Αυτό που φοβάσαι, αυτό κάνε

Φοβίες. Παράλογοι φόβοι που έδεσαν άγκυρα στην ψυχή σου κι επιμένουν τόσο να πρωταγωνιστούν στην καθημερινότητά σου. Τα είδη τους; Αμέτρητα, όπως κι οι λόγοι που τις προκάλεσαν. Είναι αλήθεια πως πολλοί άνθρωποι έρχονται κάθε μέρα αντιμέτωποι με τις φοβίες τους. Άλλος τρέμει το αεροπλάνο, άλλος το ύψος, άλλος τα ζώα, άλλος τους κλειστούς και στενούς χώρους, άλλος τον ίδιο τον κόσμο, τις αρρώστιες, ακόμα κι ορισμένα αντικείμενα. Καθένας απ’ αυτούς κουβαλάει κάθε μέρα ένα δικό του σταυρό, που αν δεν το βιώσεις, δεν μπορείς να το καταλάβεις, όχι στο εκατό τοις εκατό του τουλάχιστον.

Οι φοβίες είναι φόβοι μη ρεαλιστικοί, που πλάθει το μυαλό σου και σε θέτει σε μια κατάσταση σοκ, χωρίς όμως να υπάρχει πραγματικός κίνδυνος, αληθινή απειλή. Αυτό το σκαλάκι, λοιπόν, της συνειδητοποίησης και της αποδοχής, του να κατανοήσεις δηλαδή πως ο φόβος σου ξεκινάει απ’ το μυαλό σου, που σου παίζει παιχνίδια κι εσύ τσιμπάς άθελά σου, είναι το σημαντικότερο.

Ο φόβος, μεγαλοποιεί τις καταστάσεις. Κι όταν η φοβία σου σωματοποιηθεί πια κι εγκατασταθεί πάνω σου, δύσκολα θα καταφέρεις να την ξεμπλοκάρεις και να την ξεφορτωθείς πλήρως. Ο πανικός που σου προκαλεί η φοβία όταν έρχεσαι αντιμέτωπος πρόσωπο με πρόσωπο μ’ αυτό που φοβάσαι περισσότερο, είναι όντως τεράστιος, αν όμως θέλεις κι είσαι έτοιμος να τον καταπολεμήσεις, δεν είναι ακατόρθωτο να τον ξεπεράσεις.

Φοβάσαι, άρα υπάρχεις. Κι αφού υπάρχεις κι αναπνέεις, μην παραδώσεις τα όπλα σε κανέναν απ’ τους φόβους σου. Γιατί αυτό που φοβάσαι, ό,τι κι αν είναι αυτό, αντιμετωπίζοντάς το, είναι κι αυτό που θα σε φέρει πιο κοντά στην ευτυχία σου.

Κι οι φοβίες μπορούν, όντως, να αντιμετωπιστούν, αποτελεσματικότερα κι ευκολότερα ζητώντας τη βοήθεια ειδικών και μέσω της ψυχανάλυσης. Χρειάζεται, όμως, παράλληλα να το παλέψεις και μόνος. Πάρε την απόφαση. Κάνε ένα βήμα τη φορά. Πάρε χρόνο και πες στον εαυτό σου πως όλα θα πάνε καλά, μέχρι να τον πείσεις ν’ ανοίξει την πόρτα της εξόδου σε ό,τι επιτρέπεις να ζει μες στο μυαλό σου για να σε τρομοκρατεί.

Κράτα φίλο τον εαυτό σου και μην τον αποπαίρνεις επειδή φοβάσαι κι αρνείσαι να παραδεχτείς πώς έχει αυτή η κατάσταση. Πως ουσιαστικά δεν είσαι ό,τι φοβάσαι, πως αυτός ο τρόμος κι η δειλία δε σε αντιπροσωπεύουν, πως δε θες να ‘σαι έτσι, να ζεις σε σκιές, πως δε σ’ αρέσει όλο αυτό που συμβαίνει στη ζωή σου και σε τσαντίζεις που το μόνο που κάνεις είναι να βάζεις όλες τις φοβίες σου μία-μία στο πίσω μέρος του μυαλού σου, νομίζοντας πως έτσι θα τις εξοντώσεις. Γιατί εκεί κάνεις το μεγάλο λάθος, αφού με το να κρύβεις ένα πράγμα κάτω απ’ το χαλί δεν το εξαφανίζεις.

Πάρε ανάσα, λοιπόν, και γύρνα το κλειδί να ξεκλειδώσεις τη φοβία σου, κάνοντας πριν μια βαθιά συζήτηση με τον εαυτό σου και μια αναδρομή στο τι στην προκάλεσε στ’ αλήθεια. Όταν σκεφτείς και βρεις αυτό που σε εγκλώβισε, συμβιβαστείς με αυτό και κρατώντας το στα χέρια σου νιώσεις πως πια δεν έχει λόγο να υπάρχει μέσα σου, πέταξέ το όσο πιο μακριά μπορείς.

Πάρε τη ζωή στα χέρια σου και μέσα απ’ τους φόβους σου νιώσε πιο δυνατός. Γιατί είσαι πάντα πιο δυνατός από μια ψευδαίσθηση. Μάθε να τραγουδάς στους φόβους σου για να ξορκίζονται. Και τότε να ‘σαι σίγουρος πως η ζωή σου θ’ αποκτήσει άλλο χρώμα. Το χρώμα που της έλειπε.

Έτσι θα κοιμάσαι και θα ξυπνάς ήρεμος, ξέροντας πως εσύ ο ίδιος τα κατάφερες και νιώθοντας πλήρης, θα ‘χεις βρει τη χαμένη σου δύναμη.

Αυτό που φοβάσαι, αυτό κάνε. Έτσι μόνο θα καλείσαι ευτυχισμένος άνθρωπος.