ΔΕΛΦΙΝΙ, Αρίονα
(δελφίνι)
Ο Αρίων, σημαντικός μουσικός που έζησε στο διάστημα μεταξύ 7ου και 6ου αι. π.Χ., είναι μορφή που κινείται ανάμεσα στην ιστορία και τον μύθο.
Γεννήθηκε στη Μήθυμνα της Λέσβου αλλά πέρασε αρκετά χρόνια στην αυλή του Περίανδρου, τυράννου της Κορίνθου, όπου δίδαξε και τον κύκλιο χορό. Έλαβε μέρος σε μουσικούς αγώνες στη Σπάρτη και νίκησε και ταξίδεψε στις αποικίες της Κάτω Ιταλίας και Σικελίας, όπου γνώρισε μεγάλες τιμές και απέκτησε πολλά πλούτη. Κατά την επιστροφή του από την Ιταλία, συνέβη το εξής περιστατικό που ανάγει τον Αρίονα στον χώρο του μύθου.
Ναύλωσε πλοίο από τον Τάραντα με κορίνθιους ναύτες, οι οποίοι όμως συνωμότησαν για να τον πετάξουν στη θάλασσα και να του κλέψουν τα χρήματα που είχε κερδίσει. Τότε ο Απόλλωνας, ντυμένος κιθαρωδός, φανερώθηκε σε όνειρο στον Αρίονα και του είπε να φυλαχθεί από τους εχθρούς του και ότι ο ίδιος θα τον βοηθούσε. Όταν οι ναύτες επιτέθηκαν στον Αρίονα, εκείνος τους ζήτησε να παίξει τη λύρα του για μια τελευταία φορά. Στο άκουσμα της μελωδίας μαζεύτηκαν δελφίνια, τα αγαπημένα θαλάσσια πλάσματα του Απόλλωνα. Τότε ο Αρίονας, με πίστη στον θεό που του είχε φανερωθεί, πήδησε στη θάλασσα και ένα δελφίνι τον πήρε στη ράχη του ως το ακρωτήριο Ταίναρο.
Εκεί αφιέρωσε ανάθημα στον Απόλλωνα, ύστερα πήγε στην Κόρινθο και διηγήθηκε την περιπέτειά του στον Περίανδρο. Όταν το πλοίο που θα τον έφερνε αγκυροβόλησε στην Κόρινθο και ο τύραννος τους ρώτησε πού ήταν ο Αρίων, εκείνοι του απάντησαν ότι είχε πεθάνει στο ταξίδι. Ο Αρίονας φανερώθηκε τότε μπροστά τους και ο τύραννος διέταξε να σταυρώσουν ή να ανασκολοπίσουν τους δολοφόνους. Σε ανάμνηση του γεγονότος ο Απόλλωνας μεταμόρφωσε σε αστερισμούς τη λύρα του Αρίονα και το δελφίνι που τον έσωσε.
Ο αστερισμός του Δελφίνος* θεωρείται από άλλους ότι είναι το δελφίνι που βρήκε την Αμφιτρίτη και την πήγε στον Ποσειδώνα και το οποίο τιμήθηκε με καταστερισμό ή οι πειρατές που θέλησαν να αιχμαλωτίσουν τον Διόνυσο και μεταμορφώθηκαν σε δελφίνια.
------------------------------
*Αστερισμός του Δελφίνος
Οὗτος ἐν τοῖς ἄστροις λέγεται τεθῆναι δι' αἰτίαν τοιαύτην. τοῦ Ποσειδῶνος βουλομένου τὴν Ἀμφιτρίτην λαβεῖν [εἰς] γυναῖκα, εὐλαβηθεῖσα ἐκείνη ἔφυγε πρὸς τὸν Ἂτλαντα, διατηρῆσαι τὴν παρθενίαν σπεύδουσα. ὡς δὲ καὶ αἱ πλεῖσται Νηρηίδες ἐκρύπτοντο κεκρυμμένης ἐκείνης, πολλοὺς ὁ Ποσειδῶν ἐξέπεμψε μαστῆρας, ἐν οἷς καὶ τὸν δελφῖνα· πλανώμενος δὲ κατὰ τὰς νήσους τοῦ Ἂτλαντος, περιπεσὼν αὐτῇ προσαγγέλλει καὶ ἄγει πρὸς Ποσειδῶνα· ὁ δὲ γήμας αὐτὴν μεγίστας τιμὰς ἐν τῇ θαλάσσῃ αὐτῷ ὥρισεν, ἱερὸν αὐτὸν ὀνομάσας εἶναι καὶ εἰς τὰ ἄστρα αὐτοῦ σύστημα ἔθηκεν.
ὅσοι δ' ἂν αὐτῷ τῷ Ποσειδῶνι χαρίσασθαι θέλωσιν, ἐν τῇ χειρὶ ποιοῦσιν ἔχοντα τὸν δελφῖνα τῆς εὐεργεσίας μεγίστην δόξαν αὐτῷ ἀπονέμοντες. λέγει δὲ περὶ αὐτοῦ καὶ Ἀρτεμίδωρος ἐν ταῖς ἐλεγείαις ταῖς περὶ Ἒρωτος αὐτῷ πεποιημέναις [βίβλοις].
Ερατοσθένης, Καταστερισμοί, 1,31
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου