Αναρωτιέμαι, αν αύριο το πρωί πηγαίναμε σε έναν άλλον κόσμο, σε έναν άλλον πλανήτη ή σε μια άλλη πραγματικότητα Αλλού, που δεν θα ήξερε τίποτε απολύτως για τον δικό μας κόσμο, άραγε, τι θα λέγαμε στους καινούργιους μας φίλους εκεί, για να τους περιγράψουμε τον κόσμο μας;
Θα τους λέγαμε για τον Κάπταιν Νέμο και το φανταστικό του υποβρύχιο, τον Ναυτίλο, για τον Καρλ Σάγκαν και τον Άρθουρ Κλαρκ και για τα όνειρά τους για την πρώτη επαφή της Ανθρωπότητας με κάποιον εξωγήινο πολιτισμό, για τους δρόμους της Νέας Υόρκης που δεν έχουν όνομα, και για τον Όλυμπο, το βουνό των θεών.
Για τις τιτάνιες καταιγίδες στον Ειρηνικό και για τα παράξενα κόμικς του Άλαν Μουρ, για τα Άνθη του Κακού του Μπωντλαίρ και για τη Θεωρία του Χάους. Θα τους λέγαμε για τις περιπέτειες του Λοχαγού Μπέρτον και για το μυστήριο στο Τροφώνιο Άνδρο, για τους μοναχικούς μονόλιθους των Εβρίδων, για τις ταινίες του Φριτς Λανγκ, για το Γκράντ Κάνυον και για τη χαμένη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Και για τους κάστορες που στήνουν φράγματα στα ποτάμια του Καναδά.
Για τα χειρόγραφα του Ναγκ Χαμάντι, για τη Σάνγκρι-Λα κάπου στα Ιμαλάια, για τα Αγιέ-Αγιέ της Μαδαγασκάρης, για τη μοναξιά του Ναπολέοντα στη νήσο της Αγίας Ελένης, για τον ήχο των Ντιτζερίντου των ιθαγενών της Αυστραλίας, για την μπέρτα του Έλβις Πρίσλεϋ και για την τρύπα των κολασμένων στη Σιβηρία, για τα ημερολόγια του Κάπταιν Κουκ, για τα κουρδιστά παιδικά ρομποτάκια, για το νεκρομαντείο στη Μπάγια,
… για τα έξι χιλιάδες πλοία στην απόβαση στη Νορμανδία, για τον κύβο του Ρούμπικ και για τον μεγαλύτερο λαβύρινθο του κόσμου από χωράφια καλαμποκιών στο Ντίξον της Καλιφόρνια, για τον ελέφαντα από βράχια στην έρημο της Νεβάδα, για τις φωτογραφίες με το πρόσωπο στον Άρη και για τις νυχτοπεταλούδες με τη νεκροκεφαλή, για την τεράστια πανύψηλη γέφυρα στην κοιλάδα του Ταρν στη Γαλλία και για το μακρύτερο τούνελ (που προκαλεί παραισθήσεις) ανάμεσα στο Όσλο και στο Μπέργκεν, στο Λάερνταλ της Νορβηγίας.
Για τον Δάντη που επισκέφτηκε την Κόλαση, το Καθαρτήριο και τον Παράδεισο, για τα ξωτικά στην Ιρλανδία, και για τα πικάντικα φαγητά της θείας Μαρίας και τη Νεφολογία, για τον Πύργο της Βαβέλ και για τη γλώσσα Μπατάκ στη Βόρειο Σουμάτρα.
Για τις πινακίδες Ρόγκο-Ρόγκο και τα πέτρινα κεφάλια στα νησιά του Πάσχα, για τις τσιμεντουπόλεις της Ελλάδας και τις παραγκουπόλεις της Βραζιλίας, για τους Ιλουμινάτους, για τους δύο τυφλούς ιχνηλάτες του λαβυρίνθου της ανθρώπινης διανόησης, τον Όμηρο και τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες, για το Εξκάλιμπερ, και για την πιο τρομαχτική μάγισσα όλων των εποχών που περιγράφει ο Lucanus στα Φαρσάλια.
θα μπορούσαμε να καθυστερούμε επ’ αόριστον με μια αχανή περιγραφή του παράξενου κόσμου μας, όπως η Σεχραζάτ στις Χίλιες και Μία Νύχτες.
Θα τους λέγαμε για τα ρουνικά αλφάβητα, για τα φτερά όλων των πουλιών, για τα παράξενα όνειρα όλων των παιδιών, θα τους διηγούμασταν την ιστορία της φιλοσοφίας, θα τους περιγράφαμε λεπτομερώς τα ένα δισεκατομμύριο είδη εντόμων, την ιστορία της UFOλογίας, όλες τις ρομαντικές ιστορίες όλων των μεγάλων ερώτων του κόσμου, θα τους καταθέταμε όλα τα ονόματα των νεκρών της επιδημίας Πανούκλας και τις παιδικές ηλικίες των θυμάτων της Χιροσίμα,
… τα αινίγματα που περιέχονται στην Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, τη Φυσική Ιστορία του Πλίνιου, όλες τις πιθανές ερμηνείες της Αγίας Γραφής και του Κορανίου, την ιστορία των όπλων, τις ιστορίες των εξερευνητών μας, τα ποιήματα όλων των καταραμένων ποιητών, και, φυσικά, συμβολικά, τις Χίλιες και Μία Νύχτες σε αργή απαγγελία.
– Μα, ξέρεις απ’ έξω τις Χίλιες και Μία Νύχτες;
– Ναι, για κάθε ενδεχόμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου