Είναι μικρή η ζωή

«Γι' αυτό σου λέω είναι μικρή η ζωή,
αγάπησέ με πριν να έρθει το άλλο πρωί
πέσε μες τη φωτιά με τα χέρια ανοιχτά,
πιο βαθιά στη δική μου αγκαλιά»

Το έχουν πει πολλοί. Το έχουν τραγουδήσει ακόμα πιο πολλοί. Δεν υπάρχει μόνο ένα τραγούδι αλλά πολλά. Κάποιοι περισσότερο ριψοκίνδυνοι το εφαρμόζουν και στην καθημερινότητά τους, κάνοντας πράγματα σα να είναι κάθε τους στιγμή τελευταία. Κάπως μακάβριο αλλά σου δίνει και ένα μεγάλο κίνητρο.

Δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι ενώ υπάρχουν τόσο όμορφα πράγματα γύρω τους κάθονται και στεναχωριούνται και μιζεριάζουν. Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι πιο εύκολο να μην έχεις διάθεση από το να τα βλέπεις όλα θετικά και να διασκεδάζεις την κάθε σου στιγμή. Ναι, δεν είναι όλα ρόδινα η αλήθεια είναι. Μέσα στην καθημερινότητα παρασυρόμαστε και ξεχνάμε να δούμε τι είναι πραγματικά σημαντικό και τι όχι. Σίγουρα τα προβλήματα είναι πολλά μα αν δεν είναι ζωτικής σημασίας και κυρίως θέμα υγείας τότε δε νομίζω πως πρέπει να ασχοληθούμε και πολύ.

Φυσικά δεν έχουμε όλοι τα ίδια θέματα. Άλλος σημαντικότερα και άλλος λιγότερο σημαντικά. Μα έτσι είναι, ο καθένας με ό,τι τον απασχολεί.

Δεν καταλαβαίνω όμως πως είναι τόσο εύκολο να ξεχνάει κανείς. Κάθε μέρα βλέπω ανθρώπους στο δρόμο να περπατάνε και όλοι φαίνονται τόσο λυπημένοι. Κινούνται μηχανικά. Λες και η ζωή είναι τόσο μεγάλη που θα έχουν αργότερα την ευκαιρία να χαρούν. Κάθε στιγμή είναι τόσο μοναδική και αφού φύγει δυστυχώς δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να τη φέρουμε πίσω.

Τι είναι λοιπόν εκείνο που θα κάνει τη ζωή μας καλύτερη και χαρούμενη; Γιατί η ζωή είναι στιγμές, συνεπώς όμορφες στιγμές = όμορφη ζωή!

Αρχικά να έχουμε την υγεία μας. Είναι το σημαντικότερο όλων και πολλές φορές ξεχνάμε να λέμε ένα «ευχαριστώ».

Ένα ευχαριστώ που έχουμε τη δυνατότητα και σηκωνόμαστε γεροί από το κρεβάτι μας και ξαπλώνουμε πάλι γεροί. Η υγεία μας είναι το μεγαλύτερο αγαθό και το ξεχνάμε εύκολα γιατί το θεωρούμε δεδομένο. Η υγεία μας λοιπόν είναι το αρχικό στάδιο των ευτυχισμένων μας στιγμών.

Μετά την υγεία μας ακολουθεί η οικογένεια. Εκείνοι οι άνθρωποι που θα παραμείνουν στο σπίτι σου όταν κλείσει η πόρτα το βράδυ. Και αυτό το ξεχνάμε συχνά. Τους έχουμε δεδομένους γιατί ξέρουμε πως ό,τι και να συμβεί το βράδυ θα είναι σπίτι μας εκείνοι οι άνθρωποι. Είναι εκείνοι που συνήθως θα ξεσπάσουμε τα νεύρα της μέρας μας. Είναι εκείνοι που αντίστοιχα θα ξεσπάσουν σε εμάς τα δικά τους. Οι σημαντικότεροι άνθρωποι της ζωής μας είναι εκείνοι. Αλλά δεν είναι μόνο για τα δύσκολα και τα άσχημα αλλά και για να περνάμε μαζί τους και τα όμορφα.

Έπειτα ακολουθούν οι υπόλοιποι. Φίλοι, σχέσεις.

Πολλές φορές ξεχνάμε αυτούς τους ανθρώπους στην καθημερινότητά μας. Νομίζουμε πως αν τους μιλήσουμε για μια ώρα μέσα στη μέρα αργά το βράδυ, έχουμε «βγάλει την υποχρέωση». Όπως κάθε τι και αυτές οι σχέσεις για να διατηρηθούν θέλουν προσπάθεια και δουλειά.

Αν όλα αυτά τα έχουμε στην άκρη του μυαλού μας στην καθημερινότητα αλλά τα φέρνουμε συχνά στην επιφάνεια, τότε η καθημερινότητά μας θα αλλάξει κατά πολύ.

Η ζωή μας είναι πολύ μικρή για να στεναχωριόμαστε για χαζομάρες. Όποιος θέλει είναι μαζί μας, όποιος δε θέλει ας του ευχηθούμε να έχει μια όμορφη και γεμάτη ζωή και εμείς απλά προχωράμε.