Θα μου κάνεις μια αγκαλιά;Το 'χω τόσο ανάγκη...
Αναρωτιέμαι, όμως, το "γιατί;".
Η αγκαλιά μπορεί να σου ελαφρύνει τη ψυχή αλλά και να σε διαλύσει σε μια στιγμή. Σίγουρα ότι και να γίνει στο τέλος θα έχεις χάσει κάτι. Δε θα είσαι πια ο ίδιος. Όταν ανοίγουν τα χέρια και το σώμα σε πλησιάζει μοιάζει απειλητικό. Μόλις ακουμπήσουν τα δυο σώματα το "κακό" έχει μόλις ξεκινήσει. Τώρα σιγά-σιγά τα χέρια κλείνουν ενώ τα δυο σώματα είναι ακουμπισμένα. Μοιάζει αποπνικτικό. Τα δάχτυλα λυσσάνε, θέλουν να τυλιχτούν, να γίνουν κόμπος, να κλείσει η αγκαλιά και να εγκλωβίσει το άτομο.
Και αν τα δάχτυλα κολλήσουν; Και αν η αγκαλιά δε μπορέσει να λυθεί ποτέ;
Μια αγκαλιά φέρνει δυο άτομα πολύ κοντά, για αυτό και είναι σπουδαία αλλά και επικίνδυνη. Έχει μεγάλη αξία για να την χαραμίζουμε σε όποιον να 'ναι και όποτε να 'ναι. Όταν κάτι γίνεται συνήθεια, χάνει αμέσως την αξία και την ιδιαιτερότητά του. Η συνήθεια είναι τρομακτική και λειτουργεί σαν ανεμοστρόβιλος που στο πέρασμά του απορροφά και εξαφανίζει οτιδήποτε σημαντικό για πάντα. Για αυτό, αν είναι να προσφέρεις την αγκαλιά σου, τουλάχιστον, καν' το σε κάποιον που θα άξιζε να κολλήσετε μαζί για πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου