Η αληθινή αγάπη ποτέ δεν περιορίζει... δεν σε περιορίζει… δεν προσπαθεί να σε αλλάξει, δεν σου δίνει ρόλους και δικαιώματα, δεν δίνει κανένα ρόλο και κανένα δικαίωμα σε κανέναν.
Οι άνθρωποι μερικές φορές έχουμε την τάση να θεωρούμε ότι αποκτούμε δικαιώματα, επειδή έχουμε αναλάβει ή επιλέξει έναν κοινωνικό ρόλο. Για παράδειγμα, αν κάποιος έχει αποδεχθεί το ρόλο του φίλου, ή του συζύγου, στη ζωή κάποιου, θεωρεί ότι δικαιωματικά θα έχει την εύνοιά του. Αν κάποιος είναι γονιός, θεωρεί ότι δικαιωματικά αξίζει το σεβασμό των παιδιών του. Αν κάποιος είναι πελάτης, θεωρεί ότι έχει δικαίωμα να απολαμβάνει την εξυπηρέτηση των αναγκών του.
Αλλά, όπως αποδεικνύεται, από την ίδια τη ζωή, δεν υπάρχουν αυτονόητα δικαιώματα.
Και αυτό ισχύει ιδιαίτερα στην αγάπη.
Πολύ συχνά συνδέουμε την αγάπη με διάφορους περιορισμούς.
"Αν με αγαπάει, θα αλλάξει."
"Αν με αγαπάει, θα κάνει ό,τι της πω."
Αλλά αυτό δεν είναι πραγματική αγάπη. Δεν είναι καν κοντά στην πραγματική αγάπη. Η πραγματική αγάπη δεν έχει όρια. Η πραγματική αγάπη σημαίνει ελευθερία.
Στην πραγματικότητα, αγάπη είναι να αφήνει ο ένας τον άλλο ελεύθερο, και ο ένας να είναι για τον άλλο. Όταν δεν είμαστε "δεμένοι", δεν πιεζόμαστε και δεν εξαναγκαζόμαστε σε μία σχέση, τότε μπορούμε πιο εύκολα να εστιάσουμε στα καλύτερα κομμάτια της.
Μπορεί ο χρόνος που περνάμε με τον άλλο να είναι λίγος, αλλά να πιάνουμε τον εαυτό μας να σκέφτεται “αυτός (ή αυτή) είναι τέλειος για μένα!”.
Τέλειος δεν σημαίνει τέλειες απόψεις, τέλεια εμφάνιση, τέλεια συμπεριφορά. Τέλειος είναι αυτός που ταιριάζει τέλεια στη ζωή μας, που οι δικές του ακατέργαστες πλευρές καλύπτουν τέλεια τα δικά μας κενά, που το σώμα του ακουμπάει τέλεια στο δικό μας, που οι φωνές μας δημιουργούν αρμονία, που ο ένας κάνει τον άλλο να νιώθει ‘πλήρης’ ακόμη κι αν είμαστε μακριά.
Και αυτή η πληρότητα διαπερνά όλες τις πτυχές της ζωής. Νιώθουμε και οι δυο γεμάτοι, αισιόδοξοι, χαρούμενοι και ζωντανοί. Και ανυπομονούμε να βρούμε εκατομμύρια άλλα πράγματα που θα μας κάνουν να νιώθουμε πιο ζωντανοί. Γιατί ξέρουμε ότι τώρα αναπνέουμε τον αέρα της ελευθερίας, που είναι καθαρός και που σε κάνει να ΕΙΣΑΙ αυτό που θέλεις, είτε είσαι μαζί με τον άλλο, είτε μακριά του.
Σε αυτή την ελευθερία, μπορείς να βρεις την τελειότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Σε αυτή την ελευθερία, η ευτυχία σου είναι ζωτικής σημασίας για τον άλλον και αυτό μπορεί να σημαίνει και ‘θυσίες’. Για εσένα. Που γνωρίζεις πόσο υπέροχο είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι.
