Κανόνας του Έρικσον: Για να μεγαλουργήσεις δεν χρειάζεται ταλέντο αλλά να αφιερώσεις πάνω από 10.000 ώρες σκόπιμης εξάσκησης

Ο Κανόνας του Έρικσον. «Για να μεγαλουργήσεις δεν χρειάζεται ταλέντο αλλά να αφιερώσεις πάνω από 10.000 ώρες σκόπιμης εξάσκησης». Γι΄αυτό, σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, ο Μότσαρντ και ο Μάικλ Τζάκσον έγιναν μουσικές ιδιοφυΐες.

Όταν σκεφτόμαστε ανθρώπους με εξαιρετικές επιδόσεις σε κάτι, όπως Ολυμπιονίκες και διάσημους μουσικούς- το εύκολο συμπέρασμα είναι ότι πρέπει να έχουν γεννηθεί με ένα μοναδικό χάρισμα.

Ωστόσο, σύμφωνα με έρευνες του ψυχολόγου Άντερς Έρικσον, ο καθένας μπορεί να γίνει πολύ ικανός σε κάτι αρκεί να είναι διατεθειμένος να εξασκηθεί όσο χρειάζεται.

Πόσο χρειάζεται λοιπόν; Μελέτες με αντικείμενο κορυφαίους μουσικούς, αθλητές, σκακιστές δείχνουν ότι απαιτούνται τουλάχιστον 10.000 ώρες εξάσκησης σε μια περίοδο μεγαλύτερη των 10 χρόνων.

Επιπλέον, δεν αρκεί οποιοδήποτε είδος εξάσκησης. Ο Έρικσον πιστεύει ότι χρειάζεται αυτό που ονομάζει «σκόπιμη εξάσκηση», όπου δεν επαναλαμβάνουμε απλώς όσα ξέρουμε, αλλά προσπαθούμε διαρκώς να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας.

Αναπόφευκτα, αυτό προϋποθέτει σκληρή αυτοκριτική, επαναλαμβανόμενες αποτυχίες και ισχυρή θέληση ώστε να μην το βάζουμε κάτω. Μια διαδικασία που δεν είναι ευχάριστη και απέχει πολύ από τη χαλαρή εξάσκηση.

Παρόλο που η θεώρηση του Έρικσον απορρίπτει την ιδέα του έμφυτου χαρίσματος, η έννοια της σκόπιμης εξάσκησης απαιτεί φυσικά ένα σπάνιο μείγμα, καλής υγείας και ευκαιριών.

Με άλλα λόγια ο κανόνας των 10.000 ωρών του Έρικσον, σημαίνει ότι για να μεγαλουργήσετε σε έναν τομέα, δεν χρειάζεται έμφυτο ταλέντο αλλά σκληρή αυτοκριτική και ατελείωτη ψυχαναγκαστική εξάσκηση.

Για παράδειγμα οι περισσότερες μουσικές ιδιοφυΐες, όπως ο Μότσαρτ και ο Μάικλ Τζάκσον, ξεκίνησαν την εξαντλητική εξάσκηση από μικρή ηλικία.

Πέρα όμως από τη σκληρή εξάσκηση, μερικοί ακόμα παράγοντες που φαίνεται να μας βοηθούν να μεγαλουργήσουμε είναι να έχουμε γεννηθεί τον Ιανουάριο, έχοντας έτσι το πλεονέκτημα να είμαστε οι μεγαλύτεροι στην τάξη και στο γήπεδο και να έχουμε γεννηθεί σε μια πόλη με λιγότερους από 500.000 κατοίκους, κάτι που μας δίνει την ευκαιρία να δοκιμάσουμε πολλές διαφορετικές δραστηριότητες καλλιεργώντας έτσι γενικές δεξιότητες όπως η αυτοπειθαρχία και ο συντονισμός.