Νεκροζώντανα Ζόμπι παρέλασαν μέσα στην Ιερουσαλήμ, για να γιορτάσουν την ανάσταση του Ιησού!
Αν σας έλεγαν πως η γενική πρόβα της χριστιανικής ανάστασης έχει ήδη γίνει με επιτυχία, και μάλιστα πολλοί νεκροί, ήδη σηκώθηκαν από τους τάφους τους και περπάτησαν καμαρωτοί μέσα σε μια πολυσύχναστη πόλη όπως η Ιερουσαλήμ… θα το πιστεύατε;
Ε, λοιπόν αυτό πιστεύετε ήδη αποδεχόμενοι τον χριστιανισμό και τις εβραϊκές παρα-μυθοπλασίες των εβραϊκών γραφών!
Απ’ την άλλη μεριά, μήπως είναι καιρός να παραλεχθούμε πως όλοι εμείς, τα μονίμως απονήρευτα κουτάβια, πίνοντας απ’ τον θεολογικό μανδραγόρα αυτής της θρησκείας, υπήρξαμε σε τέτοιο αξιοθρήνητο βαθμό "υπνωτισμένοι" (κατ’ ουσία μαγεμένοι), αφού ανεχθήκαμε αδιαμαρτύρητα, κυριολεκτικώς τα πάντα... και δεχθήκαμε ως θεόπνευστες, ακόμα και τις πλέον τερατώδεις και ανατριχιαστικές εικόνες, με νεκροζώντανα ζόμπι να παρελαύνουν μέσα στην Ιερουσαλήμ, γιορτάζοντας την ανάσταση κάποιου Ναζιραίου;!
Ναι, ακριβώς αυτό λέει ο Ματθαίος ότι συνέβη, την ώρα που ο Ιησούς παρέδωσε το πνεύμα: «ο δε Ιησούς κράξας αφήκε το πνεύμα. Και το καταπέτασμα του Ναού εσχίσθη... και η γη εσείσθη και οι πέτρες εσχίσθησαν». Μέχρις εδώ καμία αντίρρηση, σε όσα μυθολογικά θέλει ο Ματθαίος να συμβαίνουν στον θάνατο του Ιησού, όμως η συνέχεια γελοιοποιεί βάναυσα κάθε έννοια θεολογικής παραμυθολογίας: «και τα μνημεία άνοιξαν και πολλά σώματα των νεκρών αγίων ηγέρθησαν και εξελθόντες εκ των μνημείων μετά την έγερση (ανάσταση) αυτού (του Ιησού) εισήλθαν εις την άγια πόλη και ενεφανίσθησαν σε πολλούς» Ματθ.27.50-54.
Το συγκεκριμένο εδάφιο, είναι εντελώς παρανοϊκό!
Όχι μόνο σηκώνονται μαζικά νεκροί από τους τάφους... αλλά ενώ ξύπνησαν απ’ τον σεισμό (την ώρα του θανάτου του Ιησού) προσέξτε, δεν αποφασίζουν να μπουν στην πόλη, παρά μόνο μετά την ανάσταση του Ιησού, ώρες (ή κατά την παραδεδεγμένη πίστη τρεις μέρες) αργότερα!
Δηλαδή, μόλις ο Ιησούς παρέδωσε το πνεύμα, όχι μόνο έγινε ένας μεγάλος σεισμός, (τα ίδια έλεγαν για τον θάνατο, του Κύρου, Αλέξανδρου, Καίσαρα και... άλλους) αλλ’ απ’ αυτόν, "ξύπνησαν" (αναστήθηκαν) πολλοί αρχαίοι άγιοι... όπως ο Αβραάμ, ο Ιωσήφ, ο Μωυσής, ο Ηλίας, ο Δανιήλ, και δεκάδες άλλοι προπάτορες και προφήτες της βιβλικής ιστορίας!
