Θα πρέπει να θεωρούμε ότι ο πόνος αποτελεί μια εμπειρία μάθησης. Πρόκειται για μια δοκιμασία που επιτρέπει στο πνεύμα μας να γίνει πιο δυνατό και πιο ικανό να αντιμετωπίζει τις αντιξοότητες.Συχνά λέγεται ότι, αν καταφέρουμε να ελέγξουμε τον πόνο μας και τον τερματίσουμε, έχουμε το διαβατήριο για την ελευθερία.
Πρόκειται για πολύ όμορφα λόγια και διαβάζοντάς τα μπορεί να αναρωτηθούμε: «Ωραία, πώς γίνεται αυτό; Πώς δίνω τέλος στους φόβους, στις αποτυχίες και στον πόνο μου;».
Για να ελέγξουμε τις συναισθηματικές καταστάσεις μας και να μεταμορφώσουμε την αρνητική ενέργεια που μας βασανίζει, είναι πάντα πολύ χρήσιμο να καταλάβουμε την ανατομία του εσωτερικού μας κόσμου.
Ο πόνος και η λύπη λειτουργούν μέσα στον εγκέφαλό μας μέσω περίπλοκων και ισχυρών μηχανισμών. Έχουν έναν πολύ συγκεκριμένο σκοπό τον οποίο θα εξηγήσουμε στο παρόν άρθρο.
Ελπίζουμε να σας φανεί χρήσιμο.
Ο πόνος και ο «λυπημένος» εγκέφαλος
Ο πόνος είναι ο εσωτερικός διάλογος που πραγματοποιείται μέσα στον εγκέφαλο. Μπορεί να έχουμε οδυνηρές εμπειρίες, να βιώνουμε απώλειες και να αντιμετωπίζουμε αποτυχίες, προδοσία και πικρές απογοητεύσεις. Ωστόσο, άλλο πράγμα ο σωματικός πόνος και άλλο πράγμα ο συναισθηματικός πόνος.
Ο πόνος που μας βασανίζει και μερικές φορές μάς κάνει να πέφτουμε σε κατάθλιψη έχει ως μοναδική του προέλευση τον εσωτερικό διάλογο.
Το ίδιο τραύμα αντιμετωπίζεται διαφορετικά από διαφορετικούς ανθρώπους. Όλα εξαρτώνται από τους εσωτερικούς πόρους και τους διαλόγους που πραγματοποιούν μέσα στον νου τους.
Όταν απενεργοποιείται η αρνητικότητα, τη θέση της παίρνουν η ηρεμία και η ισορροπία. Μπορούμε να καταλάβουμε γιατί υπάρχουν αρνητικές ιδέες. Αν και πρόκειται για κάτι κατανοητό, είναι δύσκολο να τερματίσουμε τη διάσπαση που προκαλούν οι πικρές και οι αρνητικές σκέψεις για να δώσουμε τέλος στον πόνο.
Επειδή ο πόνος είναι κάτι συναισθηματικό και συνδέεται με το πνεύμα, μας παγιδεύει και μας στραγγαλίζει, έτσι δεν είναι εύκολο να ξεφύγουμε από αυτόν απλώς και μόνο επειδή το επιθυμούμε.
Ο «λυπημένος» εγκέφαλος λειτουργεί διαφορετικά
Τα ανθρώπινα όντα έχουν εκατομμύρια νευρικά κύτταρα στον εγκέφαλο που αλληλοσυνδέονται σε ένα πολύπλοκο δίκτυο. Ταυτόχρονα σχηματίζουν αυτό που ονομάζουμε «συνείδηση».
Οι νευροεπιστήμονες μας λένε ότι ο φόβος είναι ένα πολύ ισχυρό συναίσθημα στον εγκέφαλό μας.
Μέσω δομών όπως ο ιππόκαμπος και η αμυγδαλή, ο εγκέφαλος συγκεντρώνει πληροφορίες από το περιβάλλον του για να μας προειδοποιήσει για κινδύνους χωρίς να χρειαστεί εμείς να τους προσέξουμε.
Ο εγκέφαλός μας θέλει να επιβιώσουμε και, λόγω αυτού, τα αρνητικά συναισθήματα όπως ο φόβος, ο πόνος ή η λύπη αποτελούν προειδοποιητικά σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά.
