Τι θα γινόταν αν αύριο ξυπνούσες στον «Παράδεισο»; Πώς θα ήταν άραγε η τελειότητα; Πώς θα έμοιαζε η «Γη της επαγγελίας σου»; Είναι μια ουτοπία, μια ψευδαίσθηση; Είναι μια παντοτινή κατάσταση; Είναι ο τελικός προορισμός μας, είναι αυτό που θα μας λυτρώσει; Είναι κάτι διαφορετικό για τον καθένα;Στην καταιγίδα της ζωής σου, τελειότητα είναι να προφυλαχθείς από τη βροχή ή να χορεύεις σαν να μην υπάρχει αύριο μέσα στη μπόρα; Τελειότητα είναι να μην κάνουμε λάθη ή να μαθαίνουμε από τα λάθη μας; Είναι κάτι σταθερό ή κάτι που αλλάζει από στιγμή σε στιγμή και από περίοδο σε περίοδο;
Είναι μια στιγμή ή μια αιωνιότητα που δεν αρκεί για να ξεχάσεις μια στιγμή; Είναι κάτι που υπάρχει ή είναι απλά αποκύημα της φαντασίας μας; Πού μπορούμε να τη βρούμε, πώς μπορούμε να την αποκτήσουμε και πώς μπορούμε να την κρατήσουμε; Πώς μπορούμε να την αποθηκεύσουμε και να γευόμαστε σιγά σιγά τα θαυμαστά οφέλη της;
Με τι μπορούμε να την εξαργυρώσουμε ή να την ανταλλάξουμε; Γιατί μοιάζει να απομακρύνεται όσο την κυνηγάμε; Ποιος είναι άξιος να τη σμιλεύσει και ποιος σοφός να την κατανοήσει; Μήπως η τελειότητα είναι ευτυχία; Και μήπως η ευτυχία είναι στιγμές; Μήπως η τελειότητα δεν χρειάζεται αναζήτηση γιατί είναι ήδη εδώ; Μήπως χάνουμε τον χρόνο μας ψάχνοντάς την ενώ την προσπερνάμε καθημερινά;
Τελειότητα είναι η αλήθειά σου, εκείνη η αλήθεια που δεν χωράει συμβιβασμούς. Τελειότητα είναι η πίστη σου, ναι, εκείνη που κάνει θαύματα. Τελειότητα είναι το τώρα σου, μπορείς να διαφεντέψεις τη μοίρα σου. Τελειότητα είναι το λακκάκι απ’ το χαμόγελό σου που φωτίζει το πρόσωπό σου και τη μέρα όσων σε αγαπούν πραγματικά.
Τελειότητα είναι να τα αναποδογυρίζεις όλα γι’ αυτό που αγαπάς. Τελειότητα είναι να γαληνέψεις την τρικυμιά του μυαλού, να σβήσεις τις φωνές της αποτυχίας. Τελειότητα είναι να ξεχάσεις και να θυμάσαι όσα δεν πρέπει να ξεχάσεις. Τελειότητα δεν είναι να φτάσεις, ούτε να μη χαθείς, αλλά να ξεκινήσεις, να ξεκινήσεις να ζεις πραγματικά. Τελειότητα δεν είναι η σιγουριά του παρελθόντος ούτε τα όνειρα του μέλλοντος, μα η ανάσα του παρόντος.
Το πάθος για δημιουργία, το βλέμμα της ελπίδας, το σίγουρο βήμα, το φλογερό ρίσκο, το αντίο σε όσα σε καταδυναστεύουν, σε όσα σου κλέβουν τη γαληνή, σε όσα δεν είναι αντάξιά σου, σε όσα δεν σε οδηγούν πουθενά, σε όσα σου δημιουργούν αυταπάτες, σε όσα δεν ήταν για σένα, σε όσα σε πονέσαν.
Αύριο το πρωί δεν θα ξυπνήσεις στον παράδεισο, το ταξίδι δεν τελειώνει εδώ. Έχεις να αντιμετωπίσεις μάγισσες και τέρατα, χαλασμούς και καταιγίδες, ψευδαισθήσεις και καταστροφές. Μα αποφεύγοντας όσα συνθέτουν τη ζωή, αποφεύγεις την ίδια τη ζωή. Νίκησε τα όλα με την αλήθεια σου, μπορεί να κλάψεις, να πονέσεις, να χαθείς, μα θα βρεις το δρόμο σου, θα βρεις το κουράγιο. Γιατί είσαι ήδη η τελειότητα που ψάχνεις. Ποτέ μη συγκρίνεις τον εαυτό σου με μια δήθεν τελειότητα. Τελειότητα δεν είναι το αλάνθαστο, τελειότητα είναι το αληθινό.
«Ε κακομοίρη άνθρωπε, μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις – το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις, μα ‘ναι πολύ αργά» – Νίκος Καζαντζάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου