Ζητάμε να μας αγαπήσουν όπως δεν μπορούμε ν’ αγαπήσουμε εμάς

Όλοι θέλουμε να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε· είναι κάτι σαν αίσθημα επιβίωσης για την κάθε μας πραγματικότητα. Χρειαζόμαστε την αγάπη κι έχουμε ανάγκη τον άνθρωπο. Ένα υποκείμενο λατρείας, ζωντανό σαν τη φύση που μας περιβάλλει και σταθερό στη ζωή μας σαν το άγαλμα που έχουμε σχηματίσει στο μυαλό μας για εκείνον. Ποθούμε τόσο έντονα κάποιον που δεν έχουμε συναντήσει ακόμα, μεθούμε με την αίσθηση της ιδέας του τόσο πολύ, που ξεχνάμε πως η αγάπη είναι ένας κύκλος. Ένα ολοκληρωμένο σχήμα που η πρώτη τελεία ξεκινά από εμάς τους ίδιους, από μέσα μας για το μέσα μας κι όχι για κάποιον άλλον άνθρωπο.

Αγαπώ σημαίνει βλέπω καθαρά πρώτα από όλα εμένα κι όμως κάποιοι επιλέγουμε να γίνουμε τυφλοί. Ξεχνάμε εμάς κι αφοσιωνόμαστε στον άλλον ολοκληρωτικά, ζητώντας από εκείνον να να μας αγαπήσει και για λογαριασμό του αλλά και για λογαριασμό του εαυτού μας. Αρκούμαστε σε ό,τι κι όσα μπορεί να μας δώσει ο άλλος, εξαρτόμαστε από τον άλλον γιατί τον χρειαζόμαστε. Είναι η πηγή και ο πυρήνας της αγάπης. Κάποιες φορές δε δίνουμε τίποτα γιατί περιμένουμε από εκείνον να μας μάθει να αγαπάμε, να συλλαβίζουμε το αλφαβητάρι των συναισθηματικών αποχρώσεων της αγάπης σαν παιδιά.

Κάποιες στιγμές (παρα)δίνουμε τα πάντα: σώμα, ψυχή και καρδιά γιατί ανησυχούμε μήπως και φύγει μακριά μας και χάσουμε τον άνθρωπο που θα μας μάθει να πορευόμαστε στη ζωή. Υπάρχουμε για εκείνον μήπως κι υπάρξουμε για εμάς τους ίδιους. Μα αυτό είναι μια φοβική συμπεριφορά. Τρέμουμε από τη μια να εκδηλωθούμε κι από την άλλη διστάζουμε να ζητήσουμε ακόμα και τις πιο μικρές αλλαγές. Εισπράττουμε τον εαυτό του άλλου ως ανταμοιβή, ως στόχο και μέσο. Ο άλλος είναι το παν για εμάς αλλά ο κύκλος μας είναι μισός, λειψός και καταδικασμένος να καταρρεύσει λόγω της ανεπάρκειάς του. Προσοχή λοιπόν στο κενό μεταξύ ονειρικής ψευδαίσθησης κι ουσιαστικής πραγματικότητας!

Ζητάμε από τους ανθρώπους να μας αγαπήσουν όπως θα θέλαμε να μπορούσαμε να αγαπήσουμε εμείς τον εαυτό μας γιατί -πολύ απλά κι οδυνηρά – δεν τον αγαπάμε. Βιώνουμε μια επαναλαμβανόμενη άρνηση να αισθανθούμε ασφαλείς με το ποιοι είμαστε, να εκτιμήσουμε τον εαυτό μας και να πάψουμε να φτιάχνουμε το είδωλό μας στον καθρέπτη ανάλογα με τις προτιμήσεις των άλλων. Το κλουβί μας είναι πανέμορφα καταστροφικό για εμάς. Ο καθένας μπορεί να μας «πουλήσει» και μια άλλη αγάπη που θα προσκολλάται σε μια ρωγμή μας. Το τραγικά αληθινό είναι πως εμείς θα την αγοράσουμε και σε χαμηλή μάλιστα τιμή, όσο μπαλωμένη και βρώμικη κι αν είναι. Θα είναι μια αγάπη για εμάς, που δεν είχαμε ποτέ.

Αναζητούμε και πιανόμαστε από ανθρώπους-φάρους που είμαστε πεπεισμένοι λόγω της εξωτερικής σταθερότητας και της λάμψης τους πως θα μας κατευθύνουν στον σωστό δρόμο. Αργότερα όμως, ανακαλύπτουμε με τρόμο πως πέφτουμε πάνω στα βράχια και κινδυνεύουμε να ναυαγήσουμε και να πνιγούμε. Οι άνθρωποι αυτοί πολλές φορές (τις περισσότερες) αποδεικνύονται σειρήνες.

Υπόσχονται πως είναι οι σωτήρες του κόσμου μας, που θα καταφέρουν να σχηματίσουν ολόκληρο τον κύκλο της αγάπης και θα τον γεμίσουν μάλιστα με κάθε λογής συναισθήματα. Κι εμείς τους πιστεύουμε. Πιστεύουμε πως κανείς δε θα εκμεταλλευόταν την ανάγκη του ανθρώπου για αγάπη, μα εκείνοι δε διστάζουν· αρπάζουν την ευκαιρία από τα χέρια και μας τραβούν σε άγνωστα μονοπάτια που δύσκολα πολλές φορές βρίσκουμε τον δρόμο της διαφυγής από αυτά.

Αγαπώ σημαίνει δίνομαι και δίνομαι ολοκληρωτικά δίχως εγωισμούς και πισωγυρίσματα. Αγαπώ σημαίνει μεγαλώνω, εξελίσσομαι κι αλλάζω. Μαθαίνω ποιος είμαι κι αναζητώ τον άνθρωπο που θα το δει αυτό, εκείνον που θα με αγαπήσει για τη δική μου πραγματικότητα κι όχι για εκείνη που έχει δημιουργήσει στο μυαλό του για εμένα. Οι ζητιάνοι της αγάπης θα βρεθούν, είτε απογοητευμένα κυνικοί, είτε πληγωμένοι ονειροπόλοι. Γιατί στην αγάπη πρέπει να ξέρεις τι ζητάς και τι ποθείς, οφείλεις στον εαυτό σου να είσαι εκείνος που θα καθορίσει τα όρια του κύκλου σου.

Στο τέλος, εσύ θα είσαι που θα έχει αφήσει ο άλλος πάνω σου κάθε τι και θα κληθείς να δεις τι αξίζει και τι όχι, τι πρέπει να πετάξεις και τι πρέπει να κρατήσεις. Μα ποτέ δεν μπορείς να είσαι προσεκτικός με αυτά. Κανένας άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του δεν υποστηρίζει πως μπορεί να αγαπήσει τον άλλον με τον ίδιο τρόπο που θα το έκανε ο εαυτός του, γιατί αυτού του είδους η αγάπη είναι μοναδική.