Η λύπη, όπως φαίνεται από τα διαγνωστικά τεστ, προκαλεί μεταβολές σε σχεδόν εβδομήντα διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου.
Η αμυγδαλή, ο ιππόκαμπος, ο προμετωπιαίος φλοιός και η πρόσθια μοίρα της έλικας του προσαγωγίου είναι μερικές από αυτές τις δομές, όπως και μια πολύ ξεχωριστή και ενδιαφέρουσα περιοχή, ο νησιωτικός φλοιός.
Ο νησιωτικός φλοιός αποτελεί ένα μέρος του εγκεφάλου που συνδέεται με την αντίληψη του σώματος και της γεύσης. Όλα αυτά μάς εξηγούν γιατί, όταν είμαστε λυπημένοι και βιώνουμε πόνο, όλα μοιάζουν να σταματούν, συμπεριλαμβανομένων των αισθήσεων όπως η γεύση.
Παρά το γεγονός ότι οι άλλοι μάς λένε να σταματήσουμε να υποφέρουμε και να έρθουμε σε επαφή με την πραγματικότητα, ο εγκέφαλός μας δεν αντιδρά και είμαστε ανίκανοι να συνέλθουμε.
Ο εσωτερικός μουσικός μας παίζει ένα διαφορετικό τραγούδι επειδή ο «λυπημένος» μας εγκέφαλος έχει κάνει τη μουσική της ζωής να σωπάσει.
Ξεπεράστε τον πόνο για να γίνετε πιο δυνατοί
Αξίζει να θυμηθούμε έναν γλυκό στίχο του Leonard Cohen: «τα πάντα έχουν ένα ράγισμα -από εκεί περνάει το φως».
Αν κάτι ραγίσει ή σπάσει, αυτό δεν πρέπει να μας εμποδίσει να προχωρήσουμε μπροστά στη ζωή μας.
Τα ραγίσματα επιδιορθώνονται, όμως η αλλαγή αυτή δεν μας επιτρέπει ποτέ να επιστρέψουμε στην προηγούμενή μας κατάσταση. Δεν θα είμαστε ποτέ πια ίδιοι.
Τώρα είμαστε πιο δυνατοί. Το ράγισμα αφήνει να περάσει το φως της σοφίας, της γνώσης και της μάθησης μέσα από την αλλαγή αυτή.
Για να ξεπεράσετε τον πόνο, πρέπει να δώσετε χρόνο. Γνωρίζετε ήδη ότι ο εγκέφαλος λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο από εδώ και στο εξής. Πρέπει να δείξετε υπομονή και να βρείτε υποστήριξη στους ανθρώπους που σας αγαπούν.
Πρέπει να καταλάβετε ότι ο εγκέφαλός μας θέλει να παραμείνουμε ήρεμοι. Έτσι μπορούμε να εστιάσουμε την ενέργειά μας στην εύρεση μιας λύσης για αυτό που μας ανησυχεί και μας βλάπτει.
Ο στόχος είναι να αλλάξετε κάτι στον εαυτό σας ή να περιβάλλεστε από πράγματα που σας κάνουν να αισθάνεστε καλύτερα. Το να αποδεχτείτε αυτό που συνέβη και το να κινητοποιήσετε τον εαυτό σας για κάτι καινούργιο ή διαφορετικό αποτελούν δύο ουσιαστικά βήματα που πρέπει να κάνετε.
Οι νευρολόγοι μάς λένε πάντα ότι η κατανόηση των μηχανισμών μέσω των οποίων λειτουργεί ο εγκέφαλος μας βοηθούν να διαχειριστούμε πολύ καλύτερα αυτές τις καταστάσεις της λύπης και του πόνου.
Είναι καλό να θυμόμαστε ότι η θλίψη δεν είναι αιώνια αλλά αποτελεί μια προσωρινή διαδικασία που μπορούμε να ξεπεράσουμε προκειμένου να μάθουμε και να συνεχίσουμε να επιβιώνουμε.
Συνεχίζουμε να προσαρμοζόμαστε σε αυτά τα ταραγμένα νερά και μερικές φορές σε πολύ περίπλοκες καταστάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου