Τα παιδιά μαθαίνουν αυτό που ζουν

Κανένας γονιός δεν βάζει εσκεμμένα σαν σκοπό του να επικρίνει τα παιδιά του, να τα μειώσει. Κι, όμως, πολλοί γονείς το κάνουν, αλλά όχι επίτηδες. Συνήθως, περνούν στα παιδιά τις αντιλήψεις που κληρονόμησαν, καθώς και τις συναισθηματικές τους εκκρεμότητες, από άγνοια και φόβο. Όλοι οι γονείς, όμως, θέλουν να δουν τα παιδιά τους θαρραλέα, με πίστη στον εαυτό τους κι ευτυχισμένα. Να δίνουν και να παίρνουν αγάπη.

Αυτά αναφέρει η Dorothy Law Nolte στο βιβλίο της «Τα παιδιά μαθαίνουν αυτό που ζουν». Και συνεχίζει λέγοντας: «Μετά μεγαλώνουν και ζουν αυτό που έμαθαν».

Ας εμπνεύσουμε, λοιπόν, στα παιδιά αυτές τις αξίες μέσα από το παράδειγμά μας. Γιατί:

Αν τα παιδιά ζουν με επικρίσεις, μαθαίνουν να καταδικάζουν.

Αν τα παιδιά ζουν με εχθρότητα, μαθαίνουν να πολεμούν.

Αν τα παιδιά ζουν με φόβο, μαθαίνουν να φοβούνται.

Αν τα παιδιά ζουν με οίκτο, μαθαίνουν να λυπούνται τον εαυτό τους.

Αν τα παιδιά ζουν με χλευασμούς, μαθαίνουν να ντρέπονται.

Αν τα παιδιά ζουν με φθόνο, μαθαίνουν τι είναι η ζήλια.

Αν τα παιδιά ζουν με ντροπή, μαθαίνουν να νιώθουν ένοχα.

Αν τα παιδιά ζουν με ανοχή, μαθαίνουν να είναι υπομονετικά.

Αν τα παιδιά ζουν με ενθάρρυνση, μαθαίνουν να έχουν αυτοπεποίθηση.

Αν τα παιδιά ζουν με έπαινο, μαθαίνουν να εκτιμούν.

Αν τα παιδιά ζουν με επιδοκιμασία, μαθαίνουν να τους αρέσει ο εαυτός τους.

Αν τα παιδιά ζουν με αποδοχή, μαθαίνουν να βρίσκουν αγάπη στον κόσμο.

Αν τα παιδιά ζουν με αναγνώριση, μαθαίνουν να έχουν έναν σκοπό.

Αν τα παιδιά ζουν μαθαίνοντας να μοιράζονται, μαθαίνουν να είναι γενναιόδωρα.

Αν τα παιδιά ζουν με ειλικρίνεια και αμεροληψία, μαθαίνουν τι είναι αλήθεια και δικαιοσύνη.

Αν τα παιδιά ζουν με ασφάλεια, μαθαίνουν να πιστεύουν στον εαυτό τους και στους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω τους.

Αν τα παιδιά ζουν με φιλικότητα, μαθαίνουν ότι ο κόσμος που ζούμε είναι όμορφος.

Αν τα παιδιά ζουν με ηρεμία, μαθαίνουν να είναι ήρεμα και γαλήνια.

Με ποια από όλα αυτά ζουν τα δικά σας παιδιά;