Ονειρεύομαι, άρα υπάρχω

Λένε πως τα όνειρα αποτελούν τον καθρέπτη του υποσυνειδήτου μας. Τροφοδοτούνται από το συνειδητό και εμπλουτίζονται από συνθήκες καθημερινότητας. Αποτελούν μια ειδική κατηγορία ύπνου, που σύμφωνα με τους ερευνητές έχει ονομαστεί ‘παράδοξος ύπνος’, ενώ μελέτες έχουν αποδείξει πως περνάμε περίπου το 7% της ζωής μας,  να ονειρευόμαστε. Πόσο καλά όμως, μπορείς να ερμηνεύσεις τα μηνύματα που σου περνά το υποσυνείδητό σου μέσω των ονείρων σου, εσύ χωρίς έρευνες και μελέτες; Πόσο διατεθειμένος και ανοιχτός είσαι, στο ενδεχόμενο να ‘ακούσεις’ τον εγκέφαλό σου να εκφράζεται με τη φωνή του υποσυνειδήτου;

Περνάνε μέρες που ονειρευόμαστε και μέχρι την ώρα που θα ανοίξουμε τα μάτια μας έχει διαγραφεί κάθε στοιχείο αίσθησης της συγκεκριμένης κατάστασης. Ενώ αντίθετα, περνάνε άλλες που ένα όνειρο μπορεί να μας στοιχειώνει για καιρό. Προσωπικά, έχει τύχει να θυμάμαι όνειρα τρανταχτά, που αναπαρήγαγα στους άλλους, από την παιδική – εφηβική μου ηλικία. Ενώ ταυτόχρονα ενδέχεται να ονειρευόμουν χθες το βράδυ και να μην το γνωρίζω καν. Είναι παράδοξο, το πώς ενδέχεται ο εγκέφαλός μου να επιτελεί λειτουργείες που ούτε καν τις γνωρίζει και παρόλα αυτά, να εκφράζεται εντονότερα έτσι στο φάσμα του συνειδητού. Το πόσο όμως είμαστε έτοιμοι να το ακούσουμε και να το αποδεχτούμε οι ίδιοι, είναι άλλο θέμα.

Συνήθως, με μια καθαρά προσωπική εκτίμηση, τις περιόδους που είμαι ήρεμος και φανερά ευτυχισμένος, όταν όλα κυλούν σαν καλά ρυθμισμένο ρολόι, τα όνειρά μου είναι όμορφα και γλαφυρά. Φωτεινά περιβάλλοντα με ήσυχα τοπία και κάποιο αγαπημένο μου πρόσωπο, καταλαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο ονειρικό μου πεδίο. Ενώ σε πολυτάραχες περιόδους, με έξαρση άγχους, στρες και στεναχώριας, τα όνειρα γκριζάρουν και αφήνουν ένα αίσθημα πίκρας, άγχους ή φόβου για το επικείμενο κακό. Σαφώς υπάρχουν και τα ουδέτερα όνειρα.

Η πρόσληψη των ευχάριστων ονειρικών μου εκδηλώσεων, γίνεται προφανώς θετικά, με συναισθήματα που αφήνουν απλά ένα χαμόγελο στα χείλη και μια ανάγκη να κρατήσει παραπάνω η καλή μου διάθεση. Όσον όμως αφορά την πρόσληψη του αρνητικού ονείρου, ο κάθε άνθρωπος θεωρώ πως αντιδρά διαφορετικά. Τη στιγμή δηλαδή που εγώ επιχειρώ να ψάξω ενδόμυχα και να εξετάσω όλες τις πιθανές ερμηνείες για τις οποίες ενδέχεται να με προειδοποιεί ο εγκέφαλός μου, ικανοποιώντας έτσι την έμφυτη περιέργεια μου και την ανάγκη μου για επεξήγηση, ορισμένοι απλά προσπερνούν τον αρνητισμό που εισήχθη στην ημέρα τους. Εδώ λοιπόν έχω να διατυπώσω ορισμένες ενστάσεις.

Αρχικά μην προσπερνάς ποτέ τον εαυτό σου. Ακυρώνοντας ένα όνειρο που σου άφησε τρομερά αρνητικά συναισθήματα, είναι σαν να κλείνεις την πόρτα σε εσένα, όταν έχεις φανερά κάτι σημαντικό να σου πεις.  Μπορεί το προηγούμενο βράδυ να είδες μια ταινία τρόμου και να επηρεάστηκες, γεγονός που υποδηλώνει πολλά για τις προτιμήσεις που προσπαθείς να καταπιέσεις βάζοντάς τες στα καλούπια των κοινωνικών προτύπων. Μπορεί να έχεις άγχος για μια εργασία ή μια προαγωγή και ο οργανισμός σου, να βρίσκει μόνο αυτόν τον τρόπο να σου εκφράσει την υπερφόρτωση αρνητικών συναισθημάτων στην οποία τον έχεις υποβάλει. Μπορεί να κρατάς κοντά σου τοξικά άτομα που σου ρουφάν το οξυγόνο με κάθε ευκαιρία και το υποσυνείδητό σου να σου υποδεικνύει την ανάγκη απελευθέρωσης.

Όπως και να έχει, κάθε φορά που το ονειρικό σου πεδίο σε ταξιδεύει σε έναν κόσμο μπλεγμένο ανάμεσα σε πραγματικότητα και ουτοπία, άνοιξε καλά τα αυτιά του συνειδητού σου. Αποδέξου αυτό που έχει να σου πει και πράξε ανάλογα. Μην αφήνεις τίποτα να γίνεται τόσο έντονο, ώστε να χρειαστεί να αποτελέσει αντίδραση του οργανισμού σου με τρόπο πλάγιο. Τα όνειρα σηματοδοτούν το απώτερο εγώ μας. Για μένα ίσως είναι και ένα βήμα πιο κοντά στην αυτογνωσία. Μόνο λοιπόν αν τους δώσεις την πρέπουσα σημασία, μπορείς να αναγνωρίσεις με βεβαιότητα το γεγονός πως: ‘ονειρεύομαι, άρα υπάρχω…’