Ο ρόλος σου στον κόσμο είναι απλώς να πιάνεις τόπο;

Δεν αντέχουμε τον πόνο, γι’ αυτό γινόμαστε αναίσθητοι. Φοβόμαστε να ζήσουμε κι ακόμη πιο πολύ φοβόμαστε να πεθάνουμε.

 

Κατηγορούμε το παρελθόν, λατρεύουμε να κατηγορούμε το παρελθόν, κι όλο τον κόσμο της εποχής εκείνης, αλλά νιώθουμε ανίκανοι να κάνουμε κάτι για το παρόν ή το μέλλον.

 

Βλέπουμε τους άλλους με καχυποψία κι ακόμη πιο πολύ τον εαυτό μας.

 

Έχουμε ξεχάσει πως ν΄ακούμε τις φωνές μας.

 

Δε συντονιζόμαστε μ΄αυτό που έρχεται από εμάς.

 

Χάνουμε το παρόν, το αφήνουμε να μας ξεφεύγει. Δεν ξέρουμε ότι δική μας είναι η εκλογή, ότι μπορούμε να εκλέξουμε τη χαρά. Μας λείπουν οι στόχοι και δεν καταλαβαίνουμε γιατί ζούμε.

 

Ποτέ δε ρωτάμε τον εαυτό μας: “Τι κάνω εδώ τώρα;”

 

Ο ρόλος σου στον κόσμο είναι απλώς να πιάνεις τόπο;