Κάποια στιγμή σταμάτησε και, μετά αφού έμεινε στην απόλυτη σιωπή, με ρώτησε:
–“Εκτός από τα πουλιά που κελαηδούν, τι άλλο ακούς;”
Αφού “άνοιξα” καλά τα αυτιά μου, έμεινα σιωπηλός για κάποια στιγμή και μετά απάντησα:
– “Ένα κάρο που περνάει από τον δρόμο.”
-“Σωστά”, είπε ο πατέρας μου. Είναι ένα άδειο κάρο!
– “Μα πως ξέρεις πως είναι άδειο, αφού δεν το βλέπεις;”
– “Από τον θόρυβο που κάνει… όταν ένα κάρο είναι άδειο κάνει περισσότερο θόρυβο.”
Σήμερα, όταν βλέπω έναν άνθρωπο που μιλάει πολύ, που διακόπτει τους άλλους, που μιλάει μονάχα εκείνος, κορδώνεται για ότι λέει (ακόμη και εάν δεν έχει τίποτε να πει), ισχυρογνώμων και αναίσθητος απέναντι στους άλλους…
Ακούω την φωνή του πατέρα μου που μου λέει:
-“Όσο πιο άδειο είναι το κάρο, τόσο περισσότερο θόρυβο κάνει!”…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου