Πώς δημιουργούμε (πρακτικά)

Προς το παρόν χαοτικά, πιστεύοντας πως δεν συμμετέχουμε ή δεν ελέγχουμε τη δράση μας και τη δημιουργία γενικότερα.

Ο τρόπος σκέψης μας ή καλύτερα το επίπεδο αντίληψής μας, εμποδίζει την κατανόηση αυτού του τόσο σημαντικού (αναγκαίου) θέματος, ενώ παράλληλα αναλωνόμαστε στο ν’ αντιμετωπίζουμε πυροσβεστικά και φοβικά, ό,τι εμφανίζεται στο δρόμο μας.

Εξακολουθούμε να μην κατανοούμε την έννοια του δημιουργού της πραγματικότητάς μας, την έννοια της συνδημιουργίας και της σύνδεσης με το όλον, που όλοι αναφέρουμε, ελάχιστοι βιώνουμε αληθινά.

Τι σημασία έχουν όλα όσα κυνηγάμε, κάνουμε, επαναλαμβάνουμε, όταν δημιουργούμε το χάος γύρω μας και μέσα μας; Τι σημασία έχουν όσα παρακολουθούμε, όσα πληροφορούμαστε αν δεν μπορούμε να δημιουργούμε συνειδητά και με υπευθυνότητα την κάθε στιγμή μας;

Κοιτάζοντας καθαρά και με ειλικρίνεια τη ζωή μας, ξέρει, ο καθένας μας αν είμαστε συνδεδεμένοι με τη ζωή, αν βρισκόμαστε σε αρμονία και ισορροπία με τον Εαυτό μας, αν κατανοούμε πραγματικά όλα όσα διαδίδουμε (και συμβουλεύουμε άλλους).

Το να προχωρήσουμε στο να δημιουργούμε υπεύθυνα και συνειδητά είναι μια πρόκληση που αφορά όσους έχουν καταλάβει πως η ζωή δεν είναι μια τυχαία αποκάλυψη που συμβαίνει ανεξάρτητα από τους ίδιους.

Πώς τότε δημιουργούμε πρακτικά; Πώς το αντιλαμβανόμαστε και το αλλάζουμε από τη χαοτική, ανεξέλεγκτη δημιουργία που λειτουργούμε; Ποια είναι η διαδικασία όπως την κατανοούμε και μπορούμε να την ακολουθήσουμε;