Ποιο είναι το Όραμα των Ελλήνων

Πόσο μεγάλη αυταπάτη κρύβει τελικά, η πεποίθηση ότι η Ελλάδα διανύει μια κρίση μόνον οικονομική! Και πώς μπορούμε να εμμένουμε σ’ αυτό, μιλώντας για μια χώρα γνωστή στην ανθρωπότητα, ως η χώρα που παρήγαγε κυρίως Τέχνη και Πολιτισμό; Και πώς μπορούμε να ελπίζουμε σε μια αλλαγή, ενώ γνωρίζουμε ότι όλες οι κοινωνικές επαναστάσεις, ξεκίνησαν με μια ουσιαστική αλλαγή στον τρόπο σκέψης των ανθρώπων που τις υποκίνησαν; Τι  ζητούμε; Μια βελτίωση της οικονομικής κατάστασης για το ρίξουμε και πάλι στον αναίσθητο καταναλωτισμό;
Ποιο είναι το Όραμα; Και πώς εκφράζεται; Πού είναι οι ποιητές; Οι μουσικοί; Οι στοχαστές; Πού είναι οι σχεδιαστές, της νέας Ελλάδας; Πού είναι οι αρχιτέκτονες; Πού είναι οι παιδαγωγοί;
Μήπως τελικά, κυριαρχεί μια γενική αναισθησία, που έκανε στη χώρα μας, τα πάντα γκρι; Που με τη νεκρική σιγή της μαραζώνει κάθε νέο βλαστό, τυποποιώντας τον για να υπηρετεί ένα άγονο και προδιαγεγραμμένο μέλλον;
Αν λοιπόν μπορούμε να ελπίζουμε, σε μια αποτελεσματική Ομάδα Δράσης, τότε είμαστε βέβαιοι πως αυτή θα πρέπει να είναι μία ομάδα αισθητικής αφύπνισης, που θα εμφυσήσει τον αέρα της Άνοιξης στις παγωμένες ψυχές, εγείροντας την Αναγέννηση στις τέχνες, στην αρχιτεκτονική, στην επιστήμη, στην πολιτική, στη γλώσσα, στην παιδαγωγική και στη φιλοσοφία.
Η οικονομική κρίση δεν εμφανίζεται όταν λείπουν τα χρήματα, αλλά το Όραμα!. Διότι αν μπορέσουμε ν’ αντιληφθούμε τις δυνατότητές μας, κι αποφασίσουμε να εργαστούμε από κοινού για έναν υπέροχο σκοπό, το πρώτο βέβαιο είναι πως θα εξαφανιστεί η ανεργία!. Το μέσο των συναλλαγών μας (χρήμα) είναι εύκολο να συμφωνηθεί και να εκτυπωθεί. Δεν είναι εδώ λοιπόν το πρόβλημα αλλά στον τρόπο, με τον οποίον θα μπορέσουμε να γίνουμε και πάλι παραγωγικοί!
Ας πάψουμε επιτέλους, να παιδιαρίζουμε θηλάζοντας τους ξένους, ζητιανεύοντας χρήματα, ιδέες, όνειρα κι αξίες που υπάρχουν μέσα μας!. Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε, σε μια κοινωνία ξενολατρική. Από γονείς φοβικούς, υποτελείς, αγνώμονες και μοιρολάτρες. Από γονείς που ξεπουλάνε τα παιδιά τους, για να τα σπάσουνε μια νύχτα στα μπουζούκια. Από γονείς που ξεπουλούν τη χώρα τους, διότι, ζητιάνοι όντας, είχανε πάντα την νοοτροπία των αστέγων.
Ας διεκδικήσουμε επιτέλους, την ασύλληπτη κληρονομιά, που κάποιοι μας αποκρύπτουν για να την παίξουνε στα ζάρια, και ας την αξιοποιήσουμε αποφασίζοντας και πάλι να σκεπτόμαστε ελληνικά, να πράττουμε ελληνικά, να αισθανόμαστε αήττητοι σαν Έλληνες, να τραγουδάμε ελληνικά, να ξανακτίσουμε τα σπίτια μας ελληνικά, να ζωγραφίζουμε ελληνικά, να πλάσσουμε τον πηλό και να σμιλέψουμε το μάρμαρο, να εγείρουμε τους ναούς μας, τα θέατρα, τις φιλοσοφικές σχολές και τα θεραπευτήρια.
Ας άρουμε την απογοήτευση από τα πρόσωπα κι ας προσφέρουμε στους συνανθρώπους μας, όπως ορίζει η αριστοκρατική μας καταγωγή και όπως οφείλουμε, έναν σοβαρό Λόγο ύπαρξης!