ΞΕ. ὅδ᾽ ἐγών, οἰοῖ, αἰακτός, [στρ. α]μέλεος γέννᾳ γᾷ τε πατρῴᾳ
κακὸν ἄρ᾽ ἐγενόμαν.
935 ΧΟ. νόστου σοι τὰν πρόσφθογγον
κακοφάτιδα βοάν, κακομέλετον ἰὰν
Μαριανδυνοῦ θρηνητῆρος
940 πέμψω πέμψω, πολύδακρυν ἰαχάν.
ΞΕ. ἵετ᾽ αἰανῆ [καὶ] πάνδυρτον [ἀντ. α]
δύσθροον αὐδάν. δαίμων γὰρ ὅδ᾽ αὖ
μετάτροπος ἐπ᾽ ἐμοί.
ΧΟ. ἥσω τοι τὰν πάνδυρτον,
945 ζαπαθέα τε σέβων ἁλίτυπά τε βάρη,
πόλεως γέννας πενθητῆρος.
‹κλάγξω› κλάγξω δὲ γόον ἀρίδακρυν.
***
ΞΕΡΞΗΣ
Κι είμ᾽ εγώ – να με κλαις
τον τρισάθλιο – που, αλίμονο,
για δυστυχία εγεννήθηκα
της γενιάς και της χώρας μου.
ΧΟΡΟΣ
Κακόσυρτο ξεφωνητό,
κακομελέτητο σκοπό
Μαρυανδυνού θα βγάλω μοιρολόγου
μέσα στα δάκρυά μου πνιχτό
940 να χαιρετήσω, οϊμέ, το γυρισμό σου.
ΞΕΡΞΗΣ
Κόψετε κλάμα κι οδυρμό
και κακοβούητο στρίγγιασμα, οϊμέ,
αφού έτσι τώρα η μοίρα μου
ενάντια έχει στραφεί για με.
ΧΟΡΟΣ
Θα σύρω, ναι, βαριόκλαυτο οδυρμό,
φόρο άξιο για τ᾽ ανάκουστά μας πάθη,
που πάνω μας βαρέσανε στη θάλασσα
και θρηνολόγος της γενιάς και χώρας μας
θα σκούζω βουτημένος μες στο δάκρυ.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου