Σίγουρα όλοι έχουμε συναντήσει ανθρώπους (και άλλες φορές υπάρξει κι εμείς οι ίδιοι) που τους είναι πολύ εύκολο να μπουν στη διαδικασία της κατηγόριας. «Αυτός που κάνει αυτό… Εκείνη που κάνει το άλλο…» και ακολουθεί η σκέψη «ενώ εγώ που κάνω αυτό τα πάω μια χαρά».
Όλο αυτό είναι πολύ ύπουλη διεργασία. Δημιουργεί στους ανθρώπους την ψευδαίσθηση, ότι οι ίδιοι “τα πάνε καλά” στη ζωή τους και κάνουν τις σωστές επιλογές σε όλους τους τομείς.
Μπαίνουν αυτόματα στη διαδικασία να κρίνουν όλες τις διαφορετικές από τις δικές τους επιλογές ζωής που κάνουν γνωστοί, συγγενείς και φίλοι. Πρέπει πάση θυσία να κρίνουμε και να κατηγορήσουμε το διαφορετικό, πρέπει πάση θυσία να αποδείξουμε ότι «αυτοί δεν διαλέγουν το σωστό τρόπο, τη σωστή δουλειά, το σωστό σύντροφο, το σωστό…. » με στόχο τη δημιουργία του κλίματος ότι οι ίδιοι τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα.. από όλους τελικά.
Βρίσκουν αφορμές στην παρέα να αναφερθούν σε άλλους φίλους που δεν είναι παρόντες και να τους κρίνουν για κάτι.. οτιδήποτε… ακόμη και άσχετο. Δημιουργούν το κλίμα – χρειάζεται να δημιουργήσουν το κλίμα – ότι «εγώ είμαι ο σωστός». Οτιδήποτε διαφορετικό από το δικό μου θα γίνει ο εχθρός. Οτιδήποτε διαφορετικό πρέπει να κριθεί με ακλόνητα επιχειρήματα. Όμως τελικά, οτιδήποτε διαφορετικό είναι απειλή, γιατί μπορεί να κλονίσει την ψευδαίσθηση που έχουν χτίσει.
Αλίμονο, αν ήταν έτσι. Είμαστε όλοι διαφορετικοί και δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τις ίδιες επιλογές. Δεν υπάρχουν σωστές επιλογές. Σωστή είναι η επιλογή την οποία μπορώ να υποστηρίξω, να επενδύσω σε αυτή. Πολλοί άνθρωποι αναρωτιούνται αν έχουν κάνει τη σωστή επιλογή σπουδών, επαγγέλματος, συντρόφου κλπ. Το θέμα όμως δεν τελειώνει στην επιλογή. Το αντίθετο. Εκεί αρχίζει.
Ο τρόπος με τον οποίο να βιώνω π.χ. τη δουλειά μου ή το σύντροφό μου είναι που θα κρίνουν την επιλογή ως σωστή ή λάθος. Αν ως άνθρωπος επιλέγω να αναδεικνύω αυτό που έχω απέναντί μου και αυτό που ζω, τότε σίγουρα όποια επιλογή θα βγει σε καλό. Αν είμαι ένας άνθρωπος που μένω στο λίγο, σε αυτό που δεν μπορείς να μου δώσεις, σε αυτό που δεν καταφέρνω, τότε όποια επιλογή θα αποδειχθεί λάθος.
Ας γυρίζουμε στην αυτοεκτίμηση…
Η αυτοεκτίμηση δεν αναφέρεται σε συναισθήματα ανωτερότητας ή τελειότητας για τον εαυτό μας, αλλά σε συναισθήματα αυτοαποδοχής και αυτοσεβασμού. Οι άνθρωποι που μόνο κατηγορούν τις επιλογές των άλλων ανθρώπων δεν αντέχουν να δουν την αλήθεια τους. Είναι άνθρωποι που νοιώθουν επιτακτική την ανάγκη να βρουν κάτι να κρίνουν. Μόνο αυτό τους ανακουφίζει. Δεν αντέχουν την αυτοκριτική που θα τους οδηγήσει σε αλλαγές και αποφάσεις ζωής. Επιλέγουν την κριτική στους άλλους για να νοιώσουν ασφάλεια στο δικό τους μικρόκοσμο. Διαφορετικά το οικοδόμημά τους θα γκρεμιστεί.
Είναι σημαντικό να αντέξει κανείς το ταξίδι της αυτογνωσίας. Είναι πολύ όμορφο οι άνθρωποι να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε το καθρέφτισμα που μας προσφέρουν οι άλλοι. Διαφορετικά δεν θα μπορέσουμε ποτέ να χτίζουμε μια ολοκληρωμένη ταυτότητα. Αυτή που αντιστοιχεί στους ενήλικες ανθρώπους. Αυτή που δικαιούμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου