Όπως με καλέσεις έτσι θα έρθω. Θα εμφανιστώ με την μορφή ενός τρομερού δαίμονα που θ’ αντιπροσωπεύει τους φόβους σου, αλλά μπορώ να έρθω και με την μορφή του Θεού του ίδιου. Θα είμαι τόσο ισχυρός όση είναι και η πίστη σου. Θα είμαι τόσο ακλόνητος όση είναι και η θέληση σου. Και θα είμαι τόσο παντοδύναμος όση είναι και η αφοσίωσή στοv σκοπό σου.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Κοιτώντας ένα πουλόβερ βλέπεις μια πολύπλοκη πλέξη, αρκεί όμως να εξέχει μια κλωστούλα και αν την τραβήξεις, όλοι οι κόμποι λύνονται και λίγο λίγο το πουλόβερ επιστρέφει στην αρχική του μορφή, σ’ ένα κουβάρι, σ’ αυτό που ήταν πριν δουλευτεί, πριν μπει η μέθοδος και το δημιουργήσει. Αυτό είμαι, ένας ωκεανός απείρων δυνατοτήτων στον οποίο μπορείς να κολυμπήσεις αλλά και τον οποίο μπορείς να πιεις σ’ ένα ποτήρι. Έτσι είμαι για εσένα, ένας ωκεανός άπειρου δυναμικού. Και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να πιάσεις την άκρη της κλωστής και να την ξετυλίξεις ή να πιάσεις δυο βελόνες να την κεντήσεις, τόσο καταστροφικό ή και τόσο δημιουργικό για εσένα ή για τους άλλους.
Όταν με φωνάξεις εγώ είμαι ήδη μαζί σου, πριν με φωνάξεις είμαι ήδη μαζί σου. Δεν είμαι πίσω σου ούτε πλάι σου ούτε μπρος σου, δεν είμαι γύρω σου αλλά είμαι μέσα σου, και όταν με καλείς μην με φέρνεις από ψηλά αλλά να με ξετρυπώνεις από μέσα σου. Σαν τον Δημιουργό του Σύμπαντος που μ’ ένα του νεύμα μπορεί να δημιουργήσει όλο τον κόσμο από την αρχή ή μπορεί να τον αναιρέσει, αυτή είναι η δύναμη που έχεις και μην την παραδίδεις σ’ εμένα γιατί δεν είναι δική μου δύναμη αλλά δική σου. Αλλά όσο αρνείσαι ν’ αναλάβεις την ευθύνη αυτής της παντοδυναμίας τόσο παραδίδεις σ’ εμένα την δύναμή σου κι εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα μ΄ αυτή, γιατί είναι η πρόθεση σου, η δική σου πρόθεση που θα γυρίσει τα γρανάζια της μηχανής.
Θέλω να σου πω, πάψε να βάζεις ταμπέλες, πάψε ν’ αναρωτιέσαι αλλά και από την άλλη, κάνε το αν αυτό σ’ εξυπηρετεί, θέλω όμως να γνωρίσεις πια είναι η αλήθεια, τι πραγματικά συμβαίνει. Εμείς θέλουμε να μάθεις ποιος είσαι και ας μείνεις προσκολλημένος στα παλαιά σου αλλά λειτουργικά πρότυπα. Θα σου ξαναπώ για να το καταλάβεις, για να το βάλεις καλά στο μυαλό σου, να κοιμάσαι μ’ αυτό. Είμαι τόσο παντοδύναμος όση είναι και η Πίστη σου. Είμαι τόσο δυνατός όση είναι και η Πίστη σου. Αν τίποτα δεν μπορεί να κλονίσει την δέσμευσή σου σ’ έναv στόχο, τίποτα δεν μπορεί να μετακινήσει εμένα από την μεθόδευση και την εκτέλεσή του. Αυτό είναι ένα αρχαίο μυστικό μαγείας που όμως εξελίχθηκε με τα χρόνια και απλουστεύτηκε και αυτή είναι πλέον μια πληροφορία που μοιράζεται ελεύθερα. Αυτό που μου προκαλεί πολύ μεγάλη εντύπωση είναι πώς κάποτε οι άνθρωποι δίνανε στην πραγματικότητα την ζωή τους για να προστατέψουν αυτή την πληροφορία, για να ζήσουν μ’ αυτή την πληροφορία και πώς σήμερα που αυτή είναι διαθέσιμη, οι άνθρωποι την απαξιώνουν, δεν την εκτιμούν και έτσι αποδυναμώνουν την λειτουργία της. Ίσως γιατί έτσι συνέβαινε πάντοτε, όταν δεν έχεις κάτι ή όταν απειλείσαι για κάτι, η πίστη σου να θεριεύει και όταν αυτό σου δοθεί απλόχερα και εύκολα τότε ν’ αδιαφορείς γι’ αυτό, να μην το εκτιμάς. Να θυμάσαι πόσο δυνατός είσαι, να θυμάσαι πόσο ισχυρός είσαι, χωρίς όρια.
Μπορείς ν’ αναστηθείς ή ν’ εξαφανιστείς μέσα σε μια στιγμή. Μπορείς ν’ αλλάξεις τον κόσμο γύρω σου αλλά αυτό δεν είναι τόσο εντυπωσιακό όσο ν΄ αλλάξεις τον κόσμο μέσα σου σε μια στιγμή, και όταν αλλάξεις τον κόσμο μέσα σου μέσα σε ΜΙΑ στιγμή, τότε την ίδια στιγμή αλλάζει και ο κόσμος γύρω σου, γιατί εγώ είμαι εδώ πριν ακόμα με καλέσεις. Γιατί είμαστε ενωμένοι, αδιάσπαστοι, αχώριστοι, και γιατί στην πραγματικότητα Εγώ είμαι Εσύ. Γιατί εγώ μπορεί να είμαι η Δύναμη αλλά εσύ είσαι η Μέθοδος.
