Πάλι κλαμένα μάτια και πιεσμένη καρδιά, πάλι κρύο και απελπισία.
Πάλι φόβος και νεύρα και ασχήμια. Πόση ασχήμια μπορεί να χωρέσει μια στιγμή. Πόσα λάθη κάνεις και πόσα λάθη εισπράττεις. Και το ξέρεις πως πάντα γίνονται λάθη και το ξέρεις πως πρέπει να τα ξεπερνάς, να τα διορθώνεις και να προχωράς. Δεν υπάρχει τρόπος, όμως πάντα θα γίνονται.
Επιστράτευσε τους αμυντικούς σου μηχανισμούς και συνέχισε απλά να παλεύεις γιατί αυτή είναι η λύση, είναι περίπου σαν μονόδρομος. Και εσένα δεν σου αρέσουν οι μονόδρομοι γι’ αυτό αντιδράς, θέλεις πάντα την εναλλακτική σου. Δυστυχώς φίλε μου, δεν υπάρχει εναλλακτική αυτή τη φορά.
Είχες εναλλακτικές όλη σου τη ζωή και τι κατάλαβες; Γνώρισες τους πιο απόλυτους ανθρώπους που διεκδικούν τα θέλω τους και τα θέλω τους ήταν η εναλλακτική σου, και την ακολούθησες για να μην τους κακοκαρδίσεις ή γιατί έτσι έμαθες τόσα χρόνια. Αυτή την εναλλακτική σου έμαθαν ήταν εύκολη ήταν γρήγορη και τους εξυπηρετούσε όλους. Ήταν πολύ βολική να πηγαίνεις με τα θέλω των άλλων.
Και το κατάλαβες και θέλησες να το αλλάξεις και θύμωσαν και φώναξαν και σε άφησαν μόνο άνθρωπο.
Δεν πειράζει όμως μην στεναχωριέσαι γιατί έμαθες, έμαθες να επιλέγεις τα θέλω σου και όχι τα εναλλακτικά θέλω των άλλων. Δύσκολος ο δρόμος, μονόδρομος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου