Απλά Περαστικός

Μια σκέψη φευγαλέα... τις ξέρω εγώ αυτές...

Κάνουν τις τάχα μου αδιάφορες, "απλά περαστικές", αλλά γελάνε πονηρά φεύγοντας.

"Έλα, φτάνει, ώρα να προχωράς... τι άλλο; Έγραψες αρκετά... γέμισε ο τόπος γραμμένα!"

Την έπιασα στην έξοδο... Ωπ; Αλλά είχε φύγει ήδη...

Και να μαι πάλι να γράφω... τίποτα!

Άλλοι τα κλείνουν και φεύγουν ηρωικά. Άλλοι αλλάζουν στέκι. Εγώ, ποτέ δεν ξέρω... δεν έχω σχέδια.

Μπαινοβγαίνω, ξεκινάω, δημιουργώ, αλλά όταν είναι ώρα να φύγω, εξαφανίζομαι αθόρυβα.... όχι έτσι.

Οι επαναλήψεις με κουράζουν... Οι περισσότερες δεν είναι τόσο εμφανής.

Ο ΕΡΕΒΟΚΤΟΝΟΣ υπήρξε μια θαρραλέα προσπάθεια ένωσης. Ίσως μετά να γράφω για ακόμα πιο θαρραλέους πολεμιστές, δημιουργούς, απομιμητές.... διάφορους συνοδοιπόρους που δεν χρειάζονται τίτλο ή ιδιότητα.  

 

Ίσως πάλι δεν προλάβω.... να πρέπει να κάνω άλλα... 

 

Ίσως ο ΕΡΕΒΟΚΤΟΝΟΣ " υποστεί μετάλλαξη...

 

Έχει ενδιαφέρον η αναμονή αν δεν φοβάσαι... αν συμμετέχεις σε αυτήν.

 

Συνήθως οι φευγαλέες σκέψεις ζητούν απλά την προσοχή σου. Κάτι άλλο προσπαθούν να σού πουν. Κωδικοποιημένα μηνύματα... Απλά την προσοχή σου πρώτα όμως..

 

Και μετά, ας τη να φύγει, δεν πειράζει... πάει καιρός που το κενό δεν με τρομάζει.

 

Ας μην ξέρω... κι ας προχωρώ...

 

Τίποτα δεν παραμένει στάσιμο χωρίς να σαπίζει.. και το δράμα δεν το επιλέγω πια.

 

Παιχνιδιάρικη ζωή... αύριο, μια καινούργια μέρα!