Κάποιες φορές σου έρχονται κάτι σκέψεις που λες, «ε, δεν είναι δυνατόν!» κι όμως είναι, γιατί είναι εκεί, τις έχεις εντοπίσει. Μετά, αρχίζεις να κατανοείς καλύτερα… αν δεν έχεις φοβηθεί για να το βάλεις στα πόδια…
«Διάλογοι με το θεό» λοιπόν. Και επειδή έχουμε αρχίσει ήδη να συζητάμε και να προχωράμε σε αυτήν την νέα κατεύθυνση, ένα άρθρο σχετικό θα βοηθήσει τους φίλους αναγνώστες, τους συνδημιουργούς και τους πιο θαρραλέους, να καταλάβουν καλύτερα.
Όχι, δεν είναι στρατηγική μάρκετινγκ ούτε άλλη μια ψεύτικη επινόηση, με κρυμμένες προθέσεις. Άλλωστε, ποτέ δεν τα κατάφερνα ιδιαίτερα στο κρυφτό και στο δήθεν…
Στην ουσία, το όλο θέμα με συναρπάζει και με ενθουσιάζει, σαν μικρό παιδί. Η απομυθοποίηση των λέξεων δε, ήταν και είναι πάντα για μένα οδός προς την αλήθεια που φαίνεται σοβαροφανής και άπιαστη.
Πολλούς θεούς έχουμε ορίσει εν αγνοία μας στη ζωή μας, χωρίς να το συνειδητοποιούμε καν. Όμως, στην ουσία ένας είναι ο «θεός» στη διάσταση που ζούμε, με πολλά πρόσωπα, πολλές εκφράσεις και άπειρες ερμηνείες: το εγώ!
Άγνωστος και τρομακτικός στους περισσότερους, εξακολουθεί να κυριαρχεί στη σκέψη και στα πάντα γύρω μας, περνώντας ουσιαστικά απαρατήρητος. Και επειδή έχω κουραστεί με τις άπειρες θεωρίες, μεθόδους «αποκάλυψης», σοβαροφανείς δασκάλους, λέω να εγκαταλείψω την «έδρα» αυτή, χαρίζοντάς την σε αυτούς που την έχουν ανάγκη, για να ικανοποιούν τον δικό τους θεό. Άλλωστε, ποτέ η «διδασκαλία» δεν είχε την συλλογικά αποδεκτή ερμηνεία για μένα.
Το σχετικό θέμα «διάλογοι με το θεό» είναι τόσο ευρύ, με κρυμμένα μονοπάτια, παρερμηνείες και φόβους που δεν αποκαλύπτεται παρά μόνο σε προσωπικό επίπεδο. Αυτό το γνωρίζω καλά. Τα άρθρα έχουν μόνο ενημερωτικό, εισαγωγικό χαραχτήρα.
Φαίνεται περίεργο το πώς κάνουμε άπειρους κύκλους στη ζωή μας, δοκιμάζοντας διάφορα, επιχειρώντας να «γίνουμε», μέχρι να καταλάβουμε αυτό που είμαστε και πάντα κατέχαμε. Στο μέλλον, αυτή η χρονοβόρα πρακτική θα αλλάξει για πολλούς. Εμείς υπήρξαμε οι πρωτοπόροι ενός νέου ξεκινήματος, με διαφορετικές βάσεις και εργαλεία που πριν μας ήταν άγνωστα.
Οι νέοι «διάλογοι» ως διαδικασία δράσης, αποκάλυψης, χαράς, απελευθέρωσης, έλξης νοήματος στη ζωή μας, αποδεικνύονται άκρως θεραπευτικοί και πηγή πάθους και δημιουργηκότητας. Καθώς αποκαθηλώνουμε ψεύτικους θεούς και φανερώνουμε με γέλιο και συνειδητή δράση τα άγνωστα κρυμμένα που μας απομακρύνουν από την ουσία μας, συνειδητοποιούμε τις ομοιότητες, τη μοναδικότητα μα και την ατομική προσφορά μας, στη δημιουργία του κόσμου μας.
Το σίγουρο είναι ότι το «θεό» δεν τον γνωρίζουμε αν και συνέχεια αναφερόμαστε σε αυτόν, αναλύουμε, θεωρητικολογούμε και φτιάχνουμε (για ασφάλεια) άπειρες θεωρίες σχετικές. Έξω από επιστήμες, φιλοσοφίες, ψυχολογικές, κοινωνικές στατιστικές, υπάρχει το δια ταύτα της προσωπικής ζωής μας, όπου φανερώνεται (σε εμάς τους ίδιους πρώτα) η ουσιαστική άγνοιά μας.
Όλ’ αυτά αλλάζουν όμως… ραγδαία…. Με τους «διαλόγους» ανοίγουμε ένα νέο κεφάλαιο στην ουσία όχι μόνο της δικής μας ζωής, μα και των άλλων γύρω μας και του κόσμου μας. Για πολλούς από μας, τα άσκοπα λόγια έχουν τελειώσει… η συνειδητή πράξη απαιτεί άλλες διαδικασίες, που για πολύ καιρό πειστήκαμε πως ήταν χρονοβόρες, δύσκολες και γεμάτες πολλά εμπόδια και πόνο.
«Διάλογοι με το θεό» λοιπόν… ισότιμοι, φανεροί, αποκαλυπτικοί, χαλαροί και άκρως δημιουργικοί. Οι συνδημιουργοί θα καταλάβουν, θα ρωτήσουν, θα ενδιαφερθούν και θα συμβάλουν. Συνοδοιπόροι και συνοδηγοί, συνδημιουργούμε... μα δεν το ξέραμε. Όμως τώρα το κάνουμε συνειδητά και αποκαλθηλώνουμε όλους τους ψεύτικους θεούς, αρχηγούς, εξουσιατές (με ή χωρίς "καλές προθέσεις") και συνδεόμαστε με χαρά, ενθουσιασμό, χαλαρότητα και συνεδητη συμμετοχή, σεβόμενοι τα εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας και τη διάσταση που μας φιλοξενεί.
Ίσως πάντα να το ήθελα, να το ονειρευόμουν, να το έψαχνα, να το δούλευα και να πειραματιζόμουν προς αυτό που δεν είχα ακόμα λεκτικοποιήσει... απλά χρειαζόταν να το εμπιστευτώ απόλυτα, ταπεινά και με ανοιχτή καρδιά. Και ήρθε η ώρα... ιδιαίτερα για τους έφηβους (κάθε ηλικίας)... τη μεγάλη, παρεξηγημένη ομάδα για την οποία θα γράψω σε κάποιο επόμενο άρθρο...
«Διάλογοι με το θεό» λοιπόν. Και επειδή έχουμε αρχίσει ήδη να συζητάμε και να προχωράμε σε αυτήν την νέα κατεύθυνση, ένα άρθρο σχετικό θα βοηθήσει τους φίλους αναγνώστες, τους συνδημιουργούς και τους πιο θαρραλέους, να καταλάβουν καλύτερα.
Όχι, δεν είναι στρατηγική μάρκετινγκ ούτε άλλη μια ψεύτικη επινόηση, με κρυμμένες προθέσεις. Άλλωστε, ποτέ δεν τα κατάφερνα ιδιαίτερα στο κρυφτό και στο δήθεν…
Στην ουσία, το όλο θέμα με συναρπάζει και με ενθουσιάζει, σαν μικρό παιδί. Η απομυθοποίηση των λέξεων δε, ήταν και είναι πάντα για μένα οδός προς την αλήθεια που φαίνεται σοβαροφανής και άπιαστη.
Πολλούς θεούς έχουμε ορίσει εν αγνοία μας στη ζωή μας, χωρίς να το συνειδητοποιούμε καν. Όμως, στην ουσία ένας είναι ο «θεός» στη διάσταση που ζούμε, με πολλά πρόσωπα, πολλές εκφράσεις και άπειρες ερμηνείες: το εγώ!
Άγνωστος και τρομακτικός στους περισσότερους, εξακολουθεί να κυριαρχεί στη σκέψη και στα πάντα γύρω μας, περνώντας ουσιαστικά απαρατήρητος. Και επειδή έχω κουραστεί με τις άπειρες θεωρίες, μεθόδους «αποκάλυψης», σοβαροφανείς δασκάλους, λέω να εγκαταλείψω την «έδρα» αυτή, χαρίζοντάς την σε αυτούς που την έχουν ανάγκη, για να ικανοποιούν τον δικό τους θεό. Άλλωστε, ποτέ η «διδασκαλία» δεν είχε την συλλογικά αποδεκτή ερμηνεία για μένα.
Το σχετικό θέμα «διάλογοι με το θεό» είναι τόσο ευρύ, με κρυμμένα μονοπάτια, παρερμηνείες και φόβους που δεν αποκαλύπτεται παρά μόνο σε προσωπικό επίπεδο. Αυτό το γνωρίζω καλά. Τα άρθρα έχουν μόνο ενημερωτικό, εισαγωγικό χαραχτήρα.
Φαίνεται περίεργο το πώς κάνουμε άπειρους κύκλους στη ζωή μας, δοκιμάζοντας διάφορα, επιχειρώντας να «γίνουμε», μέχρι να καταλάβουμε αυτό που είμαστε και πάντα κατέχαμε. Στο μέλλον, αυτή η χρονοβόρα πρακτική θα αλλάξει για πολλούς. Εμείς υπήρξαμε οι πρωτοπόροι ενός νέου ξεκινήματος, με διαφορετικές βάσεις και εργαλεία που πριν μας ήταν άγνωστα.
Οι νέοι «διάλογοι» ως διαδικασία δράσης, αποκάλυψης, χαράς, απελευθέρωσης, έλξης νοήματος στη ζωή μας, αποδεικνύονται άκρως θεραπευτικοί και πηγή πάθους και δημιουργηκότητας. Καθώς αποκαθηλώνουμε ψεύτικους θεούς και φανερώνουμε με γέλιο και συνειδητή δράση τα άγνωστα κρυμμένα που μας απομακρύνουν από την ουσία μας, συνειδητοποιούμε τις ομοιότητες, τη μοναδικότητα μα και την ατομική προσφορά μας, στη δημιουργία του κόσμου μας.
Το σίγουρο είναι ότι το «θεό» δεν τον γνωρίζουμε αν και συνέχεια αναφερόμαστε σε αυτόν, αναλύουμε, θεωρητικολογούμε και φτιάχνουμε (για ασφάλεια) άπειρες θεωρίες σχετικές. Έξω από επιστήμες, φιλοσοφίες, ψυχολογικές, κοινωνικές στατιστικές, υπάρχει το δια ταύτα της προσωπικής ζωής μας, όπου φανερώνεται (σε εμάς τους ίδιους πρώτα) η ουσιαστική άγνοιά μας.
Όλ’ αυτά αλλάζουν όμως… ραγδαία…. Με τους «διαλόγους» ανοίγουμε ένα νέο κεφάλαιο στην ουσία όχι μόνο της δικής μας ζωής, μα και των άλλων γύρω μας και του κόσμου μας. Για πολλούς από μας, τα άσκοπα λόγια έχουν τελειώσει… η συνειδητή πράξη απαιτεί άλλες διαδικασίες, που για πολύ καιρό πειστήκαμε πως ήταν χρονοβόρες, δύσκολες και γεμάτες πολλά εμπόδια και πόνο.
«Διάλογοι με το θεό» λοιπόν… ισότιμοι, φανεροί, αποκαλυπτικοί, χαλαροί και άκρως δημιουργικοί. Οι συνδημιουργοί θα καταλάβουν, θα ρωτήσουν, θα ενδιαφερθούν και θα συμβάλουν. Συνοδοιπόροι και συνοδηγοί, συνδημιουργούμε... μα δεν το ξέραμε. Όμως τώρα το κάνουμε συνειδητά και αποκαλθηλώνουμε όλους τους ψεύτικους θεούς, αρχηγούς, εξουσιατές (με ή χωρίς "καλές προθέσεις") και συνδεόμαστε με χαρά, ενθουσιασμό, χαλαρότητα και συνεδητη συμμετοχή, σεβόμενοι τα εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας και τη διάσταση που μας φιλοξενεί.
Ίσως πάντα να το ήθελα, να το ονειρευόμουν, να το έψαχνα, να το δούλευα και να πειραματιζόμουν προς αυτό που δεν είχα ακόμα λεκτικοποιήσει... απλά χρειαζόταν να το εμπιστευτώ απόλυτα, ταπεινά και με ανοιχτή καρδιά. Και ήρθε η ώρα... ιδιαίτερα για τους έφηβους (κάθε ηλικίας)... τη μεγάλη, παρεξηγημένη ομάδα για την οποία θα γράψω σε κάποιο επόμενο άρθρο...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου