Ο ηγέτης λέει “κάνε ό,τι κάνω” και όχι “κάνε εκείνο που σου λέω”

Οι άνθρωποι εργάζονται συνήθως σκληρότερα, περισσότερο και πιο δηµιουργικά όταν απολαµβάνουν εκείνο που κάνουν. Κι είναι ευθύνη του επικεφαλής τους να κάνει ό,τι χρειάζεται, ώστε να αντιλαµβάνονται την αξία του έργου τους και να καταφέρνουν να εισπράττουν την απόλαυση αυτή. Ο ηγέτης προσθέτει νόηµα στη ζωή των συνεργατών του. Τους βοηθά να αναπτύξουν τη φιλοµάθεια, τη δηµιουργικότητα, την επιχειρηµατικότητα τους, όντας ο ίδιος το πρότυπο τους.

Η ηγεσία σήμερα πρέπει να έχει σαν βασικά χαρακτηριστικά τις έννοιες όπως ενσυναίσθηση, κατανόηση, ανθρωπιά, συμπόνια, ευαισθησία.

Δεν ηγούµεθα των ανθρώπων µε αυτά που τους λέµε αλλά µε εκείνα που µας βλέπουν να κάνουµε. Γιαυτό ο πραγµατικός ηγέτης δε λέει «Κάνε εκείνο που σου λέω» αλλά «έλα µαζί µου» ή «κάνε ό,τι κάνω» -φροντίζοντας κάθε στιγµή να µην αφήνει πολύ πίσω του εκείνους που τον ακολουθούν. Ο ηγέτης βαδίζει και εργάζεται µε εκείνους που συνυπηρετούν µαζί του. Δε φοβάται τη στενή σχέση µαζί τους, δε φοβάται πως αν εκείνοι έρθουν κοντά του θα απογοητευθούν. Γνωρίζει πως µόνο αν είσαι στ’ αλήθεια δίπλα στον άλλον µπορείς να επιδράσεις επάνω του. Ο αληθινός ηγέτης είναι αυτόφωτος και ηγέτης πριν απ’ όλα του εαυτού του. Zωντανό παράδειγµα όσων υποστηρίζει. Οι μέτριοι ηγέτες μόνο μιλάνε. Οι καλοί εξηγούν. Οι πολύ καλοί δείχνουν στην πράξη πώς γίνεται. Οι αληθινά μεγάλοι εμπνέουν. Οι δε κορυφαίοι ηγέτες κατευθύνουν τους ανθρώπους τους από ψηλά ενώ συγχρόνως ζουν μέσα στην ψυχή τους.

Πραγµατικοί ηγέτες είναι αυτοί που µας βοηθούν να ξεπερνάµε τους περιοριστικούς παράγοντες της προσωπικής µας τεµπελιάς και εγωισµού και φόβου και αίσθησης µειονεξίας. Και µας βοηθούν στο να φέρνουµε σε πέρας καλύτερα και πιο δύσκολα αποτελέσµατα από ότι θα µπορούσαµε να φέρουµε µόνοι µας και χωρίς βοήθεια. Η επιτυχία δεν είναι ποτέ σίγουρη αν ο ηγέτης δεν είναι obsessed µε αυτόν τον στόχο.

Το κίνητρο για την επαγγελµατική επιτυχία είναι ένας συνδυασµός ενεργητικών δυνάµεων που προέρχονται τόσο από τον ίδιο τον οργανισµό όσο και από την επιθυµία του κάθε εργαζόµενου να ενστερνιστεί τις κοινές αρχές και αξίες και κώδικες επικοινωνίας και συµπεριφοράς και να συµβάλλει στη διαµόρφωση τους, τον χαρακτήρα, την ένταση και τη διάρκειά τους. Η κατανόηση των στοιχείων εκείνων που στ’ αλήθεια κινητοποιούν κάθε εργαζόµενο αποτελεί κεντρικό ζήτηµα για την επιστήµη της ψυχολογίας.

Παρότι δε το κίνητρο µπορεί συχνά να χρησιµοποιηθεί ως κριτήριο πρόγνωσης συµπεριφορών, η επιρροή του µπορεί να ποικίλλει σηµαντικά από άνθρωπο σε άνθρωπο και θα πρέπει σε αρκετές περιπτώσεις να συνδυάζεται µε την ικανότητα αλλά και παράγοντες που σχετίζονται µε το περιβάλλον καθαυτό προκειµένου να επηρεάσουν συµπεριφορές και επιδόσεις. Ακριβώς δε επειδή το κίνητρο επηρεάζει µε τόσο καθοριστικό τρόπο την απόδοση στο χώρο εργασίας, είναι ανάγκη οι οργανισµοί να αντιληφθούν και να δοµήσουν το εργασιακό τους περιβάλλον µε τρόπο που να ενθαρρύνει τις παραγωγικές συµπεριφορές και να αποθαρρύνει τον αρνητισµό.

Καµία επιτυχία δε, δεν έρχεται αν, πριν από οποιονδήποτε άλλον, ο ίδιος ο ηγέτης µίας οµάδας δεν παθιαστεί από έναν σκοπό.