ΟΛΙΓΩΡΙΑ

Στις 15 Μαρτίου του 44 π.Χ. οι συνωμότες εκτελούν μέσα στην σύγκλητο τον Ιούλιο Καίσαρα, τον μέγα στρατηγό, τον χαρισματικό πολιτικό ηγέτη και αξιοπρόσεκτο συγγραφέα, τον άνθρωπο που με την δράση του συνέβαλε στην δημιουργία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η δολοφονία του Καίσαρα θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αν ο ίδιος δεν είχε φανεί ολίγωρος – όχι τόσο όταν η Καλπουρνία, η σύζυγός του, του αποκάλυψε πως τον είδε στο όνειρό της σφαγμένο στην αγκαλιά της, ούτε όταν οι ιερείς προανήγγελλαν, γενικώς, ότι οι οιωνοί ήταν εχθρικοί γι’ αυτόν, ούτε όταν ο οιωνοσκόπος Σπιρούνας, συγκεκριμένα πλέον, τον προειδοποίησε να φυλάγεται κατά τις Ειδούς του Μαρτίου. (Ειδούς οι Ρωμαίοι ονόμαζαν την 15η ημέρα του κάθε μήνα).

Όλα αυτά είναι, θα πεις, δεισιδαιμονίες, που για τον ορθό λόγο αξία δεν έχουν καμιά, ώστε να τα λαμβάνει κανείς υπόψη του.

Η ολιγωρία του Καίσαρα φάνηκε αλλού: όταν, ενώ βάδιζε εν δόξη προς την σύγκλητο, μέσα από το πλήθος γύρω του που τον επευφημούσε ξεπρόβαλε ο σοφιστής Αρτεμίδωρος από τη Κνίδο, για να του δώσει ένα σημείωμα με την προτροπή να το διαβάσει αμέσως. Ο Αρτεμίδωρος είχε σχέση με τους συνωμότες και ήξερε, ως εκ τούτου, το αποτρόπαιο σχέδιό τους. Ο Καίσαρ, όμως, παρασυρμένος από τις θερμές εκδηλώσεις του πλήθους, ολιγώρησε. Κι αντί να μπει στον πειρασμό να δει τι έλεγε το σημείωμα, μπήκε στην σύγκλητο κρατώντας το στο χέρι αδιάβαστο – ανυποψίαστος για το κακό που θα ακολουθούσε.

Αλλά μήπως και για τον Αλκιβιάδη η ολιγωρία δεν υπήρξε η αιτία του πρόωρου θανάτου του; Πανέμορφος! Και το τραύλισμα ακόμα στη φωνή του κατάφερε να το κάνει συστατικό της γοητείας του. Παράτολμος! Δεν δίσταζε να παίρνει τις πιο ριψοκίνδυνες αποφάσεις, τις οποίες, μάλιστα, είχε τη δύναμη και να τις επιβάλλει. Οξυδερκής στο έπακρο! Όταν, κατά τη μεγαλεπήβολη εκστρατεία των Αθηναίων στην Σικελία, εκλήθη από τις αρχές της πατρίδας του να επιστρέψει, διαβλέποντας τον κίνδυνο να τον καταδικάσουν σε θάνατο διέφυγε στην Σπάρτη, από όπου πάλι, όταν κατάλαβε ότι κινδύνευε, κατέφυγε στην αυλή του Πέρση σατράπη Τισσαφέρνη. Κι όμως, ο άνθρωπος αυτός που μεγαλούργησε σε τρία διαφορετικά κράτη – στην Αθήνα, την Σπάρτη και την Περσία – βρήκε άδοξα φρικτό θάνατο εξαιτίας της ολιγωρίας του. Διαμένοντας σε μια κωμόπολη της Φρυγίας, συντροφιά με την πόρνη Τιμάνδρα, δεν φρόντισε να πάρει κανένα μέτρο προφύλαξης. (Κι έτσι όμως οι εχθροί του δεν τόλμησαν να μπουν στο σπίτι, να συγκρουστούν μαζί του. Έβαλαν φωτιά στο σπίτι και από μακριά, την ώρα που έβγαινε για να σωθεί, τον σκότωσαν εκτοξεύοντάς του βέλη και ακόντια).