Η μεγαλύτερη απόσταση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους είναι ο εγωισμός τους

Μπορεί πολλές φορές στη ζωή σου να αισθανθείς ότι αδικείσαι όταν τα πράγματα δεν παίρνουν την τροπή που επιθυμείς.

Ισχύει όμως όντως κάτι τέτοιο; Μήπως τελικά όσα θέλουμε μας παραδίδονται όταν τα επιθυμούμε πραγματικά;

Όταν προκειμένου να πάρεις έστω μια μικρή γεύση απ’ αυτό που θες, αυτό που έχεις ανάγκη, παραμερίσεις τα εγωιστικά σου συναισθήματα, τότε όλα θα αλλάξουν. Γιατί έτσι θα φτάνεις ολοένα και πιο κοντά στη συναισθηματική σου ολοκλήρωση.

Ο εγωισμός αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης. Λίγοι είναι αυτοί που καταφέρνουν να απαλλαγούν μια και καλή απ’ αυτόν. Κι όσοι τα έχουν καταφέρει, δε σημαίνει απαραίτητα ότι θα συνεχίσουν να πράττουν με τον ίδιο τρόπο. Για να αποτινάξεις από πάνω σου τον μανδύα αυτόν, χρειάζεσαι ένα κίνητρο.

Ένα κίνητρο το οποίο θα σε κάνει να συνειδητοποιήσεις ότι κάποιος άλλος είναι σημαντικότερος για σένα, ακόμα κι απ’ τον ίδιο σου τον εαυτό. Τόσο πολύ μάλιστα που θα μπορείς να παραμερίσεις όσα σε κρατούν αλυσοδεμένο για να είσαι καλά μαζί του.

Η μεγαλύτερη απόσταση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους είναι ο εγωισμός. Μια τόσο μικρή λέξη με τόσο καταστροφικές συνέπειες. Αξίζει τα όσα χάνεις για να τον διατηρήσεις; Ό,τι σε αποτρέπει να ξεστομίσεις τις στιγμές που το χρειάζεσαι κι εσύ κι αυτός που αγαπάς δεν είναι σημαντικό;

Ένα «σ’ αγαπώ», ένα «μου λείπεις», ένα «σε χρειάζομαι», μια «συγγνώμη», ένα «μη φύγεις». Δε λες αυτά που θέλεις από φόβο να μη γελοιοποιηθείς και χάνεις όσα έχεις πραγματικά ανάγκη. Όλα εκείνα για τα οποία φλέγεται η ψυχή σου.

Σε έναν καβγά σίγουρα το ευκολότερο πράγμα είναι το να νευριάσεις και να σηκωθείς να φύγεις χτυπώντας την πόρτα πίσω σου. Να κάνεις και λίγο εφέ δηλαδή. Το δυσκολότερο όμως είναι το να κοιτάξεις πίσω σου και να δεις την κατάσταση στην οποία αφήνεις τον άλλον. Να τον δεις να σε κοιτάει κατάματα και να περνούν απ’ τα μάτια του όλα όσα είπες ή όσα δεν είπες και τον πλήγωσαν.
Είτε ήθελες να τα πεις είτε όχι. Οπότε προτιμάς απλά να φύγεις και να γλυτώσεις απ’ αυτό. Μη σε τουμπάρει κιόλας. Δε θα μας κάνει κι ό,τι θέλει κάθε φορά ε;

Θυμήσου τότε που ήμασταν παιδιά. Τότε που οι σχέσεις μας ήταν απλούστερες. Συνηθίζαμε να μαλώνουμε κάθε μέρα με όσους αγαπούσαμε και σε λίγα λεπτά παίζαμε ξανά μαζί τους ή τους είχαμε ήδη συγχωρέσει μετά την πρώτη ξινισμένη γκριμάτσα μας. Ίσως, αν μπορούσαμε καθώς μεγαλώναμε να κρατήσουμε κάποια στοιχεία της παιδικής μας σκέψης, οι σχέσεις μας να ήταν πιο εύκολες.

Το να μεγαλώνεις σίγουρα σου επιφυλάσσει πολλά δώρα κι εκπλήξεις, όμως, μαζί του έρχονται η περηφάνια κι ο εγωισμός, που πολλές φορές μας φορούν παρωπίδες χωρίς καν να προλάβουμε να το αντιληφθούμε.

Το να προτιμάς να στερείσαι κάτι εσύ για να το προσφέρεις στο σύντροφό σου, το να ξέρεις πότε να υποχωρείς ή πότε να παραδεχτείς το λάθος σου είτε γιατί φταις είτε απλά για να κάνεις τον άλλον ευτυχισμένο ή για να διατηρήσεις την ισορροπία στη σχέση σου, αποτελούν δείγματα ωριμότητας και κατανόησης.

Τίποτα απ’ αυτά δε σε κάνει να φαίνεσαι αδύναμος ή χαζός. Ίσα-ίσα που μερικές φορές αυτά αποδεικνύουν περίτρανα πόσο ώριμος είσαι.

Τα αισθήματα που νιώθεις για τον άνθρωπο που μοιράζεσαι τη ζωή σου μαζί του, είναι αληθινά μόνο όταν ο εγωισμός σου δεν έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Προκειμένου να τον δεις ευτυχισμένο, αφήνεις την ασφάλεια σου στην άκρη και βαδίζεις σε δρόμους άγνωστους μέχρι πρότινος για σένα. Το «εγώ» σου γίνεται «εμείς» και μάλιστα συνειδητά.

Με την απουσία του εγωισμού, θα είχαμε απαλλαγεί μία και καλή απ’ τα απωθημένα. Γιατί τα απωθημένα έχουν μνήμη και δεν ξεχνούν εύκολα. Θα επιστρέφουν πάντα για να τον εκδικηθούν. Εκεί που ο εγωισμός σου σταματά να υφίσταται, εκεί ανήκεις.

Αν κάτι αξίζει πραγματικά, είναι χίλιες φορές προτιμότερο να ανοίξεις τα χαρτιά σου παρά να είσαι εγωιστής και να χάσεις ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να σου συμβεί. Ο εγωισμός μπορεί να προστατεύει αρκετά πράγματα, αλλά καταστρέφει πολλά περισσότερα. Πρέπει να ξέρεις πού σταματάει η προστασία και πού αρχίζει η αυτοκαταστροφή σου. Διαφορετικά δε θα ευτυχήσεις ποτέ. Πάντα θα αναζητάς το άπιαστο και θα αναλώνεσαι σε έναν φαύλο κύκλο άκαρπων αναζητήσεων.

Γι’ αυτό, την επόμενη φορά που θα γράψεις το μήνυμα, μην το σβήσεις. Πάτα το κουμπί της αποστολής και στείλε το εκεί που πρέπει. Ακόμα κι αν το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που θες, θα έχεις αδειάσει από μέσα σου όσα ένιωσες. Θα ξέρεις ότι απ’ την πλευρά σου δεν κατέθεσες τα όπλα για κάποιον που για σένα σημαίνει πολλά.

Είναι κρίμα να αγαπάς και να σ’ αγαπούν πολύ και να μην το μάθεις ποτέ. Απλά γιατί δείλιασες ή γιατί σε έφαγαν οι χαζοεγωισμοί και τα πείσματα. Τα συναισθήματά σου οφείλουν να είναι ισχυρότερα απ’ τον εγωισμό σου.

Μην προσποιείσαι ότι δε σε νοιάζει αν φύγει. Ξέρεις καλά ότι όχι μόνο σε νοιάζει, αλλά σε καίει. Στο κάτω-κάτω άλλωστε, κανείς δεν πέθανε γιατί βγήκε απ’ την ασφάλεια του. Δοκίμασε το και δες αν σου ταιριάζει ή όχι.