Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Ο έρωτας δεν εκφράζεται με δύο ή τρεις τρόπους. Ο τρόπος του κάθε ανθρώπου να εκφράση την ερωτική του διάθεση είναι μοναδικός, όπως τα δακτυλικά του αποτυπώματα, και επομένως δεν χωράει σε στερεότυπα. Ο έρωτας είναι το στοιχείο εκείνο της ανθρωπίνης ιδιαιτερότητος που περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο δεν μπορεί να προσαρμοσθή σε κάτι που δεν είναι, χωρίς να διαστραφή. Η κλωνοποίηση του έρωτα είναι από τους πιο απάνθρωπους βιασμούς της ανθρωπίνης φύσεως που ταλαιπώρησε και ταλαιπωρεί απερίγραπτα τους ανθρώπους και εμεδοθεύθη με τα πιο εγωιστικά, τα πιο χαμερπή και τα πιο εγκληματικά κίνητρα...

Εμεθοδεύθη και προάγεται από ανθρώπους που κατέχονται από ένα τόσο μεγάλο πάθος για εξουσία ώστε να κάνουν οτιδήποτε και οσονδήποτε απάνθρωπο για να την αποκτήσουν˙ και πραγματικά στο διωγμό εναντίον του έρωτα έχουν διαπραχθή τα μεγαλύτερα και ειδεχθέστερα εγκλήματα, έχουν γίνει οι μεγαλύτερες απάτες και έχουν ειπωθή τα περισσότερα, τα πιο αναίσχυντα και τα πιο εγωιστικά ψέματα, με τα οποία κάποιοι άνθρωποι δεν δίστασαν να παραδώσουν τους συνανθρώπους τους, και ιδιαίτερα τους νέους, στα πιο φρικτά βασανιστήρια για να εξασφαλίσουν για τον εαυτό τους προνόμια, όπως άνεση, πλούτο, πολυτέλεια, εξουσία, ακόμη και τη θεοποίηση τους από τον όχλο.

Στο διωγμό εναντίον του έρωτα έχουν σπαταληθή ανόητα και έχουν θυσιασθή οι ζωές και οι δημιουργικές δυνάμεις των περισσοτέρων ανθρώπων. Την ερωτική καθαρότητα δεν την εξασφαλίζει ο τρόπος της ερωτικής εκφράσεως αλλά το κίνητρό της. Επομένως κανένα εξωτερικό σχήμα, όσο κι αν φαίνεται ιερό, δεν εξασφαλίζει την ερωτική καθαρότητα, αφού η εγωκεντρική διάθεση και τα εγωκεντρικά κίνητρα μπορούν να υπάρχουν μέσα σε οποιοδήποτε σχήμα. Την ερωτική ακαθαρσία τη δημιουργεί κάθε απόπειρα βιασμού της φύσεως του έρωτα και η φύση του έρωτα βιάζεται όταν ο έρωτας χρησιμοποιείται για να εξυπηρετήση σκοπιμότητες, να εξασφαλίση προνόμια ή να αποδείξη κάτι.

Ο έρωτας από τη φύση του είναι το πάθος του ανθρώπου για τον άλλο, που δεν είναι ένα πάθος εγωιστικό αλλά αυτοαναλωτικό. Γι’ αυτό ο έρωτας δεν είναι για τους μίζερους και τους συμφεροντολόγους. Ούτε είναι ο έρωτας για τους δειλούς και τους ανελεύθερους. Ο έρωτας θέλει περισσότερη αρετή και τόλμη και από την ελευθερία, γιατί χωρίς ελευθερία δεν μπορεί να γεννηθή ο έρωτας. Πολλοί ταυτίζουν τον έρωτα με την ηδονή. Όσοι έχουν αυτή την άποψη για τον έρωτα, έχουν γνωρίσει μια διαστροφή του έρωτα, γιατί ο έρωτας δεν είναι ηδονή˙ είναι κοινωνία ή μάλλον είναι η ηδονή της κοινωνίας.

Ο έρωτας είναι η ανάγκη του ανθρώπου να συναντήση ολόκληρος τον άλλο. Ο έρωτας δεν είναι ασώματος, όπως τίποτε ανθρώπινο δεν είναι ασώματο. Όποιος ισχυρίζεται ότι υπάρχει κάτι ανθρώπινο που είναι ασώματο, είναι ένας δυϊστής και προσπαθεί να διαστρέψη και να βιάση την ανθρώπινη φύση. Αλλά ο έρωτας δεν είναι επίσης μια αυτονομημένη και μάλιστα εκτονωτική σωματική λειτουργία. Ο ασώματος έρωτας και ο άψυχος έρωτας είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και είναι και οι δύο ένας βιασμός της πραγματικής φύσεως του έρωτα και του ανθρώπου.

Για να απαλλαγή η ανθρωπότητα από τη φοβερή μάστιγα της διαστροφής του έρωτα θα πρέπει ίσως να ξεχάση ολοκληρωτικά ό,τι ξέρει γι’ αυτόν και να αρχίση με την άγνοια αλλά και την ελευθερία και την αθωότητα του πρωτόγονου.

Πολλοί αυτοαπασχολούμενοι αυτοδικαιωτικοί δειλοί και ουσιαστικά άκρως εγωκεντρικοί άνθρωποι εξέλαβαν και εκλαμβάνουν εν ονόματι της εκκλησιαστικής παραδόσεως ως αμαρτωλό πάθος την ερωτική διάθεση του ανθρώπου, βασισμένοι στη δική τους εγωκεντρική ερωτική διαστροφή, αγνοώντας εντελώς την πραγματικότητα του αυτοαναλωτικού έρωτα και έτσι, γίνονται και αιτία ενός ολέθριου αποπροσανατολισμού, πηγής πολλών βασάνων της ανθρωπότητος ως προς τον έρωτα.

Η επίτευξη της κοινωνίας, γενικής και ειδικής, μας οδηγεί στην ανάπτυξη μιας άλλης ικανότητος του ανθρώπου, βασικής σημασίας για την ολοκλήρωσή του, δηλαδή της ικανότητός του να γεννά, είτε απογόνους είτε με δημιουργικότητα κάποιου άλλου είδους. Η ικανότητα της καρποφορίας είναι βασική όσον αφορά στην ανάληψη ευθύνης από τον άνθρωπο και όσον αφορά στην ικανότητά του να δημιουργεί καινούργια ζωή και καινούργιες εκφράσεις της ζωής. Η δυνατότητα της καρποφορίας υπάρχει σε όλους μας και μπορούμε είτε να την πραγματώσουμε είτε να την αρνηθούμε.

Αν την αρνηθούμε, ή θα αναγκασθούμε να αναζητήσουμε υποκατάστατα που είναι συνήθως υποανθρώπινα, ένα είδος επιδερμικής κοινωνίας που δεν ικανοποιεί, ή θα βιώσουμε μια ματαίωση που θα είναι μια καταλυτική γεύση θανάτου. Εξ άλλου ο ακέραιος, ο ολοκληρωμένος άνθρωπος είναι εκείνος που μπορεί να δημιουργή αυτός ο ίδιος ή να στηρίζη και να συμμετέχη στη δημιουργικότητα των άλλων, είτε είναι αρχηγός είτε είναι οπαδός. Αυτές είναι ιδιότητες και αξίες που τις χρειάζονται όλοι οι άνθρωποι και η καλλιέργειά τους είναι έργο της παιδείας.