Αλλά... δεν σηκώθηκαν αμέσως από τους τάφους… βλέπεις, μετά από τόσους αιώνες νεκρικής ακινησίας χρειάζεται και κάποιος χρόνος για το σχετικό ξεμούδιασμα. Ή αν σηκώθηκαν αμέσως και πεταχτήκαν έξω από τους τάφους τους με την ζωντάνια του φρέσκο-αναστημένου νεκρού… για να μην προηγηθούν φανερά της ανάστασης του Ιησού, περίμεναν κάπου κρυμμένοι, ώρες ή μέρες ολόκληρες, πρώτα να αναστηθεί ο Ιησούς, η υποτιθέμενη: «απαρχή των κεκοιμημένων» (Α΄Κορ.15.20) και μόνο «μετά την έγερση (ανάσταση) αυτού» του αρχηγού της ανάστασης, αποφάσισαν να βγουν απ’ τις κρυψώνες τους, και όλοι μαζί έκαναν μια χαρούμενη πασχαλινή παρέλαση μέσα στην πόλη!
Τώρα, πως γίνεται να ανασταίνονται πρώτα τα ζόμπι των αγίων της Παλαιάς Διαθήκης, και μετά ο Ιησούς, και παρ’ όλα αυτά, ο Ιησούς να είναι «η απαρχή των κεκοιμημένων», αυτό μόνο ο η χριστιανική λογική μπορεί να μας το εξηγήσει!
Ναι, κάπου εδώ χάνεται πλέον οριστικά κάθε αίσθηση μέτρου!
Κι όμως, αυτά ακριβώς λέει ο ευαγγελιστής Ματθαίος... Οι άγιοι της Π. Διαθήκης, σέρνοντας πίσω τους τα λειωμένα σάβανά τους, παρέλασαν καμαρωτοί μέσα στην πόλη!
Ναι, τα περί "λιωμένων κουρελιών" δεν είναι δική μας κακοήθεια… εκτός κι αν δίπλα στο θαύμα της ανάστασης των ζόμπι, προσθέσετε και την "ανάσταση ρούχων και σανδαλίων", ή υποπτευθούμε κάποια μυστική και άκρως ενημερωμένη υπηρεσία ολοζώντανων, που παρασκηνιακά ανέλαβαν τα σχετικά ενδυματολογικά καθήκοντα.
Υποθέτω δε, πως αυτή η δεύτερη ενδυματολογική εκδοχή, πρέπει οπωσδήποτε να απορριφθεί, μια και ένα ολόφρεσκο αναστημένο πτώμα, με κανονικά ρούχα και συμπεριφορά, όχι μόνο δεν θα έπειθε κανέναν, αλλά θα τραυμάτιζε ανεπανόρθωτα την ευαίσθητη ψυχολογία των ζόμπι, που θα ανάλωναν όλο τους τον χρόνο σε όρκους… που δεν θα πίστευε κανένας. Έτσι αντί για κραυγές έκπληξης και φόβου, χάχανα και γέλια θα γέμιζαν την πόλη και όχι ανατριχίλες θεού και τσουνάμι πίστης. Η αρχική μας λοιπόν εκτίμηση περί της τυπικής κουρελοειδούς περιβολής των τυπικών ζόμπι… είναι και η επικρατέστερη.
Παρ’ όλα αυτά (σύμφωνα πάντα με την "θεόπνευστη" αφήγηση) κάτι δεν πρέπει να πήγε και τόσο καλά! Το περίεργο είναι πως, ενώ νυχτιάτικα ένα ολόκληρο λεφούσι από ζόμπι εισβάλει, στην κατάμεστη από κόσμο Ιερουσαλήμ… περιέργως, τίποτε το ιδιαίτερο δεν παρατηρείται!
Ο μοναδικός αφηγητής και ο εμπνευστής αυτής της παραμυθένιας εικόνας (ο Ματθαίος και μόνο αυτος!) διαβλέποντας εξαιρετικές αφηγηματικές επιπλοκές, δεν αναφέρει τίποτε περισσότερο γύρω από το κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός, της μαζικής ανάστασης τρισένδοξων μάλιστα προσωπικοτήτων της εβραϊκής προϊστορίας, όπως ο Αβραάμ και ο Μωυσής! Μάλιστα οι υπόλοιποι ευαγγελιστές, αγνοούν επιδεικτικά ολόκληρο το περιστατικό, για τους ιδίους φαντάζομαι λόγους.
Όσο κι αν ψάξετε στα πατρολογικά κείμενα, δεν θα βρείτε πουθενά έναν ανάλογο σχολιασμό του συγκεκριμένου εδαφίου, παρά μόνο μια ξερή παράθεση του. Γιατί όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται κυριολεκτικά για την αχίλλειο πτέρνα της Καινής Διαθήκης. Ένας που το τόλμησε, εισέπραξε τον τίτλο του Ψευδο-Μακαρίου, γράφοντας το έξεις ενδιαφέρον: «Ήγειρεν δε αυτούς εκ των τάφων… και ενεφανίσθησαν εν τη πόλει Ιερουσαλήμ και είδον τους εαυτών φίλους και συγγενείς και πάλιν εκοιμήθησαν». Pseudo-Macarius Scr. Eccl. Work #003 20.1.37
Νομίζω λοιπόν πως οι συντάκτες της Καινής Διαθήκης, μας έκρυψαν το καλύτερο. Φαντάζεστε τον Μωυσή βρώμικο και κουρελή, να περιδιαβαίνει την Ιερουσαλήμ αναζητώντας τρόπους αναγνώριση; Πολύ θα θέλαμε να είχαμε κάποιες διασκεδαστικές λεπτομερές, από τον βασανιστικό αγώνα του φρεσκο-αναστημένου κουρελή Μωυσή, να πείσει τους συμπατριώτες του, ότι πράγματι αυτός είναι εκείνος ο μέγας αρχαίος Μωυσής… και κάποια στιγμή ενώ φαίνεται να τα καταφέρνει… το κάλεσμα του τάφου ξαναχτυπά, και ο Μωυσής, μαζί με τα υπόλοιπα (πάντα κατά τον Ψευδο-Μακαρίο) αναστημένα ζόμπι, επιστρέφουν εσπευσμένα στους τάφους τους! Κανονικό θρίλερ δηλαδή!
Εμείς όμως μένουμε με τις εξής δικαιολογημένες απορίες: Πως πέρασαν απαρατήρητοι άλλοι αυτοί οι κουρελήδες αναστημένοι άγιοι; Τι νέα μας έφεραν από τον άλλο κόσμο; Μην ξεχνάτε μάλιστα πως ο ένας, ο Αβραάμ δηλαδή, ήταν και διευθυντής του Παραδείσου, και συνομιλούσε με τροφίμους της κόλασης, όπως τον πλούσιο της παραβολής του Λαζάρου (Λουκ.16.24)… ειδικά λοιπόν η δική του μαρτύρια, ως επίσημου θυρωρού του παραδείσου, θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα!
Είναι πραγματικά ειρωνικό. Δεν εξηγείται αλλιώς, κάποιοι παίζουν με τον πόνο μας. Χιλιετίες τώρα, ολόκληρη η ανθρωπότητα κόβει φλέβες για να μάθει έστω και το παραμικρό από το υποθετικό αυτό "επέκεινα", και ενώ εδώ έχουμε βεβαιωμένη την επιστροφή ολόκληρης διμοιρίας Εβραίων σοφών από εκεί, για κακή μας τύχη, αυτοί φαίνεται τελικά πως ήταν εντελώς μουγγοί, κι εμείς πάλι δεν μαθαίνουμε τίποτα! Τι στο καλό λοιπόν ήρθαν να κάνουν πίσω στην ταλαίπωρη γη μας... ολιγοήμερες σιωπηλές διακοπές;
Τόσοι αρχαίοι άγιοι και σοφοί λοιπόν που αναστήθηκαν, γιατί δεν καταδεχθηκαν να μας αφήσουν κάποια βαρύγδουπη σοφία; Σε ποιους εμφανίστηκαν και τελικά τι απέγιναν; Γιατί δεν ξεσηκώθηκε ξοπίσω τους ολόκληρη η κατάμεστη από κόσμο εορτάζουσα πόλη; Με ποιον τρόπο, πέρασαν ανάμεσά τους απαρατήρητοι ενώ ενεφανίσθησαν σε πολλούς, (δηλαδή σε ποιους; Μόνο σε ημέτερους;)... Γιατί δεν έγινε κοσμοσυρροή τέτοια, που θα μπορούσε να αφήσει πίσω της, μια απ’ τις εντονότερες καταγραφές στα ιστορικά αρχεία των Ρωμαίων;!
Όπως καταλαβαίνετε, εμείς δεν παρατραβάμε τίποτε! Αυτή είναι η κανονική εικόνα που δίνουν τα κείμενα... τα κείμενα των θρασύτατα ψευδόμενων, φαντασιόπληκτων και φοβοποιών μάγων της Βίβλου... που αιώνες τώρα δικαιολογημένα γελούν περιπαιχτικά με την ανίατα αρρωστημένη ευπιστία μας!
Προκύπτουν βέβαια κάποιες επιπλέον διασκεδαστικές απορίες. Τελικά γιατί αναστήθηκαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι... και τι απέγιναν όλοι αυτοί οι αναστημένοι άγιοι; Πώς τους υποδέχθηκαν οι «πολλοί» που είχαν την τύχη να τους συναντήσουν; Ποιοι είναι αυτοί οι «πολλοί» και γιατί δεν μας είπαν τίποτε; Πώς τους περιποιήθηκαν; Τους έπλυναν, τους έντυσαν και τους τάισαν; Άραγε μπορούσαν να κοιμηθούν μετά από τόσο ύπνο αιώνων… ή μήπως είχαν επιμονές αϋπνίες;
Πώς τους φάνηκε ο κόσμος τόσους αιώνες μετά; Γνώριζαν το γλωσσικό ιδίωμα της εποχής; Πως είδαν το ναό της Ιερουσαλήμ, για έναν θεό που μονίμως δήλωνε πως δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς; Τι απαντήσεις έδωσαν στις επίμονες ερωτήσεις για το πώς πέρασαν όλο αυτόν τον καιρό στον άλλο κόσμο; Τι είπαν για τον Άδη απ’ τον οποίο επέστρεψαν; Πόσοι ήταν στον σκοτεινό Άδη, και πόσοι στον Παράδεισο ή στην κόλαση; Τι είπαν για τους Έλληνες και τους Ρωμαίους που πρωτοαντίκρισαν;
Ο μέγας Μωυσής, πως αποδέχτηκε ρολό ασήμαντου κλητήρα, στην θεοκρατική διακυβέρνηση του Ισραήλ… που ο ίδιος δημιούργησε; Τι απέγινε ο Παράδεισος τον καιρό που απουσίαζε απ’ αυτόν, ο κλειδοκράτορας του εβραϊκού παράδεισου Αβραάμ;
Μήπως κάποιοι απ’ αυτούς έγραψαν και σημαντικότατα απομνημονεύματά, και κάποιοι κακοήθεις μας τα κρύβουν; Και μετά; Πόσο καιρό μετά ξαναπέθαναν;
Μια και ήταν ήδη άγιοι, δηλαδή μεγάλα ονόματα της Ιουδαϊκής ιστορίας... γιατί δεν ηγήθηκαν του Χριστιανισμού; Γιατί δεν κατάφεραν να εμπνεύσουν στο αδιόρθωτο φαρισαϊκό ιερατείο, την πιστή στον νέο-εμφανισθέντα Μεσσία Χριστό; Ή μήπως… τελικά πράγματι ηγήθηκαν του Χριστιανισμού, και αυτό ήταν και το μυστικό νόημα της ανεξήγητης και πραγματικά αλληγορικής αυτής εικόνας;!
Μήπως δηλαδή, με το τέλος της πετυχημένης "ανάστασης" του Ιησού, κάποιοι "νεκροί" άγιοι (προφήτες) δικαιώθηκαν (αναστήθηκαν) απολύτως... κι αυτό είναι όλο που υπονοείται στη γελοία μεν, αλλά ταιριαχτή αυτή αλληγορία, περί "ανάστασης" αρχαίων Εβραίων αγίων;
Μήπως δηλαδή, μόλις ολοκλήρωσε με επιτυχία την επικίνδυνη αποστολή του ο Ιησούς, στην μνήμη όλων, "ξύπνησε" ο Αβραάμ, αυτός που πρώτος δίδαξε την εικονική θυσία του γιού του; Μήπως με την ολοκλήρωση του άθλου της "ανάστασης", κάποιοι είδαν να δικαιώνεται μια ολόκληρη στρατιά μεγάλων προφητών, που με την ζωή και τα έργα τους, απέδειξαν ότι το κυνήγι του ακατόρθωτου, είναι ο φυσικός χώρος των προφητικών τεχνών; Μήπως η αλλαγή σκηνικού που πέτυχε ο Ιησούς, να περάσουν από τον βρυχώμενο και οργίλο Γιαχβέ, στον καλοσυνάτο και αγαπητικό βοσκό Ιησού, αποτελούσε και την κραταιά δικαίωση, άλλων εκείνων των αξιοθαύμαστων Εβραίων προφητών, που αιώνες πριν κατάλαβαν πως "χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις φίλησέ το";
Μήπως έτσι "αναστήθηκαν" οι μεγάλοι άγιοι του Ισραήλ, μόλις ο Ιησούς περαίωσε το "θέατρο της σωτηρίας" και την αναγκαία αλλαγή σκηνικού; Μήπως η πετυχημένη αποστολή του Ιησού, "ανέστησε" (δικαίωσε) πράγματι αλληγορικά και ηθικά, τους σημαντικότερους αγίους του Ισραήλ, και επιτέλους τους ανεγνώρισαν (τους "είδαν") πολλοί στην Ιερουσαλήμ, ενώ πρώτα (όπως οι Σαδδουκαίοι) τους αμφισβητούσαν, προσχωρώντας σταδιακά στον ελληνιστικό τρόπο ζωής; Μήπως εδώ, περισσότερο απ’ οπουδήποτε αλλού, η βιβλική αλληγορία, διασώζει πράγματι το ξεχωριστό κρυφό νόημά της;
Επιτέλους! Μήπως κάπου εδώ πρέπει να τελειώσει και η δική μας υπομονή, στα παραμύθια της ψεύτικης αυτής θρησκείας;!
Αναρωτιέμαι λοιπόν, άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να πιστέψουν κυριολεκτικά οτιδήποτε γράφεται στην ιουδαϊκή Βίβλο, και επέτρεψαν αυτή τη "θεολογική λάσπη" της ιουδαϊκής πίστης, να εισχωρήσει τόσο βαθειά στον εγκέφαλο τους, πως θα μπορούσαν ποτέ, να ορθώσουν ένα αποφασιστικό φράγμα αντιρρήσεων και έλεγχου σε οποιονδήποτε τον επιβουλεύεται, εθνικά, οικονομικά, θεολογικά ή πολιτισμικά;
Μήπως εδώ μπροστά μας, βρίσκεται η εγκεφαλική διάφορα θηρευτών και θηραμάτων, που τελικά, είναι όντως κυριολεκτικά συντριπτική. Με τόσο λίγα εγκεφαλικά εφόδια αντίστασης ανάμεσα σε μας τους Έλληνες (και όχι μόνο), και τους Ιουδαίους δέσποτες μας, είναι πραγματικά, σαν να έχουμε αντιμέτωπους ανυπεράσπιστα μωρά, μπροστά σε καταχθόνιους ανθρωποφάγους γίγαντες! Κατάμαυρη λοιπόν είναι η προδιαγεγραμμένη μοίρα μας, αν δεν ξυπνήσουμε εγκαίρως από τον τρισάθλιο βιβλικό μας λήθαργο.
«Σύμφωνα με την χριστιανική Θεολογία οι νεκροί δεν έχουν απολέσει τη ζωή, αλλά κοιμούνται, βρίσκονται σε μια μέση κατάσταση και αναμένουν την δευτέρα παρουσία.»
Σύμφωνα με την λογική, τα ποίμνια έχουν απολέσει κάθε ικανότητα κρίσης και πράγματι κοιμούνται όρθια.
«Έτσι ο Χριστός, όποτε προέβη σε Ανάσταση, έδρασε όπως εμείς όταν θέλουμε να ξυπνήσουμε κάποιον.»
Όπως περίπου δηλαδή θέλουμε κι εμείς να ξυπνήσουμε μερικά από τα λιγότερο αποβλακωμένα σας ποίμνια…;.
«Γι' αυτό και στην Ανάσταση της Κόρης του Ιαείρου, όπως και στην Ανάσταση του υιού της χήρας της Ναϊν, δρα ταρακουνώντας τους απλά από το χέρι, ενώ στην περίπτωση του Λαζάρου, του λέγει "δεύρο έξω", και όχι "αναστήθιτι".»
Εννοούσε λες να βγει έξω χωρίς να αναστηθεί; Όπως περίπου τα ζόμπι δηλαδή;
Όμως ακόμα, γιατί την ανάσταση της κόρης του Ιαείρου την αναφέρουν ο Μάρκος (5:37-40) και ο Λουκάς (8:51) που ΔΕΝ ήταν παρόντες στο θαύμα και ο Ιωάννης που υποτίθεται ότι ήταν παρών και το είδε, δείχνει ακολούθως να μην έχει ιδέα για το περιστατικό αφού δεν αναφέρει ΛΕΞΗ γι αυτό…;
Σε ότι επίσης αφορά την ανάσταση του Λαζάρου, τι ακριβώς νόημα είχε η ερώτηση του Ιησού: «που τον έχετε βάλλει;» (Ιωάν. 11:34)
Γιος του παντογνώστη άρχοντα του σύμπαντος ήταν που είχε την δύναμη να διατάξει τον νεκρό να αναστηθεί, αλλά …ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ που ήτανε;
Επίσης, τι διαφορά σπουδαιότητας είχε η συγκεκριμένη ανάσταση από αυτήν της κόρης του Ιαείρου που ο Ιωάννης την θυμάται τόσο καλά μιας και την αναφέρει λεπτομερώς;
Και γιατί την ανάσταση του Λαζάρου την αγνοούν οι υπόλοιποι μαθητές και την θυμάται ΜΟΝΟ ο Ιωάννης και ΚΑΝΕΝΑΣ άλλος;
Ήταν η σειρά των υπολοίπων να πάθουν ομαδικό Αλτσχάϊμερ εκτός του Ιωάννη που συνερχόταν από το εγκεφαλικό της προηγούμενης φοράς;
«Στην περίπτωση των Αναστάσεως που έχουμε κατά τη διάκρεια της Σταυρώσεως, πάλι το θαύμα γίνεται έναντι των λεγομένων δικαίων, οι οποίοι προσδοκούσαν Μεσσίαν, προεικονίζοντας ουσιαστικά την Ανάσταση του Ιησού Χριστού, κατά Αυγουστίνον, τον Επίσκοπο Ιππώνος.»
Εγώ να ρωτήσω, τι ακριβώς έκαναν οι αναστημένοι περιμένοντας 2 ημέρες να μπουν στην Ιερουσαλήμ;
Τριγύριζαν εκεί στο νεκροταφείο ή πήγαν και περίμεναν κάπου αλλού; Πείναγαν αυτές τις 2 μέρες κι αν ναι έκλεβαν περιβόλια και κοτέτσια ή έτρωγαν τους περαστικούς;
Στην πόλη επίσης, μπήκαν ξεβράκωτοι ή έκλεψαν από πριν τα ρούχα περαστικών ή μήπως πάλι βρήκαν καμιά απόμερη μπουγάδα και κάπως βολεύτηκαν, πως ακριβώς έγινε;
Μετά που μπήκαν στην πόλη τι έκαναν; Πήγαν στο σπίτι που κατοικούσαν πριν από ίσως κάποιες γενιές, και αν ναι, τι είπαν στους τότε νόμιμους ιδιοκτήτες;
Διεκδίκησαν μαζί και τις παλιές τους περιουσίες πίσω ή όχι;
Μήπως πάλι δεν ενόχλησαν κανέναν και απλά έφυγαν μετανάστες κάπου αλλού;
Μπορεί λες να ξαναγύρισαν στους τάφους τους και ξαναθάφτηκαν μόνοι τους;
Καμία ιδέα για το τι μπορεί να έγινε, υπάρχει;
Η μελέτη του ιερού Αυγουστίνου έγινε από πολλούς και μάντεψε τα συμπεράσματα…
Οι σοβαρότεροι μελετητές διαπίστωσαν ότι ΔΕΝ ήταν λιγότερο βλαμμένος από τους υπόλοιπους που πίστευαν στα περί νεκραναστάσεων.
Εδώ ΔΕΝ πίστεψαν ΟΙ ΙΔΙΟΙ οι μαθητές του Ιησού στο ενδεχόμενο της ανάστασης του ιδίου που τον έζησαν από τόσο κοντά (τρόμαξαν όταν τον είδαν, άλλοι ήθελαν να τον αγγίξουν ή ακόμα και ο Θωμάς τον τσεκάρισε με το ..δάχτυλο), ο Αυγουστίνος που δεν είχε ιδέα τι έγινε 400 χρόνια πριν (πέρα απ’ όσα του έλεγαν), έχει τόσο αξιόπιστη άποψη που την επικαλείσαι κι όλας…;
Κι εδώ βέβαια μπορεί να επικληθεί το περί «θείας θέλησης» ή του «άγιου πνεύματος» ή «θείας φώτισης» ή όποια άλλη ανοησία σας κατέβει…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου