Πως ξεπερνάμε μια προδοσία;

Η προδοσία σε μία σχέση –φιλική, συναισθηματική, οικογενειακή, επαγγελματική- είναι ένα δυσάρεστο γεγονός και ίσως η πιο άσχημη έκβαση σε μία σχέση μεταξύ ανθρώπων. Με τη λέξη προδοσία εννοούμε την ηθική μας βλάβη όταν ο φίλος, ο σύντροφος, ένας συνεργάτης μας δεν είναι συνεπείς σε υποχρεώσεις ως προς το πρόσωπό μας.

Η αδιαφορία για ένα σοβαρό πρόβλημα μας από τους φίλους μας, η απιστία ενός συντρόφου, ένας συνάδελφος που μαρτύρησε ένα μυστικό μας σε μία άλλη εταιρία, όλα αυτά συνιστούν μορφές προδοσίας. Η προδοσία για τον άνθρωπο που τη δέχεται, είναι ένα γεγονός επίπονο συναισθηματικά, ένας κλονισμός όχι μόνο της εμπιστοσύνης προς τον άνθρωπο που τη διαπράττει, αλλά και γενικότερα σε όλους τους ανθρώπους.

Όταν ένας άνθρωπος γίνεται ‘’θύμα’’ μίας προδοσίας, περνάει από πολλά και διάφορα συναισθήματα, από την έκπληξη, την πικρία, το θυμό, τη λύπη, μπορεί να μεταβεί ακόμα και στο μίσος και την επιθυμία για ανταπόδοση. Η προδοσία είναι, αναμφίβολα, ένα δυσάρεστο γεγονός που κλονίζει τις ισορροπίες του ανθρώπου που την υφίσταται και πολλές φορές τον οδηγεί και σε άδικες γενικεύσεις (η γυναίκα μου με εγκατέλειψε, άρα όλες οι γυναίκες είναι άπιστες).

Μπορούμε να αιτιολογήσουμε την άδικη και υπερβολική αυτή γενίκευση στη συναισθηματική πληγή που δημιουργείται στο θύμα προδοσίας από έναν άνθρωπο που για εκείνον ένοιωθε απόλυτη εμπιστοσύνη και ήταν πολύ σημαντικός, αλλά και από το αν η προδοσία είναι ακόμα νωπή, ώστε δεν έχει προλάβει να την επεξεργαστεί με τη λογική κάποιος παρά μόνο με τη συναισθηματική ευαλωτότητα της στιγμής εκείνης.

Όταν κάποιος μας προδίδει, είναι σύνηθες φαινόμενο να κατηγορούμε και τον ίδιο τον εαυτό μας, να του καταλογίζουμε ευθύνες και να θεωρεί και τον εαυτό του σε μεγάλο βαθμό υπαίτιο για τη συμπεριφορά του άλλου. Η προδοσία, πρέπει να γνωρίζουμε ότι είναι δείγμα και ενός μπερδεμένου συναισθηματικά κόσμου και από τη μεριά εκείνου που προδίδει. Ένας άνθρωπος τη στιγμή που προδίδει, βρίσκεται μέσα του σε έναν πόλεμο ανάμεσα σε δικά του συμφέροντα και στις ηθικές αξίες. Απλά εκείνη τη στιγμή θολώνει και δεν μπορεί να δει τίποτα άλλο, παρά μόνο τη δική του πλευρά, το δικό του συμφέρον. Άρα, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι και ο άνθρωπος που προδίδει έχει μέσα του πολλά άλυτα θέματα και βρίσκεται σε μία κατάσταση σύγχυσης, από την οποίο λείπει η σωστή αξιακή κρίση.

Ο άνθρωπος που έχει προδοθεί και έχει βιώσει ένα τόσο μεγάλο, αδιαφιλονίκητα, συναισθηματικό πλήγμα, μπορεί ακόμα και μέσα από αυτό το δυσάρεστο βίωμα να αποκομίσει κάποια μαθήματα που θα τον προετοιμάσουν καλύτερα και θα τον ωριμάσουν σε όλες τις επόμενες σχέσεις του- κάθε είδους. Είναι πολύ καλό να προσπαθήσει να δει τα πράγματα από μία απόσταση, όχι για να δικαιολογήσει ή να ξεχάσει μία προδοσία, αλλά για να φιλτράρει ξανά μέσα στο μυαλό του και τη δική του συμπεριφορά και στάση, ώστε μέσω αυτής να οδηγηθεί σε καλύτερες επιλογές ανθρώπων αλλά και να προσέχει το βαθμό που πρέπει και εκείνος να ανοίγεται στους άλλους.

Ο άνθρωπος που μας πρόδωσε ήταν πράγματι τόσο αξιόλογος όσο πιστεύαμε ή βιαστήκαμε να του ανοιχθούμε; Πρέπει επίσης να κατανοήσει ότι η προδοσία ενός ανθρώπου δεν υπονοεί ότι τη βιώνει συνεχώς , ούτε θα τον προδώσουν όλοι οι επόμενοι άνθρωποι στη ζωή του. Είναι χρήσιμο να προσπαθήσει να ανακουφίσει την τραυματισμένη εμπιστοσύνη του και να χτίσει σταθερά και μεθοδικά μετά από καιρό ξανά σχέσεις με ανθρώπους.

Κάθε εμπόδιο στη ζωή, κάθε άσχημη εξέλιξη έρχεται στη ζωή πάντα και μόνο για έναν λόγο: για να γίνουμε καλύτεροι.

Στη ζωή υπάρχει ισορροπία. Όταν κάποιος με πληγώσει, κάποιος άλλος θα έρθει στη ζωή και θα με ευεργετήσει. Το σημαντικό είναι μετά από μία προδοσία να αγκαλιάσουμε περισσότερο τον εαυτό μας ,γιατί μόνο αυτό έχει ανάγκη.