Παρατηρούμε γύρω μας την χαρά και την λύπη, την μοναξιά και την απόγνωση σαν τρεχούμενες εικόνες και αναμνήσεις που δεν σταματούνε ποτέ να κρύβονται στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Αναρωτιόμαστε γιατί συμβαίνουν όλα αυτά χωρίς όμως να μας δοθεί ποτέ απάντηση. Αυτό ήταν το μερικό και τώρα κατευθύνομαι προς το ειδικό.
Πρόκειται να μιλήσω για μια ιστορία παρόμοια με την δική μου. Την ηλικία μου θα την καταλάβετε μέσα απο αυτά που θα γράψω όμως ο στόχος μου δεν είναι να παρουσιάσω διεξοδικά την ζωή μου αλλά να μιλήσω για τους στόχους της ζωής γενικώς για την ευτυχία, την επιτυχία, την μοναξιά και γενικώς θέματα που αφορούν όλους τους ανθρώπους.
Απο πολύ μικροί λοιπόν στην ηλικία των 7 γνωρίζουμε τον κόσμο της μάθησης χωρίς όμως να γνωρίζουμε τον λόγο, απλώς το κάνουμε αναγκασμένοι γιατί έτσι μας το επέβαλαν.
Στη συνέχεια συνεχίζεις να εμβαθύνεις το επίπεδο σου με γνώσεις όπου οι περισσότερες είναι άχρηστες για την ζωή σου και τελείως διαφορετικές με τα ενδιαφέροντά σου και πάλι χωρίς να ξέρεις τον λόγο που τα ακολουθείς.
Ο καιρός περνάει και ακόμα δεν γνωρίζεις για ποιον λόγο βρίσκεσαι εκεί που βρίσκεσαι, για την ακρίβεια βρίσκεσαι σε ένα κτήριο 7 ώρες ακούγοντας συνεχώς καινούργια πράγματα άσχετα με τον σκοπό της επίσκεψης σου.
Θέλω να πω ότι η εκπαίδευση και το σχολείο δεν εμβαθύνει στην ουσία των πραγμάτων, δεν ασχολούνται με τα σημαντικά πράγματα της ζωής αλλά θέτουν ως στόχο απλώς να περάσουν στους νέους ένα σωρό πληροφορίες προκαθορισμένες απο τα υπουργεία μόνο και μόνο για να δοθεί αξία στον εκπαιδευτικό χώρο.
Ωστόσο έρχεται η ώρα να φτάσεις στο τελικό σημείο το οποίο σε καθορίζει μορφωμένο η αμόρφωτο. Δηλαδή μέσα απο ένα πτυχίο ή ενα πανεπιστήμιο κρύβεται όλος ο ψυχικός κόσμος του ανθρώπου. Στην ουσία ένα χαρτί κρίνει τον άνθρωπο τόσο πνευματικά όσο και ηθικά, όμως ένα χαρτί δεν μπορεί να καθορίσει τον άνθρωπο.
Εδώ αρχίζω να καταλαβαίνω ποια είναι η πραγματική αξία της ζωής και πόσο μας έχει επηρεάσει ώστε να αλλοιώνεται ο όρος άνθρωπος και σιγά σιγά γινόμαστε ζώα.
Όλοι κυνηγάνε σαν ίαινες το φαΐ τους, μόνο που οι “άνθρωποι” κυνηγάν την επιτυχία μέσω του ανταγωνισμού. Αυτό μας ωθεί να κινούμαστε και να θεωρούμαστε ζώα.
Έτσι λοιπόν κατάλαβα ότι η πραγματική αξία της ζωής δεν έχει να κάνει ούτε με την επιτυχία, ούτε με το πανεπιστήμιο αλλά με την απόλυτη ευτυχία που γεννιέται μέσω της καλής υγιεινής και ψυχικής ζωής. Το πιο σημαντικό πράγμα για μένα προσωπικά είναι η υγιεινή και η ψυχική σου υγεία.
Με άλλα λόγια δυστυχία μπορούμε να ονομάσουμε την απόσταση ανάμεσα επιθυμία και πραγματικότητα. Όσο μεγαλύτερη η απόσταση τόσο πιο δυστυχισμένοι είμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου