Πέρα απ’ την κουλτούρα της ενσυναίσθησης και της αλληλεγγύης που όλοι μας οφείλουμε να τις καλλιεργήσουμε και να τις αναδείξουμε, ενδεχομένως η εκάστοτε ενθάρρυνση που προσφέρεις να κρύβει κάτι βαθύτερο. Είναι πιθανό ας πούμε, ν’ αντιμετωπίζεις ακριβώς το ίδιο ή κάποιο αντίστοιχο πρόβλημα και να προσπαθείς είτε να το αποφύγεις, είτε να το αναβάλεις. Σκέφτεσαι ότι ο δρόμος προς το ξέφωτο θα έρθει απ’ τη απόλυτη παρουσία που δίνεις στους άλλους. Μόνο που ο καθένας μας είναι ξεχωριστός και διαφορετικός. Ναι μεν, υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία, αλλά οι λεπτομέρειες μπορεί να διαφέρουν. Κι, ως γνωστόν, αυτές κάνουν τη διαφορά.
Είναι δύσκολο να παραδεχτείς κάποιες στιγμές πως όταν δύνασαι να πραγματοποιήσεις το ανθρωπίνως δυνατόν για να «θεραπεύσεις» κάποιον άλλον σ ένα θέμα του, στο νου σου υπάρχει η ιδέα πως πασχίζεις να θεραπεύσεις κι εσένα. Ενδόμυχα, αναζητάς ένα είδος βοήθειας, στοργής και κατανόησης, ώστε να βρεις τα δικά σου πατήματα. Χαρίζεις απλόχερα κι ανιδιοτελώς την αγάπη που χρειάζεσαι, αλλά έχεις ανάγκη κι εσύ το ίδιο. Γίνεσαι ένας καθρέφτης εκείνου που ζητάς και στην αντανάκλασή σου βρίσκεις παραδόξως παρηγοριά.
Φυσικά υπάρχουν κι αυτοί που το κάνουν επειδή το θεωρούν μονόδρομο. Γεννήθηκαν με σκοπό να γίνουν αγγελιοφόροι του αλτρουισμού. Αυτός ο ρόλος είναι κι ο καθοδηγητής της ζωής τους. Μιλάω ωστόσο, για εκείνους που παλεύουν με τα σκοτάδια, τις φοβίες και τις ανασφάλειές τους, όπου η μόνη τους κατεύθυνση είναι να δίνουν στους υπόλοιπους τη γαλήνη και τη χαρά που δεν μπορούν να δωρίσουν στην υπόστασή τους. Η όλη αντίφαση κρύβεται στο γεγονός πως ενώ έχουν την ικανότητα να διορθώσουν το οτιδήποτε στους άλλους, δε δύνανται να πράξουν το ίδιο και με τους εαυτούς τους.
Και το παράδοξο της όλης υπόθεσης είναι ότι ενώ έχεις όλη την καλή διάθεση να αφαιρέσεις ό,τι άσχημο από οποιονδήποτε άλλον, βάζεις στο off τις δικές σου ανάγκες και καταναλώνεις την ενέργειά σου σ’ εκείνα που μακροπρόθεσμα θα γιγαντώσουν τις όποιες ανησυχίες σου. Αυτές δεν πρόκειται να λυθούν μ’ έναν μαγικό τρόπο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θ’ αναζητήσεις κι εσύ βοήθεια. Μπορεί σε θεωρητικό επίπεδο να βρίσκεις τ’ αποτελέσματα που επιθυμείς, ωστόσο στην πράξη όλα αλλάζουν. Δεν είναι εγωιστικό να προσπαθείς να είσαι πάντα δίπλα σε εσένα και να σε φροντίζεις σαν ό,τι πιο πολύτιμο έχεις. Μέσα απ’ τους συνανθρώπους σου θα διδαχτείς το πώς θα περιγράψεις την καθημερινότητά σου. Η υλοποίηση μιας νοοτροπίας που θα σε ωφελήσει θα έρθει μέσα απ´ τα δικά σου βιώματα.
Ναι μεν, να βοηθάς, αλλά όχι εις βάρος σου. Έχεις την ικανότητα ν’ αγαπήσεις τις δυνατότητές σου, αλλά θα πρέπει να έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου πως αυτό μπορεί να μη συμβεί στον απόλυτο βαθμό. Το μεγαλύτερο ταξίδι ενός ανθρώπου είναι η εξέλιξη κι η εξυγίανση του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς του. Ν’ αντιληφθεί κι όχι απλώς να καταλάβει πως το πρώτιστο είναι να βρει απαντήσεις στα ερωτήματα που ενοχλούν τον ίδιο. Να καταλάβει πως δε θα γίνει ευτυχισμένος μέσω των άλλων ανθρώπων, αλλά κυρίως μέσα απ’ την αυτό-φροντίδα.
Στην πραγματικότητα, το μόνο ουσιώδες είναι η στάση σου απέναντι στο ρεαλιστικό. Απ’ τη δική σου οπτική γωνία, το «ωραίο» και το «άσχημο» μπορεί να φαίνονται σαν αντικειμενικές αλήθειες, ίσως να είναι και μια ψευδαίσθηση που οδηγεί σε μια μάταιη ουτοπία. Δεν υπάρχει τίποτα πιο συναρπαστικό κι όμορφο απ’ το να ‘σαι πάντα κοντά σ’ εκείνους που αγαπάς. Να γίνεσαι ελπίδα, στήριγμα, χαμόγελο κι ενίοτε ευτυχία. Αυτό όχι μόνο θα σε καθορίσει, αλλά θα σε κάνει να προσεγγίσεις αυτά που πραγματικά επιθυμείς.
Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάς να βάζεις όρια ως προς την απόκρυψη των δικών σου προβλημάτων. Το να τα καλύπτεις δε θα σε πάει πουθενά. Το γνωρίζεις πολύ καλά. Όταν γίνεσαι κυρίαρχος του «είναι» σου, τότε θα συνειδητοποιήσεις το μεγαλείο του να εστιάζεις στο πώς θα δώσεις προτεραιότητα στην εξεύρεση των ονείρων και των στόχων που θα σου κάνουν πιο εύκολη την καθημερινότητα κι εντέλει την ίδια σου τη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου