Υπάρχουν δύο τρόποι να αντιμετωπίσει κάποιος τις δυσκολίες, ατυχίες, ή τραυματικές καταστάσεις της ζωής.Ο ένας είναι να καταρρεύσει και να κλειστεί στον εαυτό του, να αντιμετωπίσει πανικούς ή κατάθλιψη και να βρει καταφύγιο σε διάφορους εθισμούς, προκειμένου να αντισταθμίσει την ανισορροπία που δημιούργησε στον οργανισμό του το αρνητικό συναίσθημα της τραυματικής του εμπειρίας.
Ο άλλος, να ανακαλύψει, μέσα από αυτή την δυσκολία, την πνευματική του φύση και να νιώσει την ελευθερία που του χαρίζει το πλησίασμά της, καθώς τον απομακρύνει από τα δεσμά της ύλης.
Είναι πολλοί οι άνθρωποι που αντιμετωπίζοντας κάποια δυσκολία στη ζωή τους ζητούν βοήθεια από την θρησκεία και την προσευχή, την φιλοσοφία ή τον διαλογισμό. Αυτόματα ο άνθρωπος στρέφεται προς την πνευματικότητα όταν η ύλη τον ταλαιπωρεί. Ενδόμυχα, γνωρίζει, πως εκεί θα βρει την ελευθερία που αναζητάει.
Μόνον στις δυσκολίες αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος τα δεσμά της ύλης. Οι όμορφες καταστάσεις τον βουλιάζουν όλο και περισσότερο μέσα της και τον δεσμεύουν, κάνοντάς τον να ζητά όλο και περισσότερα από αυτήν.
Ίσως γι αυτό να υπάρχουν και οι δυσκολίες, στη ζωή. Ίσως η κόλαση, που έφτιαξε στον παράδεισο της γης ο άνθρωπος, να είναι απαραίτητη για την μετάβασή του στην άλλη του διάσταση, την επιστροφή του «ΣΠΙΤΙ»! Ο παράδεισος θα καταντούσε φυλακή, και το ταξίδι της επιστροφής αδύνατο, αν δεν υπήρχε η κόλαση…
Μήπως θα πρέπει να ευχαριστούμε, τελικά, τους ανθρώπους που δημιουργούν την κόλασή μας;
Μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να νιώθουμε ευγνώμονες για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στο ταξίδι μας σε αυτή τη γη;
Μήπως αντί για άσχημες μάσκες τραγωδίας πρέπει να αρχίσουμε να αναζητάμε, μέσα στα προβλήματά μας, τα λευκά φτερά των γλάρων που θα μας ταξιδέψουν, οδηγώντας μας «ΣΠΙΤΙ»;
Απλά αναρωτιέμαι, μήπως…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου