Ποιος είσαι, αναγνώστη,που διαβάζεις τα ποιήματά μου
μετά από εκατό χρόνια;
Δεν μπορώ να σου στείλω ένα μόνο λουλούδι
από αυτόν τον πλούτο της άνοιξης,
μια μόνο χρυσή σπίθα από τα σύννεφα.
Άνοιξε τις πόρτες σου και κοίτα έξω.
Από τον ανθισμένο κήπο σου
μάζεψε αρωματισμένες αναμνήσεις
των χαμένων λουλουδιών
πριν από εκατό χρόνια.
Στη χαρά της καρδιάς σου
θα νιώσεις τη ζωντανή αγαλλίαση
που τραγουδούσε ένα ανοιξιάτικο πρωινό,
στέλνοντας τη χαρούμενη φωνή του
στα πέρατα.
Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου