Ταξίδευε

Ταξίδευε
και ουρανούς απάτητους όλο γύρευε
πίσω απ τα σύννεφα και τους καπνούς να δει τι κρύβεται
να ανταμώσει την πηγή που τούτο το μυστήριο ξεχύνεται.

Ταξίδευε
και στα βουνά τα πιο ψηλά τριγύριζε
τους δρόμους τους πιο δύσβατους να συναντήσει
το άρωμα των λουλουδιών για να μυρίσει.

Ταξίδευε
κι όσο ταξίδευε τίποτα δεν περίμενε
κι ήταν όλα καλοδεχούμενα μέσα του να κατοικήσουν
το σπόρο τους στο είναι του ν αφήσουν.

Ταξίδευε
και την ψυχή του σμίλευε
πότε με τον πόνο πότε με τη χαρά κάθε που αντάμωνε
το δάκρυ και το γέλιο των παιδιών όταν δυνάμωνε.

Ταξίδευε
κι ήταν αυτός το ταξίδι και ο δρόμος
αυτός όλοι οι σταθμοί κι όλοι οι προορισμοί
τα αδιέξοδα και οι διασταυρώσεις.

Ταξίδευε
μέχρι που χορτασμένος και αμίλητος πια δεν γύρευε
οι δρόμοι όλοι είχανε πια τελειώσει
ήταν ο ίδιος η πηγή και το μυστήριο ο ίδιος