Ok, κάποια από τα μεγαλεπήβολα σχέδια και τις αποφάσεις μας πέφτουν στο κενό; Εμείς δε μασάμε. Απλώς περνάμε στο Plan B. Που σημαίνει αλλαγές μικρές, καθημερινές, « ανθρώπινες», που κάνουν τη δική μας ζωή αλλά και των γύρω μας αισθητά καλύτερη. Αλλάζουμε προοπτική και επεκτείνουμε τους ορίζοντές μας, μη περιμένοντας εδώ και τώρα ...χειροκροτήματα .
ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΙΤΟΝΕΣ: Κι όμως, μόνο ένα απειροελάχιστο ποσοστό είναι ψυχοπαθείς δολοφόνοι. Οι περισσότεροι είναι άνθρωποι σαν κι εμάς και ζουν μόνο λίγα μέτρα μακριά. Αρκεί μια δειλή κουβεντούλα στο ασανσέρ και μετά ένας καφές με το διπλανό, για να κάνουμε την αρχή μιας νέας γνωριμίας, ίσως και φιλίας. Αν το δούμε κάπως πιο εγωιστικά, «συμμαχία» με τους γείτονες σημαίνει και πολλά πρακτικά συν εκτός από τη φιλία. Όπως το αμοιβαίο πότισμα των φυτών σε καιρό διακοπών και διάφορα άλλα συνεταιρικά, όπως το μοίρασμα του WiFi ή ακόμα και της μερίδας φαγητού που περίσσεψε.
ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ Κάνουμε χώρο στη ντουλάπα και στο ψυγείο μας, δίνοντας ή ανταλλάσσοντας όσα δε χρειαζόμαστε. Γιατί ένα αυτοκίνητο να καταλαμβάνει δύο θέσεις για παρκάρισμα αντί για μία; Βγαίνοντας από το σπίτι, κλείνεις το πολύπριζο και μειώνεις τη ρύπανση όλων μας. Περιορισμός σπατάλης σημαίνει οικονομία σε ενέργεια, φαγητό, χώρο και χρόνο. Και καλύτερη ζωή. Και καλύτερες πόλεις. Και καλύτερες σχέσεις…
«H ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΛΑ ΕΙΝΑΙ;» Ναι μεν ως Έλληνες είμαστε πολύ κοντά με την οικογένεια, όμως συχνά η καθημερινότητα μας βγάζει από το πρόγραμμα και μας αποξενώνει. Έρευνες έχουν δείξει ότι στις χώρες με τους περισσότερους αιωνόβιους, οι ηλικιωμένοι απολαμβάνουν το ενδιαφέρον, τη στοργή, το σεβασμό της κοινότητάς τους, την κοινωνική ζωή. «Επανασύνδεση» είναι η λέξη-κλειδί: Η συνομιλία με έναν άνθρωπο τρίτης ηλικίας κρατά και αυτόν μέσα στο παιχνίδι της ζωής αλλά και εμάς. Ας ανταλλάξουμε λίγη από την καθημερινή φρενίτιδα του έξω κόσμου με λίγη ήρεμη σοφία, και μάλιστα εκτός chat.
«ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΡΕ, ΤΙ ΣΟΥ ΖΗΤΑΝΕ;» Η συνήθεια να τρέχουμε σπριντ με το ρολόι στο χέρι ακόμα και στη βόλτα, λες και αν φτάσουμε δύο λεπτά αργότερα στο οτιδήποτε θα καταστραφεί η Γη, είναι χάλια. Στην απόσταση που μας χωρίζει από τον προορισμό μας, υπάρχουν πουλιά στον ουρανό, φοβεροί μουσικοί δρόμου για μια γρήγορη τζαζιά, όμορφα πρόσωπα τριγύρω μας. Κι αν είναι πολύ όμορφα, με λίγη αυθάδεια δανεισμένη από τα παιδικά μας χρόνια, τους λέμε και «γεια» κι ας είναι άγνωστα. Και αλλάζουμε και τηλέφωνα, αμέ!
ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ: Δεν έχουμε καταλάβει πόσο μα πόσο θα ήταν διαφορετικές οι ζωές μας, λένε όσοι ζουν την κουλτούρα της αυτοδιαχείρησης, εάν παίρναμε τις ζωές μας στα χέρια μας στις γειτονιές μας, στα σχολεία, στις πολυκατοικίες μας. Ένα κοινό παρτέρι στη γειτονιά, ένα αυτοδιαχειριζόμενο φροντιστήριο αγγλικών για τα παιδιά, ένα περιβόλι στην ταράτσα από και για όλους, αυτοδιαχειριζόμενα πάρκα. Μπορούν όλα να ξεκινήσουν, οργανώνοντας μια μέρα γνωριμίας στη γειτονιά!
ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ, ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ: Δηλαδή το πρότυπο. Η βελτιωμένη έκδοση του εαυτού μας. Αυτή που δεν κορνάρει με το που ανάβει πράσινο. Που λέει «καλημέρα» και «ευχαριστώ». Που δεν αδειάζει το τασάκι στο φανάρι. Που προσφέρει τη σειρά του ή τη θέση του στο λεωφορείο σε όποιον την έχει ανάγκη. Δεν έχει σημασία αν όλοι οι άλλοι κάνουν το αντίθετο. Από κάπου δεν αρχίζουν όλες οι αλλαγές;
Καλές, ευοίωνες νέες αρχές για όλους μας, κάθε μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου