Μάθε να ακούς όπως σε ακούνε

Σου χαμογέλασε, αλλά δεν είδες τη μελαγχολία στα μάτια. Γέλασε δυνατά με το αστείο σου, αλλά δεν άκουσες την κραυγή που έβγαινε από βαθιά μέσα.

Ίσως να προσπάθησες να χτυπήσεις πόρτες μα δεν άνοιξε. Σε άκουσε. Μα ζει βλέπεις κλειδωμένος μέσα του, παγιδευμένος να ζει μόνος. Φωνάζει μα παίρνει απάντηση τον αντίλαλό του. Αναζητεί μια συντροφιά, μια παρέα μα η σκιά του τον παίρνει αγκαλιά και του ορκίζεται αιώνια πίστη.


Στέκεται μόνος στο σκοτάδι και όταν κοιτάζει προς το φως αυτό σβήνει. Ή μήπως δεν άναψε;

Ίσως θέλησες να του ξυπνήσεις συναισθήματα μα δεν τα βρήκες. Τα έχει κοιμίσει καλά, τόσο βαθιά μέσα του που δεν σε ακούνε. Ξεχάστηκαν βλέπεις. Κουράστηκε να προσπαθεί να τα νιώσει. Ίσως και να θέλησε να τα θυμηθεί μα δεν τα βρήκε. Πέθαιναν μαζί με τις προσπάθειες του να ανοίξει τις πόρτες τις καρδιάς του. Ή μήπως τις έκανε τοίχους;

Εσύ τον είδες στο δρόμο μα δεν τον πρόσεξες. Του μίλησες μα δεν τον άκουσες. Σου ζήτησε βοήθεια μα δεν το κατάλαβες. Κοίτα λοιπόν, να μάθεις να διαβάζεις καλύτερα. Να ακούς, όπως σε ακούνε. Να μιλάς, όπως θες να σου μιλάνε. Τότε θα δεις, πως πόρτες ανοίγουν και αγκαλιές μεγαλώνουν για να σε σφίξουν όπως ποτέ κανένας. Αντέχεις;