ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΣΟΦΟΚΛΗΣ - Οἰδίπους Τύραννος (1086-1109)

ΧΟ. εἴπερ ἐγὼ μάντις εἰμὶ [στρ.]

καὶ κατὰ γνώμαν ἴδρις,
οὐ τὸν Ὄλυμπον ἀπείρων,
ὦ Κιθαιρών, οὐκ ἔσῃ τὰν αὔριον
1090 πανσέληνον,
μὴ οὐ σ᾽ ἐμὲ καὶ πατριώταν Οἰδίπου
καὶ τροφὸν καὶ ματέρ᾽ αὔξειν,
καὶ χορεύεσθαι πρὸς ἡμῶν,
ὡς ἐπίηρα φέροντα
1095 τοῖς ἐμοῖς τυράννοις.
ἰήιε Φοῖβε, σοὶ δὲ
ταῦτ᾽ ἀρέστ᾽ εἴη.

τίς σε, τέκνον, τίς σ᾽ ἔτικτε [ἀντ.]
τῶν μακραιώνων ἄρα
1100 Πανὸς ὀρεσσιβάτα πα-
τρὸς πελασθεῖσ᾽; ἢ σέ γέ †τις θυγάτηρ†
Λοξίου; τῷ
γὰρ πλάκες ἀγρόνομοι πᾶσαι φίλαι·
εἴθ᾽ ὁ Κυλλάνας ἀνάσσων,
1105 εἴθ᾽ ὁ Βακχεῖος θεὸς ναι-
ων ἐπ᾽ ἄκρων ὀρέων ‹σ᾽› εὕ-
ρημα δέξατ᾽ ἔκ του
Νυμφᾶν Ἑλικωνίδων, αἷς
πλεῖστα συμπαίζει.

***

ΧΟΡ. Αν είμαι μάντης [στρ.]
και σοφά ψυχανεμίζομαι,
μά τον απέραντο τον Όλυμπο,
πριν η πανσέληνος μεσουρανήσει,
Κιθαιρών, την άλλη νύχτα,
1090 θα σε λαμπρύνω μεγαλύνοντας
και θα σε πω πατρίδα μου, μητέρα και τροφό.
Θα στήσω χοροστάσι και πανήγυρη
στη χάρη σου, γιατί στον άρχοντά μου
μήνυσες αλάθευτα σημάδια.
Φοίβε σωτήρα, συγκατάνευσε
κι επάκουσε τις προσευχές μου.

Ποιά, γιε μου, ποιά, αθάνατη ποιά τάχα [αντ.]
νεράιδα να σε γέννησε;
1100 Μήπως τα χάδια του Πανός την άγγιξαν στα όρη;
Ή μήπως ο Λοξίας την κοιμήθηκε,
αυτός που χαίρεται τα χλοερά λιβάδια;
Μήπως ο άναξ της Κυλλήνης (ο Ερμής)
ή μήπως ο θεός των κορυφών ο Διόνυσος
σε χάρηκε, χάρισμα των Νυμφών,
εκεί που παίζουν και γελούν στον Ελικώνα;