Επειδή η αγάπη είναι μια επιλογή.
Επειδή η πραγματική αγάπη σού δίνει αυτή την επιλογή.
Και οι δύο, κατά βάθος, γνωρίζουν, σε μία σχέση, ότι αν θελήσουν να δεσμεύσουν ο ένας τον άλλο, ή να "δέσουν" τον άλλο, θα πρέπει να περιορίσουν ή ακόμη και να σκοτώσουν κάτι υπέροχο μέσα τους. Αυτό που τους τους κρατά ζωντανούς, αυτό που κάνει την καρδιά τους να φτερουγίζει...αυτό που δεν ζητά τίποτε, αλλά δίνει τα πάντα. Και οι δύο γνωρίζουν ότι τη στιγμή που θα προσπαθήσουν να κάνουν τον άλλο "δικό" τους, είναι η στιγμή που και οι δύο θα γίνουν κάτι άλλο από αυτό που είχαν επιθυμήσει και αγαπήσει αρχικά.
Σε αυτό το σημείο, αυτή τη στιγμή, μπορείς να επιλέξεις τη συμπεριφορά σου, να είσαι ελεύθερος και όχι προσκολημμένος, αλλά παράλληλα να είσαι βαθιά συνδεδεμένος με τον άλλον.
Αυτή η μορφή της μη προσκόλλησης δεν σημαίνει ότι δεν νοιάζεσαι. Το αντίθετο, σημαίνει ότι νοιάζεσαι τόσο πολύ, ώστε να σέβεσαι και να τιμάς το χώρο και την ελευθερία του άλλου…την ελευθερία να ΕΙΝΑΙ.
Μερικές σκέψεις ... πάνω στην πραγματική αγάπη και την ελευθερία
Πέρα από όλες τις λεπτομέρειες, η υπέρτατη επιθυμία του ανθρώπου είναι να γίνει αποδεκτός και να αγαπηθεί όπως είναι – να είναι ελεύθερος να ΕΙΝΑΙ.
Πολλές φορές προσπαθούμε να δώσουμε εμείς το σχήμα που θέλουμε στον άλλο, να τον μεταμορφώσουμε στην εικόνα που εμείς έχουμε ανάγκη να αγαπήσουμε. Αλλά, στην πλειονότητά τους, αυτές οι προσπάθειες καταλήγουν στην απογοήτευση, μιας και αυτό που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε δεν ταιριάζει με αυτό που ο άλλος είναι.
Ο θεμελιώδης λίθος της αγάπης είναι να αφήσουμε τους ανθρώπους να είναι ο εαυτός τους, χωρίς να έχουν ενοχές, χωρίς να χρειάζεται να απολογούνται γι’ αυτό που είναι, χωρίς να τους μεταμορφώνουμε σε μια εικόνα που ‘βολεύει’ τη δική μας εγωιστική ιδέα για το πως ‘πρέπει’ να είναι. Διαφορετικά, μοιάζει να ερωτευόμαστε τις δικές μας φαντασιώσεις και να χάνουμε την αληθινή ομορφιά.
Διαφύλαξε, λοιπόν, τις σχέσεις σου από αυτό το άγχος. Αντί να προσπαθείς να αλλάξεις κάποιον που νοιάζεται για σένα, δώσε του την υποστήριξη και τη φροντίδα σου και προχωρήστε μαζί.
Οι διαφορές, ακόμη και οι πολύ μεγάλες διαφορές, δεν μπορούν να καταστρέψουν τις σχέσεις – ο τρόπος που οι άνθρωποι καταπιάνονται και διαχειρίζονται τις διαφορές τους είναι αυτό που καταστρέφει τις σχέσεις. Αυτό που μετράει, είναι πόσο συνειδητή είναι η επικοινωνία και η συνεννόηση.
Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι κάποια ζευγάρια ξοδεύουν χρόνια για να αλλάξουν ο ένας τον άλλον. Αυτό μπορεί να μην επιτευχθεί ποτέ, καθώς οι διαφορές τους είναι ουσιαστικές και έχουν τις ρίζες τους στο αξιακό τους σύστημα, στις προσωπικότητές τους, στην ανατροφή τους και στις εμπειρίες που έχουν βιώσει στο παρελθόν. Έτσι, το μόνο που τελικά συμβαίνει, είναι να ‘χάνουν’ πολύτιμο χρόνο για να λειτουργήσει μία σχέση, που δεν μπορεί να λειτουργήσει.
Πώς, λοιπόν, δύο άνθρωποι, που έχουν μια σχετικά υγιή σχέση, μπορούν να διαχειριστούν διαφωνίες και διαφορές που φαίνονται άλυτες;
Με αποδοχή. Αυτά τα ζευγάρια, είναι οφέλιμο να κατανοήσουν ότι οι διαφορές είναι ένα κομμάτι που δεν μπορεί να αποφύγει κανείς σε μία μακρόχρονη σχέση. Έτσι όπως δεν μπορείς να αποφύγεις τη φθορά του σώματος καθώς μεγαλώνεις. Οι διαφορές στις σχέσεις, είναι όπως οι πόνοι στην πλάτη ή στον αυχένα. Πόνοι που δεν μπορείς να αποφύγεις και ζεις μαζί τους, ωστόσο μπορείς να μην ερεθίζεις αυτά τα σημεία ώστε να μην αναπτύσσεται μεγαλύτερος πόνος. Όταν επιλέγεις ένα σύντροφο και μαζί πορεύεσαι σε μία μακρόχρονη σχέση, γνωρίζεις ότι επιλέγεις και μερικά άλυτα θέματα, με τα οποία θα κληθείς να ζήσεις και να ασχοληθείς μαζί τους για δέκα, είκοσι ή και πενήντα χρόνια.
Η αποδοχή του άλλου είναι ζωτικής σημασίας για κάθε σχέση - είναι ένα μεγάλο μέρος της θεμελίωσης της ελευθερίας – μέσα από την οποία ανθίζει η αληθινή αγάπη.
Οι άνθρωποι μερικές φορές έχουμε την τάση να θεωρούμε ότι αποκτούμε δικαιώματα, επειδή έχουμε αναλάβει ή επιλέξει έναν κοινωνικό ρόλο. Για παράδειγμα, αν κάποιος έχει αποδεχθεί το ρόλο του φίλου, ή του συζύγου, στη ζωή κάποιου, θεωρεί ότι δικαιωματικά θα έχει την εύνοιά του. Αν κάποιος είναι γονιός, θεωρεί ότι δικαιωματικά αξίζει το σεβασμό των παιδιών του. Αν κάποιος είναι πελάτης, θεωρεί ότι έχει δικαίωμα να απολαμβάνει την εξυπηρέτηση των αναγκών του.
Αλλά, όπως αποδεικνύεται, από την ίδια τη ζωή, δεν υπάρχουν αυτονόητα δικαιώματα.
Και αυτό ισχύει ιδιαίτερα στην αγάπη.
Πολύ συχνά συνδέουμε την αγάπη με διάφορους περιορισμούς.
"Αν με αγαπάει, θα αλλάξει."
"Αν με αγαπάει, θα κάνει ό,τι της πω."
Αλλά αυτό δεν είναι πραγματική αγάπη. Δεν είναι καν κοντά στην πραγματική αγάπη. Η πραγματική αγάπη δεν έχει όρια. Η πραγματική αγάπη σημαίνει ελευθερία.
Στην πραγματικότητα, αγάπη είναι να αφήνει ο ένας τον άλλο ελεύθερο, και ο ένας να είναι για τον άλλο. Όταν δεν είμαστε "δεμένοι", δεν πιεζόμαστε και δεν εξαναγκαζόμαστε σε μία σχέση, τότε μπορούμε πιο εύκολα να εστιάσουμε στα καλύτερα κομμάτια της.
Μπορεί ο χρόνος που περνάμε με τον άλλο να είναι λίγος, αλλά να πιάνουμε τον εαυτό μας να σκέφτεται “αυτός (ή αυτή) είναι τέλειος για μένα!”.
Τέλειος δεν σημαίνει τέλειες απόψεις, τέλεια εμφάνιση, τέλεια συμπεριφορά. Τέλειος είναι αυτός που ταιριάζει τέλεια στη ζωή μας, που οι δικές του ακατέργαστες πλευρές καλύπτουν τέλεια τα δικά μας κενά, που το σώμα του ακουμπάει τέλεια στο δικό μας, που οι φωνές μας δημιουργούν αρμονία, που ο ένας κάνει τον άλλο να νιώθει ‘πλήρης’ ακόμη κι αν είμαστε μακριά.
Και αυτή η πληρότητα διαπερνά όλες τις πτυχές της ζωής. Νιώθουμε και οι δυο γεμάτοι, αισιόδοξοι, χαρούμενοι και ζωντανοί. Και ανυπομονούμε να βρούμε εκατομμύρια άλλα πράγματα που θα μας κάνουν να νιώθουμε πιο ζωντανοί. Γιατί ξέρουμε ότι τώρα αναπνέουμε τον αέρα της ελευθερίας, που είναι καθαρός και που σε κάνει να ΕΙΣΑΙ αυτό που θέλεις, είτε είσαι μαζί με τον άλλο, είτε μακριά του.
Σε αυτή την ελευθερία, μπορείς να βρεις την τελειότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Σε αυτή την ελευθερία, η ευτυχία σου είναι ζωτικής σημασίας για τον άλλον και αυτό μπορεί να σημαίνει και ‘θυσίες’. Για εσένα. Που γνωρίζεις πόσο υπέροχο είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι.
Επειδή η αγάπη είναι μια επιλογή.
Επειδή η πραγματική αγάπη σού δίνει αυτή την επιλογή.
Και οι δύο, κατά βάθος, γνωρίζουν, σε μία σχέση, ότι αν θελήσουν να δεσμεύσουν ο ένας τον άλλο, ή να "δέσουν" τον άλλο, θα πρέπει να περιορίσουν ή ακόμη και να σκοτώσουν κάτι υπέροχο μέσα τους. Αυτό που τους τους κρατά ζωντανούς, αυτό που κάνει την καρδιά τους να φτερουγίζει...αυτό που δεν ζητά τίποτε, αλλά δίνει τα πάντα. Και οι δύο γνωρίζουν ότι τη στιγμή που θα προσπαθήσουν να κάνουν τον άλλο "δικό" τους, είναι η στιγμή που και οι δύο θα γίνουν κάτι άλλο από αυτό που είχαν επιθυμήσει και αγαπήσει αρχικά.
Σε αυτό το σημείο, αυτή τη στιγμή, μπορείς να επιλέξεις τη συμπεριφορά σου, να είσαι ελεύθερος και όχι προσκολημμένος, αλλά παράλληλα να είσαι βαθιά συνδεδεμένος με τον άλλον.
Αυτή η μορφή της μη προσκόλλησης δεν σημαίνει ότι δεν νοιάζεσαι. Το αντίθετο, σημαίνει ότι νοιάζεσαι τόσο πολύ, ώστε να σέβεσαι και να τιμάς το χώρο και την ελευθερία του άλλου…την ελευθερία να ΕΙΝΑΙ.
Μερικές σκέψεις ... πάνω στην πραγματική αγάπη και την ελευθερία
Πέρα από όλες τις λεπτομέρειες, η υπέρτατη επιθυμία του ανθρώπου είναι να γίνει αποδεκτός και να αγαπηθεί όπως είναι – να είναι ελεύθερος να ΕΙΝΑΙ.
Πολλές φορές προσπαθούμε να δώσουμε εμείς το σχήμα που θέλουμε στον άλλο, να τον μεταμορφώσουμε στην εικόνα που εμείς έχουμε ανάγκη να αγαπήσουμε. Αλλά, στην πλειονότητά τους, αυτές οι προσπάθειες καταλήγουν στην απογοήτευση, μιας και αυτό που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε δεν ταιριάζει με αυτό που ο άλλος είναι.
Ο θεμελιώδης λίθος της αγάπης είναι να αφήσουμε τους ανθρώπους να είναι ο εαυτός τους, χωρίς να έχουν ενοχές, χωρίς να χρειάζεται να απολογούνται γι’ αυτό που είναι, χωρίς να τους μεταμορφώνουμε σε μια εικόνα που ‘βολεύει’ τη δική μας εγωιστική ιδέα για το πως ‘πρέπει’ να είναι. Διαφορετικά, μοιάζει να ερωτευόμαστε τις δικές μας φαντασιώσεις και να χάνουμε την αληθινή ομορφιά.
Διαφύλαξε, λοιπόν, τις σχέσεις σου από αυτό το άγχος. Αντί να προσπαθείς να αλλάξεις κάποιον που νοιάζεται για σένα, δώσε του την υποστήριξη και τη φροντίδα σου και προχωρήστε μαζί.
Οι διαφορές, ακόμη και οι πολύ μεγάλες διαφορές, δεν μπορούν να καταστρέψουν τις σχέσεις – ο τρόπος που οι άνθρωποι καταπιάνονται και διαχειρίζονται τις διαφορές τους είναι αυτό που καταστρέφει τις σχέσεις. Αυτό που μετράει, είναι πόσο συνειδητή είναι η επικοινωνία και η συνεννόηση.
Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι κάποια ζευγάρια ξοδεύουν χρόνια για να αλλάξουν ο ένας τον άλλον. Αυτό μπορεί να μην επιτευχθεί ποτέ, καθώς οι διαφορές τους είναι ουσιαστικές και έχουν τις ρίζες τους στο αξιακό τους σύστημα, στις προσωπικότητές τους, στην ανατροφή τους και στις εμπειρίες που έχουν βιώσει στο παρελθόν. Έτσι, το μόνο που τελικά συμβαίνει, είναι να ‘χάνουν’ πολύτιμο χρόνο για να λειτουργήσει μία σχέση, που δεν μπορεί να λειτουργήσει.
Πώς, λοιπόν, δύο άνθρωποι, που έχουν μια σχετικά υγιή σχέση, μπορούν να διαχειριστούν διαφωνίες και διαφορές που φαίνονται άλυτες;
Με αποδοχή. Αυτά τα ζευγάρια, είναι οφέλιμο να κατανοήσουν ότι οι διαφορές είναι ένα κομμάτι που δεν μπορεί να αποφύγει κανείς σε μία μακρόχρονη σχέση. Έτσι όπως δεν μπορείς να αποφύγεις τη φθορά του σώματος καθώς μεγαλώνεις. Οι διαφορές στις σχέσεις, είναι όπως οι πόνοι στην πλάτη ή στον αυχένα. Πόνοι που δεν μπορείς να αποφύγεις και ζεις μαζί τους, ωστόσο μπορείς να μην ερεθίζεις αυτά τα σημεία ώστε να μην αναπτύσσεται μεγαλύτερος πόνος. Όταν επιλέγεις ένα σύντροφο και μαζί πορεύεσαι σε μία μακρόχρονη σχέση, γνωρίζεις ότι επιλέγεις και μερικά άλυτα θέματα, με τα οποία θα κληθείς να ζήσεις και να ασχοληθείς μαζί τους για δέκα, είκοσι ή και πενήντα χρόνια.
Η αποδοχή του άλλου είναι ζωτικής σημασίας για κάθε σχέση - είναι ένα μεγάλο μέρος της θεμελίωσης της ελευθερίας – μέσα από την οποία ανθίζει η αληθινή αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου