Εξουσιαστικές μητέρες με ενήλικα παιδιά

Μητέρες που θέλουν να έχουν τον απόλυτο έλεγχο στη ζωή των παιδιών τους. Μητέρες που ευνουχίζουν τα παιδιά τους και δεν τα αφήνουν να μεγαλώσουν. Μητέρες που έχουν μια διαρκή παρεμβατική σχέση με τα παιδιά τους, χωρίς να τα επιτρέπουν να ενηλικιωθούν, να σταθούν στα πόδια τους, να γίνουν αυτόνομα και ανεξάρτητα

 

Αν το παιδί μεγαλώσει η μητέρα χάνει την εξουσία πάνω του. Κι αυτό δεν το αντέχει μια εξουσιαστική μητέρα, μια μητέρα που προσπαθεί στο μέγιστο να ελέγχει, να διαμορφώνει και διαρκώς να αξιολογεί τις συμπεριφορές του παιδιού, σύμφωνα με τους δικούς της κανόνες και τις δικές της αξίες.

 

Πόσο μπορεί να καταστρέψει τη ζωή του παιδιού μια εξουσιαστική μητέρα; Σε μικρή ηλικία η κατάσταση μπορεί να είναι περισσότερο ελεγχόμενη και οι επιδράσεις δεν είναι πολύ ορατές. Όταν, όμως, τα παιδιά μεγαλώνουν και γίνονται ενήλικες, η κατάσταση είναι πλέον πέρα από κάθε έλεγχο. Ο έλεγχος φαίνεται πως ανήκει μόνο στη μητέρα, που δυναστεύει τη ζωή του παιδιού, καθορίζει τις επιλογές του και απορρίπτει οτιδήποτε θα την έκανε να χάσει την απόλυτη κυριαρχία απέναντι στο παιδί.

 

Σε μια σχέση εξουσίας, ο εξουσιαστής κάνει τα πάντα για το «καλό» του εξουσιαζόμενου. Στην πραγματικότητα, ο εξουσιαστής φροντίζει για τα δικά του συμφέροντα ή για να μην χάσει τα κεκτημένα. Η εξουσιαστική μητέρα κάνει τα πάντα για το «καλό» του παιδιού της, με βασικό στόχο να μετατραπεί το ίδιο σε ένα άβουλο πλάσμα, έτσι ώστε να μην χάσει την εξουσία της επάνω του.

 

Ως ενήλικο παιδί μπορεί να βολεύεσαι μέσα σε μια σχέση με μια εξουσιαστική μητέρα. Όμως, μην συγχέεις την τάση για εξουσία και έλεγχο από την πλευρά της μητέρας με την αγάπη, το ενδιαφέρον και την αποδοχή.

 

Η τάση της μητέρας για εξουσία και έλεγχο καταστρέφει κάθε δυνατότητα του παιδιού να ανακαλύψει και να δομήσει τον εαυτό του, την προσωπικότητά του, τα θέλω και τις ανάγκες του. Όλα διαστρεβλώνονται και γίνονται αντιληπτά μέσα από τις επιθυμίες, τις ανάγκες και την προσωπικότητα της μητέρας.

 

Ως ενήλικο παιδί καταλήγεις να είσαι απλά ένα υποχείριο μιας μητέρας, που σε κινεί σαν μαριονέτα, καταλήγεις να είσαι άβουλο, ανικανοποίητο και δυστυχισμένο. Δεν μπορείς να αισθανθείς, να λειτουργήσεις, να ζήσεις, να κάνεις όνειρα, να ευτυχήσεις... αφού δεν ξέρεις καν τι σου αρέσει, ποιος είσαι, τι θέλεις... Οι μαριονέτες δεν έχουν εαυτό, δεν έχουν βούληση, δεν έχουν επιθυμίες...

 

Ως πότε, όμως, μπορείς να συνεχίσεις να ζεις κάτω από το άγρυπνο βλέμμα μιας εξουσιαστικής μητέρας; Για πόσο ακόμη θα επιτρέψεις κάποιος άλλος να εξουσιάζει τη ζωή σου; Το πιο βασικό, όμως, και ίσως πρωταρχικό ερώτημα είναι: το αντιλαμβάνεσαι όλο αυτό που συμβαίνει;

 

Είσαι ένας ελεύθερος ενήλικας άνθρωπος ή ένα εξουσιαζόμενο παιδί, που δεν θέλει να μεγαλώσει και κάνει τα πάντα για να έχει την αγάπη και το ενδιαφέρον της μητέρας του; Μην ξεχνάς, όμως, ότι η εξουσία είναι ακόρεστη και πάντα θα σου ζητά όλο και περισσότερα...