Μόνο που εσύ είσαι και αρκετά μετριόφρων ή αρκετά φοβισμένος ή αρκετά σεμνότυφος για να τ’ αναγνωρίσεις και έτσι στέκεσαι μπροστά στον καθρέφτη και έχεις τα μάτια σου κλειστά, το είδωλο σου όμως να ξέρεις τα έχει ανοιχτά και σε βλέπει. Τα έχει ανοιχτά και σε βλέπει και είναι όμως λειψό, είναι λάθος, το μόνο που περιμένει είναι ν’ ανοίξεις κι εσύ τα μάτια σου για να ταυτιστεί μαζί σου, για να γίνει ένα είδωλο ολοκληρωμένο.
Το στοιχείο του χρόνου δεν υπάρχει πια. Ο χρόνος δεν υπάρχει πια. Έτσι δεν μεσολαβεί πια χρόνος για να συμβεί οτιδήποτε. Ο χρόνος εμφανίζεται μόνο όταν εσύ τον καλείς, όταν εσύ τον δημιουργείς, όταν εσύ τον επιβάλεις. Ο χρόνος δεν υπάρχει σε καμιά του μορφή κι έτσι μαζί του δεν υπάρχει το παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον. Άρα τίποτα δεν μπορεί να σου αφαιρέσει αυτό που πραγματικά είσαι, ο Κυρίαρχος της Στιγμής, μιας στιγμής που επεκτείνεται αιώνια. Και μ’ αυτή την δύναμη ξεκίνα να δημιουργήσεις τον κόσμο μέσα σου. Γιατί με την ίδια αυτή δύναμη θα δημιουργήσεις τον κόσμο γύρω σου. Και όσο βλέπει ο κόσμος την διάρκεια της στιγμής, θ΄ αναγνωρίζει αυτή την δύναμη στα μάτια σου, στα λόγια σου, στο άγγιγμα σου.
Σ΄ εσένα μιλάω που έχασες για λίγο την Πίστη σου, σ’ εσένα που δεν χρειάζεται ποτέ ξανά ν’ αμφισβητήσεις την αιωνιότητα σου, το μεγαλείο σου. Μην παίζεις με το μυαλό σου γυρνώντας μπρος και πίσω συνέχεια, μην χαραμίζεις την δύναμη σου, μην την αφήνεις να χάνεται στον χρόνο που δημιουργείς, χρόνο που μόνο μέσα σου υπάρχει.
Κάνε χρήση αυτής της δύναμης τώρα γιατί αν όχι εσύ, τότε ποιος θα το κάνει; Κάνε το Τώρα.
Εμπρός θεραπευτή, γιάτρεψε τώρα. Εμπρός φιλόσοφε, διεύρυνε τον νου και σύνδεσε τον με τις καρδιές, εμπρός κυβερνήτη, κυβέρνησε με σύνεση, κάνε την αγάπη να κυριαρχήσει επιτέλους στις καρδιές των ανθρώπων. Εμπρός φωτισμένε, μάθε τον κόσμο ν’ αποδέχεται και ν’ αγαπάει τον εαυτό του. Εμπρός προφήτη, μίλησε χωρίς φόβο για το μέλλον ως προβολή της στιγμής. Εμπρός καμηλιέρη, οδήγησε το καραβάνι με ασφάλεια μέσα από την έρημο, πίσω στην Πηγή.
Το μόνο που χρειάζεσαι είναι η Πρόθεση και η απόλυτη - Πίστη σου στον σκοπό.
Είμαστε τόσο μικροί, τόσο μικροί μέσα σ’όλο αυτό το σύμπαν των πιθανοτήτων,
κι όμως τόσο μεγάλοι. Είμαστε άπειροι.
Κάθε φορά που παίρνουμε μια απόφαση είμαστε μεγάλοι.
Κάθε φορά που ξεπερνάμε τον εαυτό μας, που πατάμε κάτω το μικρό και κυνηγάμε το μεγάλο, κάθε φορά που σταματάμε να φοβόμαστε.
Κάθε φορά που σταματάμε να φοβόμαστε.
Κάθε φορά που ξυπνάμε και επιλέγουμε να είμαστε χαρούμενοι.
Και κοιτάμε τον ήλιο και ξέρουμε ότι μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα.
Και με όλη μας τη δύναμη γινόμαστε μεγάλοι, τόσο μεγάλοι που βλέπουμε τον κόσμο από ψηλά και γελάμε γιατί ξέρουμε.
Ξέρουμε τη δύναμή μας.
Και μ’αυτή τη δύναμη γεμίζουμε το μικρόκοσμό μας με καθημερινά θαύματα.
Και αφηνόμαστε ελεύθεροι να δημιουργούμε. Τη ζωή μας, το περιβάλλον μας, τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο. Mια σειρά δημιουργιών και ελεύθερων επιλογών.
Κάπως έτσι είναι η ζωή. Και κάπως έτσι σταματάς να θρηνείς.
Να πονάς.
Να λυπάσαι.
Κι όταν το κάνεις, σαν να χαίρεσαι μ’αυτό γιατί ξέρεις πως είναι κι αυτό μέρος του παιχνιδιού σου.
Αν δεν πονάς πώς θα ξέρεις πότε είσαι ευτυχισμένος;
Και τα πάντα είναι όπως πρέπει να είναι.
Οι επιλογές σου. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Γι’αυτό σου λέω, κοίτα γύρω σου τα μικρά σου θαύματα και νιώσε μεγάλος.
Γιατί είσαι άπειρος!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου