Ποιοι ήσαν άραγε οι "Πολικοί Θεοί";

Η λα­τρεία τους είχε καθιερωθεί κοντά στη λίμνη Lago di Naftia, όχι μακριά από τους Λεοντίνους, όπου παρατηρούνταν πολλά ηφαιστειογε­νή φαινόμενα από τη λίμνη αναπηδούσε ένας πίδακας από ζεστό νερό σε σχήμα θόλου, που ξανάπεφτε μέσα στην επιφάνεια της λίμνης, χω­ρίς ούτε σταγόνα να πέσει έξω.

Μια δυνατή μυ­ρουδιά θείου πλανιόταν πάνω από τη λίμνη. Ισχυρίζονταν μάλιστα ότι τα πουλιά που πετού­σαν πάνω της πέθαιναν αμέσως, ενώ οι άνθρω­ποι που απερίσκεπτα την πλησίαζαν πέθαιναν σε τρεις μέρες!..

Η λίμνη Lago di Naftia ως έχει σήμερα.

Μοιάζει σαν μια απλή πισίνα, όχι πάνω από 480 πόδια στην περιφέρεια , αλλά νωρίς προσέλκυσε την προσοχή από την αξιοσημείωτα φαινόμενα που προκαλούνται από δύο πίδακες ηφαιστειακού αερίου , που αυξάνονται κάτω από το νερό, προκαλώντας έναν βίαιο αναβρασμό, και μερικές φορές εκτινάζουν το νερό σε ένα μεγάλο ύψος!...

ΣΥΜΦΩΝΑ με την Ελληνική Μυθολογία, οι Πολικοί ήσαν δίδυμοι θεοί που κατάγονται από τη Σικελία.  Μερικές φορές τους θεωρούσαν γιους του Δία και της Θάλειας, κόρης του 'Ηφαί­στου, ή ακόμη γιους του Δία και της Αίτνας. Τό­τε που η Θάλεια κουβαλούσε στην κοιλιά της τα παιδιά από φόβο για τη ζήλεια της Ήρας, ευχή­θηκε να κρυφτεί μέσα στη γη.

Η ευχή της εκπληρώθηκε και, όταν ο καιρός έφτασε, τα δυο της παιδιά, δύο δίδυμα, βγήκαν από το έδαφος και έτσι γεννήθηκαν. Η ιδιομορφία αυτή εξη­γούσε το όνομα τους - που σημαίνει οι «ανερχό­μενοι» (από το αρχαίο Ελληνικό πάλιν).

Η λα­τρεία τους είχε καθιερωθεί κοντά στη λίμνη Lago di Naftia, όχι μακριά από τους Λεοντίνους, όπου παρατηρούνταν πολλά ηφαιστειογε­νή φαινόμενα· από τη λίμνη αναπηδούσε ένας πίδακας από ζεστό νερό σε σχήμα θόλου, που ξανάπεφτε μέσα στην επιφάνεια της λίμνης, χω­ρίς ούτε σταγόνα να πέσει έξω.

Μια δυνατή μυ­ρουδιά θείου πλανιόταν πάνω από τη λίμνη. Ισχυρίζονταν μάλιστα ότι τα πουλιά που πετού­σαν πάνω της πέθαιναν αμέσως, ενώ οι άνθρω­ποι που απερίσκεπτα την πλησίαζαν πέθαιναν σε τρεις μέρες. Τέτοιος ήταν ο χώρος των Πολι­κών, των φοβερών θεών, μέσω των οποίων οι Σικελοί έκαναν τους επίσημους όρκους τους.
Και κάτι ακόμη:

Ό­ταν κάποιος ήθελε να επιβεβαιώσει κάτι με όρ­κο, τον έγραφε πάνω σε πλάκα, την οποία πε­τούσε πάνω στο νερό της λίμνης. Αν η πλάκα επέπλεε, αυτό σήμαινε ότι ο όρκος ήταν αληθι­νός αν βυθιζόταν, υπήρχε επιορκία. Έλεγαν ακόμη ότι οι Πολικοί τιμωρούσαν με τύφλωση τους ψεύτες, που τους επικαλούνταν με τρόπο απατηλό.