Αυθαίρετα συμπεράσματα

Ο Διδάσκαλος είπε στον νεαρό την ιστορία για έναν βασιλιά που περνούσε με την συνοδεία του του μέσα από μια μικρή πολιτεία και πρόσεξε τα αποτελέσματα μιας εντυπωσιακά εύστοχης τοξοβολίας.

Ζωγραφισμένοι πάνω στα δέντρα, φράχτες και τοίχους, ήταν στόχοι - κύκλοι που έδειχναν πως χτυπήθηκαν ακριβώς στο κέντρο. Ο βασιλιάς διέταξε να φέρουν κοντά του τον τοξότη. Ήταν ένα δεκάχρονο αγόρι.

-Αδύνατον! φώναξε ο βασιλιάς, Πώς το κατάφερες;

-Πολύ απλά, απάντησε το παιδί, πρώτα ρίχνω και μετά ζωγραφίζω τους κύκλους.

Ύστερα ο Διδάσκαλος συμπλήρωσε:

-Εσύ δεν ακούς για να γνωρίζεις κάτι καινούριο, αλλά για να βρεις επιβεβαίωση στις σκέψεις σου. Εσύ λογομαχείς όχι για να βρεις την αλήθεια, αλλά για να υπερασπίζεις τις πεποιθήσεις σου.

-Το ίδιο όπως κάνει το παιδί με τους στόχους, και εσύ πρώτα βγάζεις αυθαίρετα συμπεράσματα και μετά ανεγείρεις γύρω τους το τελικό αποτέλεσμα.

Ακριβώς έτσι δημιούργησες την ιδεολογία σου και τη θρησκεία σου.