Το 1993, ο Jacques Laskar του Παρατηρητηρίου του Παρισιού και οι συνεργάτες του έδειξαν ότι το φεγγάρι βοηθά στη σταθεροποίηση της κλίσης του άξονα περιστροφής της Γης εναντίον διαταραχών που οφείλονται από την βαρύτητα του Δία. Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι χωρίς το φεγγάρι, η επίδραση του Δία θα κάνει την σημερινή κλίση των 23 μοιρών περίπου να μεταβάλλεται χαοτικά μεταξύ 0 και 85 μοιρών. Αυτό όπως γίνεται φανερό θα μπορούσε να προκαλέσει τεράστιες διακυμάνσεις του κλίματος, γεγονός που θα καθιστούσε δύσκολη την επιβίωση της ζωής, ιδίως οι μεγάλοι, χερσαίοι οργανισμοί σαν εμάς.
Το αποτέλεσμα ήταν πολλοί να θεωρήσουν ότι είναι σπάνιο φαινόμενο μια σύνθετη ζωή μέσα στο Σύμπαν, εξ αιτίας της δημιουργίας του μεγάλου φεγγαριού της Γης, που πιστεύεται ότι έχει φτιαχτεί από τα συντρίμμια της σύγκρουσης ανάμεσα σε ένα πλανήτη στο μέγεθος του Άρη και την Γη μας. Αναμένεται δε να έχουν αντιμετωπίσει ένα τέτοιο γεγονός λιγότεροι από το 10% των εξωπλανητών σαν τη Γη, κάνοντας έτσι την ύπαρξη μεγάλων φεγγαριών σαν τη Σελήνη ένα σπάνιο φαινόμενο.
Τελευταία μια μελέτη προτείνει ότι οι πλανήτες χωρίς φεγγάρι αποκλείστηκαν άδικα. "Θα μπορούσαν να υπάρχουν πολύ πιο κατοικήσιμοι κόσμοι εκεί έξω”, πιστεύει ο Jack Lissauer του Ερευνητικού Κέντρου Ames της NASA, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας.
Η μελέτη του 1993 έδειξε ότι η Γη θα γύρει άγρια χωρίς το φεγγάρι, επειδή δύο από τις κινήσεις της θα καταλήξουν σε συγχρονισμό, επιτρέποντας τον Δία να έχει μια πολύ μεγάλη επιρροή. Η Γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο σε μια ελλειπτική πορεία, και ο επιμήκης άξονας αυτής της τροχιάς αλλάζει θέση με την πάροδο του χρόνου. Η Γη ταλαντεύεται, επίσης, σαν μια σβούρα καθώς περιστρέφεται. Χωρίς τις βαρυτικές έλξεις της Σελήνης, ο Δίας θα επιδρούσε πάνω στον άξονα περιστροφής της Γης. Και τούτη η επίδραση θα οδηγούσε σε μεγάλες αλλαγές στην κλίση.
Ωστόσο, η μελέτη του Jacques Laskar δεν καθόριζε πόσο γρήγορα θα συμβούν αυτές οι αλλαγές στην κλίση. "Η αστροβιολογική κοινότητα εξέλαβε αυτή την επίδραση ότι θα γίνουν στην πράξη άγριες εκτροπές της κλίσης και γι αυτό θέλαμε να το δοκιμάσουμε", λέει ο Lissauer. Ο ίδιος και οι συνάδελφοί του προσομοίωσαν μία Γη χωρίς φεγγάρι ηλικίας πάνω από 4 δισεκατομμύρια χρόνια, η ηλικία της Γης σήμερα. Διαπίστωσαν λοιπόν ότι η κλίση του πλανήτη μας κυμάνθηκε μεταξύ 10 και 50 μοιρών μόνο, σε μια πολύ μικρότερη κλίμακα από ό,τι συνάγεται από την προηγούμενη μελέτη. Υπήρχαν, επίσης, μεγάλοι περίοδοι έως και 500 εκατομμύρια χρόνια, που η κλίση ήταν ιδιαίτερα σταθερή, μένοντας μεταξύ 17 και 32 μοιρών.
Πολύ μεγαλύτερες αλλαγές θα εξακολουθούσαν να συμβαίνουν, σε χρονικές κλίμακες πάνω από 4 δισεκατομμύρια χρόνια, παραδέχεται η ομάδα. Αλλά σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσαν να είναι άνευ σημασίας για τη ζωή έτσι κι αλλιώς, ισχυρίζονται, γιατί αστέρια σαν τον Ήλιο καίγονται μετά από 10 δισεκατομμύρια χρόνια.
Μεγάλα φεγγάρια δεν απαιτούνται για μία σταθερή κλίση και κλίμα, συμφωνεί ο Darren Williams του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια. Σε ορισμένες περιπτώσεις, προσθέτει, μεγάλα φεγγάρια μπορεί ακόμη και να είναι επιζήμια, ανάλογα με την διάταξη των πλανητών σε ένα δεδομένο σύστημα. "Κάθε σύστημα είναι διαφορετικό."
Ο Jason Barnes από το Πανεπιστήμιο του Idaho της Μόσχας, ο οποίος συμμετείχε στην μελέτη, κάνει τώρα προσομοιώσεις για να δούμε πώς συμπεριφέρονται οι κλίσεις του πλανήτη σε ένα ευρύτερο εύρος περιστάσεων, συμπεριλαμβανομένων και των πλανητών τοποθετημένων σε διαφορετικές θέσεις στο ηλιακό μας σύστημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου