Ακόμα και τα μάτια λένε ψέματα

«Είδα μάτια να μου λένε ψέματα με τον πιο αληθινό τρόπο», έγραφε ένα γκράφιτι σε έναν τοίχο ή μάλλον μιλούσε μέσα από τη φράση που αναγραφόταν σε αυτόν. Και κάπως έτσι, κάτι μέσα σου ξυπνά όσο βαριά κι αν το είχες ηθελημένα κοιμίσει. Κάτι μέσα σου ψάχνει βαθιά παλιές πληγές σου και τις φέρνει αβίαστα, ολόγυμνες, μπροστά σου. Εκείνα τα μάτια που τελικά δεν έθαψες και τόσο καλά στη μνήμη σου, επανέρχονται για να φθείρουν και πάλι τη σκέψη σου, όπως έκαναν ανέκαθεν, καλά.

Πόσες φορές γελάστηκες; Πόσες φορές σε κοίταγαν με προσοχή στα μάτια και σου πουλούσαν παραμύθια με τον πιο πειστικό τρόπο; Εκείνες τις φορές που ένιωθες πανευτυχής, που ξανακτιζόταν ο κόσμος σου, που έβλεπες τη ζωή σου να αλλάζει πορεία, που ένιωθες πλήρης κι όλα τελικά αποδείχτηκαν πως ήταν κτισμένα σε χάρτινα καστράκια. Καλοδουλεμένα, με άρτια στρατηγική και γερή δόση ύπουλου βλέμματος, ψέματα. Ψέματα βγαλμένα από τα πιο αληθινά μάτια. Καταστροφή της ζωής σου και της πορείας σου όλης μέσα από μάτια που σε κοίταζαν σαν να ήσουν η ζωή τους. Μα ένας άνθρωπος που δε σέβεται την ύπαρξή του την ίδια, μόνο αν πατήσει στην ορθότητα θα καταφέρει να ξαποστάσει λίγο, θρέφοντας την αρρωστημένη λογική του.

Η καρδιά σου, που λες, έχει ξεράσει πεταλούδες με την ίδια ευκολία που στις δημιούργησαν. Σε εκείνα τα μάτια που μέσα τους χανόσουν, που σχεδίαζες σιωπηρά το μέλλον στο μπόι της απόλυτης θέλησής σου. Σε εκείνα τα μάτια στοιχημάτισες κι έπεσες κατηγορηματικά έξω. Με πόσο θράσος παίζουν με την αλήθεια οι άνθρωποι; Με πόση ευκολία διαπραγματεύονται αλήθειες, ψυχές, χαμόγελα;

Σου έχουν μάθει να διαβάζεις μάτια, σου έχουν πει τόσες φορές να διαβάζεις σκέψεις μέσα από ένα βλέμμα, έχεις καταφέρει κιόλας πολλές φορές να αποκαλύψεις ψέματα, να προδώσεις συμπεριφορές λες και τα μάτια που είχες απέναντί σου ούρλιαζαν. Μα έχεις ξεχάσει πόση σαπίλα μπορεί να συνοδεύει έναν άνθρωπος. Ένας άνθρωπος αλλοτριωμένος ξέρει να κρύβεται καλά. Ένας άνθρωπος αρρωστημένα ύπουλος γνωρίζει καλά τι να χρησιμοποιήσει για να πετύχει αυτό που ούτε ο ίδιος δε θα είναι ποτέ σε θέση να προσδιορίσει.

Είναι τα μάτια ο καθρέφτης της ψυχής, μα μόνο μιας ψυχής που δεν μπάζει. Ο καθρέφτης αυτός αντανακλά μόνο τις ατόφιες, τις αληθινές, τις ψυχές που ξέρουν ν’ αγαπούν, που δε ζητούν αλήθειες για να πληρώνουν το ψέμα τους. Να μάθεις να γνωρίζεις πραγματικά αυτόν που έχεις απέναντί σου. Να μάθεις να ψυχολογείς ακόμα και τα βλέμματα κι ας μη σε συμφέρει. Ζώντας μαζί του γνωρίζεις πότε η αλήθεια του είναι αδιαμφισβήτητη, γνωρίζεις πότε κάτι δε σε πληροί. Μα πολλές φορές τυφλώνεσαι εκούσια, πολλές φορές υποτιμάς εσύ ο ίδιος την κρίση σου με τις προϋποθέσεις πειθούς που θέτεις. Ωραιοποιείς λόγια και καταστάσεις, πείθεσαι εύκολα ενώ ο εαυτός σου διερωτάται συνεχώς, σε παραμυθιάζουν κι εσύ αδιαμαρτύρητα, σωπαίνεις.

Τελικά ίσως τα μάτια να ξέρεις να τα διαβάζεις κι αν δεν έχεις μάθει ακόμη, τουλάχιστον άκου μια φορά το ένστικτό σου. Ακόμα και τα μάτια λένε ψέματα.  Για την ακρίβεια, λένε τα ωραιότερα ψέματα, εκείνα που πονάνε πιο πολύ, εκείνα που σε σημαδεύουν σαν ταινία παιδική, πάντα χαραγμένη στη μνήμη σου. Γι’ αυτό, το νου σου στα μάτια.