Μην Πάρεις Τηλέφωνο!

Όλοι έχουμε ερωτευτεί, οι σχεδόν όλοι, και είναι ο έρωτας που κρύβεται πίσω από συγκινητικά γράμματα όπως αυτό του πρόξενου προς την αγαπημένη του Υβόν: «Πως είναι δυνατόν να διανοηθεί κανείς πως μπορεί να μου μιλήσει για σένα; Δε φαντάζεσαι τη θλίψη της ζωής μου… Χωρίς εσένα πεθαίνω.

Για τ’ όνομα του Θεού, Υβόν, γύρνα πίσω σε μένα, άκουσε με, είναι κραυγή, γύρνα πίσω σε μένα, Υβόν, έστω και για μια μέρα…»στο «Κάτω από το ηφαίστειο», είναι ο έρωτας που δεν θα ολοκληρωθεί όταν ο Humphrey Bogart αποχαιρετάει την Ingrid Bergman υπενθυμίζοντας της ότι «θα έχουν για πάντα το Παρίσι» (στο φιλμ Casablanca). είναι το αβέβαιο μέλλον του έρωτα τους που δημιουργεί την πλοκή στον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα, και πως το μαγικό φίλτρο του έρωτα δημιουργεί τους πιο παράφορους και απρόσμενους έρωτες όπως αυτόν του Τριστάνου και της Ιζόλδης (στην όπερα του Wagner).

Το σινεμά συχνά προσπάθησε να απεικονίσει μέσα από την μαγεία του όλο το φάσμα του έρωτα, από την κρυφή προσδοκία και τον πόθο που σιγοκαίει και όπως ομολογεί η Πηνέλοπε Κρουζ «Μόνο ο ανεκπλήρωτος έρωτας είναι ρομαντικός (“Vicky, Christina, Barcelona”), στον παράνομο έρωτα δίχως αύριο (“Breathless”), σ’ αυτόν που ζήσαμε από παιδιά “The way we were”, σ’ αυτόν που προκαλεί μια μικρή “Lolita”, στον ερώτα στο χώρο του γραφείου συνοδευόμενο με σεξουαλική παρενόχληση όπου η Demy Moor ¨απαιτεί» να αναζωπυρωθεί το πάθος της με το τωρινό της υφιστάμενο στο «», μέχρι τον επίμονο, παρανοϊκό έρωτα της Glen Glose που δεν δέχεται το τέλος της σχέσης στη «Ολέθρια σχέση».

Όσο ο έρωτας κρατάει όλα είναι καλά και ρόδινα, όταν όμως έρχονται τα σύννεφα στη σχέση, τα δεν ξέρω, δεν νιώθω καλά, θέλω να μείνω μόνος, τότε αρχίζουν οι κλυδωνισμοί. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας, ζυγιζόμαστε με τις αντοχές μας και τη ματαίωση των προσδοκιών, συχνά υπερβολικών. Αν ακουμπήσεις και ελπίσεις πως όλη σου η ευτυχία εξαρτάται από ένα και μόνο πρόσωπο, τότε μετά το τέλος της σχέσης δεν χάνεις μόνο τον σύντροφο σου, αλλά και όλες σου τις ελπίδες ότι μπορείς να συνεχίσεις να ζεις όμορφα και ευτυχισμένα και χωρίς αυτόν.

Δεν χρειάζεται κάθε μεγάλος έρωτας να έχει και ένα δράμα, όμως δεν έχουμε πάντα επίγνωση των ασυνείδητων προβόλων και αναγκών μας. Τι γίνεται λοιπόν όταν η σχέση τελειώνει και εσύ δεν μπορείς με τίποτα να κρατηθείς και να ΜΗΝ ΤΟΥ ΞΑΝΑΤΗΛΕΦΩΝΗΣΕΙΣ.

Θα μπορούσαμε να αναλύουμε για ώρες τα ασυνείδητα κομμάτια που καθορίζουν ποιους ερωτευόμαστε, καθώς και γιατί από κάποιους ανθρώπους δεν μπορούμε να ξεκολλήσουμε. Να ψάξουμε να βρούμε τις ταυτίσεις που αφορούν κυρίως τους γονείς μας και πως μάθαμε να συνδεόμαστε με τους άλλους καθώς επίσης και με ποιον τρόπο αισθανόμαστε ασφαλείς μέσα σε μια σχέση.

Ας δούμε πρακτικά τι κάνουμε και μας κρατάμε δέσμιους στο παρελθόν και πως μπορούμε να μην πέσουμε στις παγίδες του εαυτού μας:

 1. Είναι τέλειος (Εξιδανίκευση)
Το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Αν συνεχίζεις να σκέφτεσαι συνέχεια τον πρώην σου και να του αποδίδεις μαγικές ικανότητες, αν εστιάζεις μόνο στα θετικά και τον θεωρείς σε όλα τέλειο (ναι και τις ατέλειες να τις βλέπεις όμορφες) τότε βάζεις ένα μεγάλο εμπόδιο στον εαυτό σου.

Κάνε μια λίστα με όσα πιστεύεις πως δεν θα ξανανιώσεις ποτέ με κάποιον άλλο άντρα και μετά προσπάθησε να εστιάσεις και να καταγράψεις τα αρνητικά του σημεία, κατέγραψε τις στιγμές που μπορεί να σε έχει πληγώσει.

Κανείς δεν είναι τέλειος. Όλοι έχουν ελαττώματα και ψεγάδια, αντί να τα ωραιοποιείς προσπάθησε να τα κατονομάσεις.

 2. Η τελευταία ευκαιρία στο όνειρο
Αν κάνεις τον εαυτό σου να πιστέψει πως ο πρώην σας ήταν η τελευταία σου ευκαιρία στην ευτυχία και στον όνειρο της αγάπης τότε έχεις περισσότερες πιθανότητες να μείνεις δέσμια του παρελθόντος. Όσο σκέφτεσαι τον πρώην δεν είσαι διαθέσιμη για να έρθει κάτι καινούργιο στη ζωή σου. Πρέπει να πιστέψεις πως θα ξαναγαπήσεις και θα σε αγαπήσουν το ίδιο. Μην κρύβεσαι πίσω από τυχόν φόβους και αγωνίες (είμαι πια μεγάλη, έχω παιδί κτλ.), τόλμησε να πας παρακάτω.

 3. Το ροζ σύννεφο
Όλοι βγαίνοντας από μια σχέση με κάποιον που αγαπήσαμε, το πρώτο διάστημα την αναπολούμε. Σκεφτόμαστε τις καλές στιγμές, τις όμορφες στιγμές, τις ρομαντικές στιγμές, τις αξέχαστες στιγμές… ΣΤΟΠ! Δεν μπορείς να πας παρακάτω αν συνεχίσεις επ’ αόριστο να αναπολείς. Θα πρέπει να αφήσεις πίσω σου ότι έγινε στο παρελθόν και να εστιάσεις στο μέλλον. Όταν ρώτησα μια θεραπευόμενη μου γιατί εμμένει να σκέφτεται τον πρώην της με τόση ένταση μου είπε: «Γιατί είναι καλύτερα να νιώθω ερωτευμένη με κάποιον, έστω και αν έχει τελειώσει, παρά να μη νιώθω τίποτα». Συχνά η εμμονή με το παρελθόν κρύβει φόβους και αγωνίες να αντιμετωπίσουμε το παρόν και να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας.

 4. Αναδρομή στο παρελθόν και μαζοχισμός του «αν…»
Καμιά φορά είναι οι ενοχές που δεν μας αφήνουν να προχωρήσουμε. Νιώθουμε ότι κάτι δεν κάναμε καλά και έληξε άδοξα η σχέση. Νιώθουμε τύψεις ίσως γιατί δεν είμαστε πιστές, γιατί δεν είπαμε έγκαιρα όσα νιώθαμε, γιατί υπήρξαμε εγωίστριες ή δείξαμε το κακό μας εαυτό. Μην μπεις στον πειρασμό να του ξανατηληφωνήσεις για να ζητήσεις συγνώμη, για να απολογηθείς αν έχεις ήδη καταλάβει πως για εκείνον έχει πραγματικά λήξει η σχέση. Μην σκάφτεσαι ξανά και ξανά ποια θα ήταν η εξέλιξη της σχέσης αν… δεν είχες αντιδράσει όπως αντέδρασες, αν είχες πει ότι σκεφτόσουν, αν… είχες περισσότερη υπομονή, επιμονή, νοιάξιμο, κατανόηση κοκ. Δεν σε βοηθάνε αυτές οι σκέψεις. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς θα εξελίσσονταν η σχέση. Το να κάνεις εκ των υστέρων προβλέψεις, είναι μάταιο.

Λόγια που ειπώθηκαν δύσκολα παίρνονται πίσω. Κάποιες φορές πρέπει να αντέξουμε ότι δεν κάναμε τα πράγματα όπως θα θέλαμε, θα πρέπει να αποδεχτούμε τον εαυτό μας με τα ελαττώματα του και μ’ αυτό, το κάποιες φορές δυσάρεστο συναίσθημα, να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτερες, πρώτα για μας και μετά για τους άλλους.

 5. Εφόσον… άρα μ’ αγαπάει ακόμα
Σταμάτα να φτιάχνεις σενάρια και να πιάνεσαι από λεπτομέρειες όπως μου είπε «γεια» στο δρόμο… μήπως ενδιαφέρεται ακόμα. Με ρώτησε «πως τα περνάω» άρα τον νοιάζει τι κάνω. Είναι εύκολο να μπερδέψεις την ευγένεια και το κοινωνικό ενδιαφέρον με τον πραγματικό ερωτικό νοιάξιμο. Κάποιος που θέλει να μάθει κάτι για εσένα θα σε ρωτήσει, κάποιος που ενδιαφέρεται και θέλει να δει τι κάνεις θα σου τηλεφωνήσει και κάποιος που θέλει να βγει έξω μαζί σου θα σε καλέσει.

ΜΗΝ ΤΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΕΙΣ για να δεις τι κάνει, πως τα πήγε στις εξετάσεις, πως τα πέρασε στις διακοπές του, ξεγελώντας τον εαυτό σου ότι ίσως ακούγοντας σε να …θυμηθεί πως θέλει τελικά είστε ξανά μαζί.

Κινδυνεύεις να ματαιωθείτε και να απογοητευτείτε ακόμα πιο πολύ και δεν σου αξίζει.

 6. Το τέλειο τέλος
Δεν υπάρχει ο τέλειος χωρισμός. Υπάρχουν κακοί και πολύ κακοί χωρισμοί. Ποτέ το τέλος δεν είναι ευχάριστο. ¨Όπως και αν τελείωσε η σχέση σας, μην αναλώνεσαι σκεπτόμενη ξανά και ξανά τι έγινε και πως. Δεν μπορείς να αλλάξεις το παρελθόν και κυρίως ΜΗΝ ΤΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΕΙΣ. Δεν έχεις να κερδίσεις κάτι. Εστίασε στο τώρα.

Στη ζωή ερχόμαστε χωρίς οδηγίες για το πώς να τη ζήσουμε και πώς να ξεπεράσουμε ένα χωρισμό. Το σίγουρο είναι πως κανείς μέχρι σήμερα, δεν κατάφερε να γυρίσει το χρόνο πίσω.
Μην βάζεις τον εαυτό σου σε θέση να σε απορρίψει ξανά. Αν νιώθεις την ανάγκη να του τηλεφωνήσεις πάρε μια φίλη σου, πήγαινε μια βόλτα, γράψε όσα θα ήθελες να του πεις αλλά ΜΗΝ ΤΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΕΙΣ.

 7. Ας μείνουμε φίλοι
Όταν είσαι ερωτευμένη με κάποιον και έχεις χωρίσει δεν μπορείς να τον δεις φιλικά. Είναι ότι πιο οδυνηρό να κρατήσεις μια επαφή από την οποία μόνο στεναχώρια θα εισπράττεις όταν εκείνος θα αρχίσει να σου μιλάει για τα φλερτ ή για τη νέα του σύντροφο. Καλύτερα ένα ξεκάθαρο τέλος παρά μια άνω τελεία που περιπλέκει τα πράγματα.

Αν χρειάζεται να τον βλέπει γιατί είστε στον ίδιο εργασιακό χώρο, στην ίδια παρέα ή έχετε παιδιά, προσπάθησε να μειώσεις την επαφή μόνο στην απαραίτητη επικοινωνία και κράτησε μια τυπική στάση.

Όταν δύο πρώην σύντροφοι, έχουν προχωρήσει τη ζωή τους παρακάτω και έχει μεσολαβήσει μεγάλο χρονικό διάστημα, ίσως τότε αυτοί δυο άνθρωποι που βρέθηκαν ερωτικά μαζί στο παρελθόν, να μπορούν να έχουν μια φιλική σχέση.

Υπάρχει ζωή και μετά το τέλος με τον καλύτερο πρώην! Όσο για την ένταση και το δράμα, δεν αυτά που ορίζουν ένα ρομαντικό έρωτα. Θα κλείσω με την απάντηση της Scarlett Johansson όταν ρωτήθηκε σχετικά:

«Είναι θλιβερή η ιδέα ότι η ρομαντική αγάπη έρχεται μέσα από ένα ανεκπλήρωτο ή… έρωτα. Επίσης, πιστεύω πως η πιο ρομαντική αγάπη είναι να βλέπεις ανθρώπους είναι μαζί τόσο πολύ καιρό ή που γνωρίζονται για πολύ καιρό, όπως δυο φίλοι ή ένας σύζυγος και μια σύζυγος, που γνωρίζονται 40 και 50 χρόνια, και έχουν μια προσμονή για να δουν αυτό το πρόσωπο γυρίζοντας σπίτι. Ίσως είναι σπάνιο, αλλά αυτό είναι το πιο ρομαντικό είδος αγάπης, νομίζω».
Το ίδιο νομίζω και εγώ.