Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΔΟΜΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Συχνά το τελευταίο χρονικό διάστημα υπάρχουν καταγγελίες από Έλληνες γονείς, οι οποίοι έχουν παιδιά που φοιτούν στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Καταγγέλλουν ότι έχει παραδοθεί προς αποστήθιση σε μαθητές και μαθήτριες, το γνωστό κείμενο «Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι…». Μάλιστα δε, το προς αποστήθιση κείμενο δόθηκε από δασκάλους για «μελέτη και αποστήθιση» κατά την διάρκεια των εαρινών διακοπών, ώστε να συνεχιστεί και εκτός σχολείου η κατήχηση στην «ορθόδοξη» αίρεση του μονοθεϊσμού, κέντρο της οποίας αποτελεί η «πίστη» στον ανορθολογισμό μιας αμφιλεγόμενης δήθεν ανάστασης ενός περιπλανώμενου θαυματοποιού που έδρασε στην ερημική Ιουδαία πριν 2000 χρόνια.

Είναι σαφές, για κάθε λογικό και σκεπτόμενο άνθρωπο, ότι η ρίζα αυτού του κακού, που κρατά αποχαυνωμένους τους ρωμιούς κατοίκους του ιερού και τραγικού αυτού τόπου που ονομάζεται Ελλάς, ανάγεται στην υιοθέτηση της αυταπάτης ότι οι ίδιοι αποτελούν τον περιούσιο λαό ενός Ιουδαίου «θεού». Αυτή ακριβώς η αυταπάτη, που κρατά αιχμάλωτη την νεοελλάδα στον ανορθολογισμό και την δεισιδαιμονική αντιμετώπιση της αμείλικτης πραγματικότητας, συντηρείται μεθοδικά και συστηματικά μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία.

Επί της ουσίας, η άρνηση της λογικότητος κατέστη «γνωστικό αντικείμενο», εξ αιτίας της οποίας κυριαρχεί η «επικρατούσα» κατά το σύνταγμα θρησκεία. Ο πολιτικός κόσμος είτε λόγω συνειδητής επιλογής είτε υπό τον φόβο του λεγόμενου «πολιτικού κόστους», παρακολουθεί ή και εγκρίνει την πρακτική αυτή. Έτσι πάρα πολλά σχολικά βιβλία είναι γεμάτα από «παναγίτσες», «χριστούληδες», «εκκλησίες», «παπάδες», «θαύματα», «προσευχές» και άλλα, με προφανή στόχο την πλύση εγκεφάλου, ακόμα και των μαθητών οι οποίοι, με την στήριξη των γονέων τους, είχαν την τόλμη να απαλλαγούν από την διδασκαλία του κατηχητικού και ομολογιακού μαθήματος των θρησκευτικών.

Όταν οι ώρες διδασκαλίας των θρησκευτικών υπερτερούν από εκείνες της βιολογίας, της φυσικής και της χημείας, όταν τα αρχαία Ελληνικά «διδάσκονται» με τρόπο που προκαλεί απέχθεια στους μαθητές, μην ψάχνετε αλλού την ρίζα του κακού για τον εμπεδωμένο ανορθολογισμό στην νεοελληνική κοινωνία και μην αναρωτιέστε για το ποιοι είναι αυτοί που κατέστησαν τον Διαφωτισμό, εχθρό του νεοελληνικού κράτους. Το πρόβλημα για το εκπαιδευτικό σύστημα που αυτοπροσδιορίζεται ως «ελληνικό», συνίσταται από την πραγματικότητα, που θέλει την ανθελληνική ορθόδοξη προπαγάνδα να κυριαρχεί μέσα σε κάθε σχολικό βιβλίο. Η κατηχητική και ομολογιακή φύση του διδασκόμενου μαθήματος των θρησκευτικών, δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα της πολύπαθης εκπαίδευσης, αλλά είναι η διάμορφωση του εκπαιδευτικού προγράμματος από την εκκλησία η οποία δημιουργεί ένα δομικό πρόβλημα της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Μέσω αυτής της εκπαιδευτικής διαδικασίας, η θεοκρατία κατάφερε να διαβρώσει το κράτος και τους δημοκρατικούς θεσμούς, όπως αυτούς της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης και της Παιδείας. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο το πολίτευμα, που διέπεται από την «πονηρή» πρόβλεψη του συντάγματος περί «επικρατούσας θρησκείας», βρίσκεται εγγύτερα στην θεοκρατία, καθώς δεν μπορεί να υπερασπιστεί πολιτικές και θρησκευτικές ελευθερίες, αλλά επιλέγει συνειδητά είτε να τις καταστέλλει σιωπηλώς είτε αρνούμενο τον διάλογο και την πρόσβαση στον δημόσιο λόγο είτε κωφεύοντας.

Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, ακόμα και αν το μάθημα των ορθόδοξων θρησκευτικών αντικατασταθεί με αυτό της θρησκειολογίας, αν αυτοί που το διδάσκουν βιοπορίζονται μέσω της διατήρησης της σκεπτομορφής του «θεού» της ερήμου, είναι βέβαιο ότι δεν θα επέλθει ουδεμία ουσιώδης μεταβολή στον κατηχητικό του χαρακτήρα. Παράλληλα θα καταργήσει και τις τυχόν απαλλαγές από την διδασκαλία του μαθήματος και θα υποχρεώσει όλους τους μαθητές ανεξαρτήτως θρησκεύματος να παρακολουθούν την κατήχηση των ορθόδοξων θεολόγων, οι οποίοι σαφώς και δεν θα αμφισβητήσουν την σκεπτομορφή η οποία τους εξασφαλίζει τον βιοπορισμό.

Αν και εφόσον το νεοελληνικό κράτος επιθυμεί να διαμορφώνει την ταυτότητά του όχι μόνο από το χριστιανικό κομμάτι, αλλά και από την Ελληνική κοσμοαντίληψη, έχουμε να προτείνουμε την εισαγωγή ενός μαθήματος που θα διδάσκεται η ελληνική φιλοσοφία, η Λογική και η ελληνική προχριστιανική Θεολογία. Έτσι οι μαθητές θα μπορούν να γνωρίσουν τον Ελληνισμό όχι μέσα από τις ανθελληνικές διόπτρες του μονοθεϊσμού και των πατέρων του, αλλά διαμέσου του δικού του κώδικα και του δικού του αξιακού συστήματος.

Είναι τραγελαφικό το γεγονός ότι κάθε φορά που η χώρα βρίσκεται σε εθνικό κίνδυνο, το πολιτικό σύστημα καταφεύγει, τυχοδιωκτικά και κουτοπόνηρα, σε επίκληση, αποκλειστικά και μόνο, της συνεισφοράς των αρχαίων μας προγόνων στον παγκόσμιο πολιτισμό, δηλαδή αυτών ακριβώς που διαβάλλει και απαξιώνει μεθοδικά κάθε μέρα, μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία.

Εμείς ως Έλληνες, στερούμαστε της μισαλλοδοξίας, δηλαδή του κυρίαρχου χαρακτηριστικού των μονοθεϊστικών θρησκειών και συνεπώς δεν επιθυμούμε την κατάργηση του μαθήματος των ορθόδοξων θρησκευτικών. Όμως προκρίνουμε την δυνατότητα γονέων και μαθητών να επιλέγουν ένα μάθημα πραγματικής Παιδείας, στο οποίο θα διδάσκονται Φιλοσοφία, Λογική και Ελληνική προχριστιανική Θεολογία στην θέση της κατήχησης ανορθολογισμού και δεισιδαιμονίας.