Να γελάς, να κλαις, ν’ αγαπάς. Κι αν πληγωθώ; Με ρωτάτε συχνά. Κι αν πονέσω; Κι αν ο άλλος δεν μου συμπεριφερθεί με τον ίδιο τρόπο; Κι αν ο άλλος δεν είναι αντάξιος των προσδοκιών μου; Κι αν με εγκαταλείψει; Κι αν με απατήσει; Κι αν, κι αν;
Κι αν λοιπόν με αυτό τον τρόπο το μόνο που καταφέρνεις είναι να μη ζεις; Κι αν με αυτό τον τρόπο εγκλωβίζεσαι στους φόβους και στις σκέψεις σου; Κι αν με αυτό τον τρόπο μαθαίνεις να υψώνεις τείχη και άμυνες, που ενώ θεωρείς ότι σου προσφέρουν ασφάλεια, την ίδια στιγμή σε εγκλωβίζουν;
Να αγαπάς… Να αγαπάς όπως πρέπει να αγαπηθούν μια μέρα όλοι οι άνθρωποι, είπε ο Λουντέμης. Να απολαύσεις αυτό το συναίσθημα και να μην το ακυρώνεις με τους φόβους σου. Να το απολαύσεις και να το διεκδικήσεις.
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε δικαίωμα στην αγάπη, στην απόλαυση, στην ηδονή, στην έκφραση των συναισθημάτων και στην απόλαυσή τους. Μην φοβάσαι να αγαπήσεις. Μην φοβάσαι να αγαπηθείς.
Να βρεις όμως τον κατάλληλο άνθρωπο. Εκείνον που θα σε ακούσει, εκείνον που θα νιώσει τις ανάγκες και τα θέλω σου, εκείνον που δεν θα φοβηθεί να τσαλακωθεί μαζί σου. Στο δρόμο σου θα συναντήσεις και πολλούς που δεν θα είναι οι κατάλληλοι.
Θα υπάρξουν πολλές στιγμές που θα απογοητευτείς. Θα υπάρξουν πολλά βράδια που θα νιώθεις τα δάκρυά σου να κυλάνε και δεν θα μπορείς να σταματήσεις. Κι άλλα βράδια που θα υπάρχει ένα αναπάντητο γιατί.
Μην αφήσεις όμως το φόβο σου να κυριαρχήσει. Μην πιστέψεις ότι όλοι είναι ακατάλληλοι και ότι όλοι θα σε πληγώσουν. Μην κλειστείς μέσα. Να βγεις. Να γνωρίσεις. Να επικοινωνήσεις. Γιατί το αξίζεις. Αξίζεις να αγαπηθείς και αξίζεις να αγαπήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου