."

Η θλίψη που συνοδεύει τη συνειδητοποίηση ότι κάτι τελείωσε, χωρίς να το επιθυμείτε

Πονάει όταν συνειδητοποιείς πως δεν είσαι τόσο σημαντικός για κάποιον όσο είναι εκείνος για εσένα. Η θλίψη σε καταβάλλει και έρχεται και φεύγει σαν κύματα στη θάλασσα. Η καθημερινότητα είναι γεμάτη με υπενθυμίσεις αυτού του ανθρώπου. Ακούς κάτι ή βλέπεις κάτι και αυθόρμητα σκέφτεσαι "Πόσο θα του άρεσε αυτό" ή "Αα, να το πω αυτό στον ..." και μετά σου σκάει το κύμα της πραγματικότητας...δε μιλάς με αυτό το άτομο πια. Συνειδητοποιείς πως οι καλές και χαρούμενες αναμνήσεις με αυτό το άτομο πλέον αμαυρώνονται με τον πόνο της απουσίας του. Έχουν χαθεί τα μελλοντικά, κοινά σας σχέδια, όνειρα, και βλέψεις. Αντιλαμβάνεσαι πως είναι αδύνατον να επιστρέψουν τα πράγματα όπως ήταν. Δύσκολα ξεχνιούνται αυτά που έγιναν και ειπώθηκαν. Κλαις περισσότερο απ' όσο θα ήθελες να παραδεχτείς. Δεν πειράζει. Όλοι μας κλαίμε, για όσο χρειάζεται και έχουμε ανάγκη.

Θυμός που γεννιέται από τη θλίψη

Η θλίψη μετατρέπεται σε θυμό. "Νιώθω θυμό με εμένα, που με άφησα να πληγωθώ, που το άφησα να μου συμβεί. Αλλά, νιώθω θυμό κυρίως για το χαμένο μέλλον με αυτόν τον άνθρωπο, που τώρα πρέπει να το αποδεχτώ. Θυμώνω που δεν προσπάθησε, που δεν είδε τι έχανε, που με πλήγωσε. Θυμώνω που με εγκατέλειψε, που δε μου έδειξε περισσότερη αγάπη και σεβασμό."

Ο θυμός είναι από τα πιο δύσκολα αρνητικά συναισθήματα, καθώς εμπεριέχει υψηλό βαθμό έντασης. Εύκολα ο θυμός μετατρέπεται σε επιθυμία εκδίκησης. Είναι φυσιολογικός ο θυμός και είναι φυσιολογικό να σκέφτεσαι να πληγώσεις όσο πληγώθηκες. Όμως, επέλεξε έναν άλλο δρόμο. Ο θυμός είναι επιλογή, όπως όλα τ' άλλα συναισθήματα. Δεν αξίζει να φθείρεσαι για κάτι ή για κάποιον που σου προκαλεί τόσο πόνο και θυμό. Άξιζε που αγάπησες, που δόθηκες και προσέφερες, όμως ο θυμός δεν αξίζει να τον διαιωνίζεις μέσα σου και να τον αναμασάς. Ο εκτεταμένος θυμός είναι σαν μία ξεζουμισμένη τσίχλα, άγευστη, σαν λάστιχο, τι προσφέρει αυτή η τσίχλα; Τι σου προσφέρει αυτός ο θυμός; Πώς σε βοηθάει αυτός ο θυμός, τι κερδίζεις ουσιαστικά;

Η περισυλλογή έπεται του θυμού

Αφού περάσει ο έντονος θυμός, αναβιώνει η ελπίδα. "Μήπως δεν είναι αργά, να ξανά προσπαθήσω, μήπως μπορώ να το σώσω; Μήπως ο άνθρωπος που αγάπησα είναι εκεί κάπου κρυμμένος; Μήπως όντως υπάρχει ελπίδα;". Όταν η σχέση είναι μονόπλευρη, παλεύεις για κάτι το οποίο δεν υπάρχει. Μία σχέση αναγκαστικά αποτελείται από δύο. Όταν το ένα λείπει, πως είναι σχέση με ένα; Για να επιζήσει μία σχέση, χρειάζεται και οι δύο να τη διατηρήσουν. Μπορεί, μελλοντικά, αυτός ο άνθρωπος να αποπειραθεί να επικοινωνήσει, να ανοίξει και πάλι την πόρτα της σχέσης και της επικοινωνίας. Μέχρι τότε όμως, μη σπαταλάς χρόνο και ενέργεια σε μία διαδικασία που σου επιφέρει πόνο, θυμό, θλίψη, απογοήτευση.

Ελευθερία απορρέει από την ανάληψη του μεριδίου ευθύνης μας

Η ελευθερία απορρέει από την ανάθεση ευθύνης που αναλαμβάνουμε για τις πράξεις και τις επιλογές μας. Χρειάζεται να αναλάβεις την ευθύνη σου για τ' ότι δημιούργησες λανθασμένες προσδοκίες που αφορούν τη σχέση σου με τον άνθρωπο που σε πλήγωσε. Όταν παραδεχτείς στον εαυτό σου πως αυτός ο άνθρωπος δεν είναι πλέον στη ζωή σου, τότε έρχεται το παρακάτω, θα πονέσει, αλλά θα μπορέσεις να απελευθερωθείς. Μετά από την αποδοχή, έρχεται η ελευθερία και ο επίσημος, υγιής αποχαιρετισμός. Με κάθε δράση υπάρχει αντίδραση καθώς οι πράξεις ανθρώπων θα σε επηρεάσουν, άλλοτε θετικά άλλοτε αρνητικά. Στην αρχή, πονάει, μετά υπάρχει ανακούφιση εφόσον γνωρίζεις πλέον με ποιον έχεις να κάνεις, ίσως υπάρξει και κατανόηση. Δεν τον δικαιολογείς, αλλά τον αιτιολογείς. Το πένθος για έναν άνθρωπο που ζει όμως δεν υπάρχει στη ζωή σου είναι μία διαδικασία και στο τέλος βιώνεις ελευθερία και αποδέσμευση. Με τον καιρό, είσαι σε θέση να αντιληφθείς πως σου συμπεριφέρονται οι γύρω σου και κυρίως, πως συμπεριφέρεσαι στον ίδιο σου τον εαυτό και πως αντιμετωπίζεις τους άλλους απέναντι σου.

Η ευγνωμοσύνη για την τελική έκβαση των πραγμάτων που μας έμαθε πολλά

"Επιλέγω να νιώθω ευγνωμοσύνη πλέον. Δε νιώθω θλίψη ή θυμό πια. Είμαι ευγνώμων που αυτός ο άνθρωπος μου έδειξε με τις επιλογές του και τον τρόπο του ποιος είναι. Το χρειαζόμουν αυτό. Στην αρχή βίωσα τη λήξη της σχέσης σαν απώλεια. Τώρα είμαι ευγνώμων που δεν έχω έναν άνθρωπο στη ζωή μου που δεν μπορούσε να αναγνωρίσει την αξία μου. Ένα κομμάτι μου θα τον αγαπάει αυτόν τον άνθρωπο αλλά με διαφορετικό τρόπο γιατί εάν αρνούμαι πως τον αγάπησα είναι σαν να μην αγαπάω εμένα. Δε με βοηθάει να αρνούμαι πως τον αγάπησα. Επιλέγω πλέον να αγαπάω εμένα περισσότερο. Προχωράω μπροστά και χρησιμοποιώ αυτήν την εμπειρία για να γίνω καλύτερος, πιο επιτυχημένος, πιο ανθεκτικός σαν άνθρωπος. Όσο κι αν πόνεσα, αναγνωρίζω τη δική μου αξία και δε μου αξίζει τέτοιος πόνος. Επίσης, είμαι υπερήφανος για εμένα, που έμαθα και αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση, την ξεπέρασα, νίκησα τον πόνο, δεν τον άφησα να μου σκεπάσει όλη μου τη ζωή. Εκτιμώ τη στήριξη που έλαβα από άλλους, που με όποιον τρόπο μπορούσαν, με βοήθησαν να μην το ζήσω μόνος".

Εν τέλει, το πως επεξεργάζεσαι τον πόνο και την απώλεια μιας σχέσης εξαρτάται από εσένα. Επικεντρώσου στα θετικά αποτελέσματα, στην εξέλιξή σου ως άνθρωπος. Να θυμάσαι πως μέσα από τον πόνο αναβλύζει η ανάπτυξη. Μόνο με βροχή, βγαίνει το ουράνιο τόξο. Το πως επιτρέπεις σε κάποιον να σε αντιμετωπίζει, αντικατοπτρίζει το πως νιώθεις για εσένα. Κράτα ψηλά το κεφάλι και καθοδήγησε τον πόνο σου να σου χαράζει μία πορεία προς υγιής σχέσεις, με γνώμονα την αξία σου."