Η ομηρική τελετουργία, όπως αποτυπώνεται στα έπη, δεν διαμορφώθηκε τον 9ο ή τον 8ο αιώνα, αλλά έχει βαθιές ρίζες στον χρόνο, είναι αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας λατρευτικής και τελετουργικής παράδοσης που απευθυνόταν στους ίδιους ή σε παρόμοιους θεούς (για αιώνες) και πολλά στοιχεία της οφείλονται στην κρητομυκηναϊκή τελετουργία και λατρεία.
Ο Όμηρος λαμβάνει υπόψη του την σύγχρονη λατρεία, (η οποία όμως διατηρεί πολλές επιβιώσεις από την παλαιότερη εποχή), ενώ ο ποιητής προσθέτει στοιχεία που τα άντλησε από την παράδοση. Οι τόποι λατρείας, οι βωμοί, τα σπήλαια, τα άλση είναι τεκμηριωμένοι χώροι στην μινωική και μυκηναϊκή λατρεία.
Οι τελετές στις πηγές, για την απόθεση της κόμης με τις θυσίες που την συνοδεύουν, είναι πανάρχαιες τελετές στους ίδιους χώρους, πιθανόν με τους ίδιους τρόπους και παραπέμπουν σε παλαιότερες εποχές. H τυπολογία που καταγράψαμε στις θυσίες (με σπονδές – προσευχές - χρύσωμα των κεράτων), θυμίζει αναφορές των πινακίδων ή τις παραστάσεις των σφραγιστικών δαχτυλιδιών. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο προέρχεται από τις προσευχές, όταν τα ονόματα των θεών συνοδεύονται μόνιμα από κάποια επίθετα που δηλώνουν «ιδιότητα» ενός θεού, η οποία δεν προέκυψε έκτακτα ή τυχαία την εποχή του Ομήρου, αλλά επιβίωσε μέσα από την λατρεία και τις επαναλαμβανόμενες φόρμες των προσευχών που έφτασαν έτσι μέχρι την νεότερη εποχή.
Ο Αχιλλέας θ’ αποκαλέσει τον ανώτατο θεό «πελασγικό» «Δωδωναίο» έκφραση που δεν επαναλαμβάνεται ξανά, αποδεικνύει όμως την συνέχεια μιας λατρείας που έρχεται από πολύ παλιά, όπως και οι θεοί της και κάποιες προσφωνήσεις τους, το ίδιο συμβαίνει και με πολλές τελετές όπως π.χ. των αιματηρών θυσιών, ή των αναίμακτων προσφορών…
Δεν πρέπει να υποτιμούμε την ομηρική μαρτυρία επειδή τα έπη υπήρξαν προφορική ποίηση για αιώνες, η μελέτη τους μπορεί να μας μάθει πολλά που η αρχαιολογική έρευνα κάποτε θα επιβεβαιώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου